Η Σουηδία, η τρύπια άμυνα και το Europa League

Και να που φτάσαμε στην κουβέντα με την οποία έκλεινα το προηγούμενο σχόλιό μου: "Αν χαθεί η πρόκριση στους "16", ας γίνει κουβέντα γιατί δεν πήραν έστω ένα βαθμό στη Σουηδία..."

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, έκανε το καθήκον του κόντρα στη Μάλμε, νίκησε με τον κλασικό (χιτσκοκικό) τρόπο εφέτος και έμεινε εκτός Champions League γιατί απλούστατα δεν πήρε κάτι από το ματς που μπορούσε και είχε τις δυνατότητες να το κάνει: αυτό με τη Μάλμε εκτός έδρας.

Ο Ολυμπιακός δεν αποκλείστηκε γιατί έχασε στο Τορίνο και στη Μαδρίτη. Αποκλείστηκε γιατί δεν πήρε έστω το Χ στη Σουηδία, σε εκείνο το εφιαλτικό βράδυ. Απότυχία δεν ήταν τα αρνητικά αποτελέσματα στις έδρες της Γιουβέντους και της Ατλέτικο, αλλά η ήττα στο εκτός με τη Μάλμε. Εκεί που το ματς ήταν "τελικός" για την πρόκριση αν σκεφτόσουν σε βάθος χρόνου πως το "εισιτήριο" θα παίζεται μέχρι την τελευταία αγωνιστική (όπως κι έγινε).

Κι αυτά δεν τα λέμε τώρα, αυτά έπρεπε να τα λένε άπαντες με το που έγινε η κλήρωση τον Σεπτέμβριο. "Ελα εδώ, με ποιους παίζουμε; Με αυτούς. Πότε παίζουμε με τον καθένα; Τότε. Απλά τα πράγματα αν θέλουμε να περάσουμε στην επόμενη φάση. Κρατάμε αλώβητη την έδρα και κυνηγάμε αποτέλεσμα στη Σουηδία". Μετρημένα κουκιά είναι αυτά. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παιχνίδι της πρόκρισης από τη στιγμή που κέρδισε την Ατλέτικο στο Φάληρο. Είχε καθήκον να πάει στη Σουηδία, την επόμενη αγωνιστική και να πάρει τουλάχιστον τον βαθμό. Με βάση τη συνέχεια, άπαντες πρέπει να τραβούν τα μαλλιά τους για τη χαμένη ευκαιρία. Και η χαμένη ευκαιρία γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν με τόσα γκολ παθητικό και "τρύπια" άμυνα, οι πρωταθλητές Ελλάδας ήταν ζωντανοί μέχρι την τελευταία αγωνιστική.

Και τώρα Europa League. Οχι πως είναι κακό. Μην τα ξαναλέμε. Το θέμα δεν είναι αν αυτή η διοργάνωση είναι στα μέτρα του Ολυμπιακού, αλλά αν θα του δημιουργήσει προβλήματα. Αν δεν γίνουν τον Γενάρη οι διορθωτικές κινήσεις, που είπε και ο Βαγγέλης Μαρινάκης, τότε στο Europa League προβλέπονται δύσκολα βράδια και πονοκέφαλοι για το τεχνικό επιτελείο.