Ο μόνος που δεν φταίει
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη χαμένη κρίσιμη επίθεση του Διαμαντίδη κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και εξηγεί γιατί ο "3D" είναι ο μόνος που δεν φταίει.
Το Νοέμβριο του 2011 ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει την ανατροπή και νικά στην Μάλαγα με 77-76. Ο Ομπράντοβιτς σχεδιάζει μία διαφορετική τελευταία επίθεση από τα συνηθισμένα. Με τον τότε πρωταθλητή Ευρώπης να είναι πίσω δύο πόντους, επιλέγει ο Καλάθης να οργανώσει την τελευταία επίθεση και ο Διαμαντίδης να σουτάρει. Νικητήριο τρίποντο. Η άμυνα της Μάλαγας ακολούθησε τον ομογενή γκαρντ και ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, σχεδόν ανενόχλητος τελείωσε την φάση με την ποιότητά του.
Κάπου εκεί τελειώνουν τέτοιου είδους εμπνεύσεις. Την ίδια χρονιά με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός χάνει δύο κρίσιμους αγώνες επιλέγοντας ο Διαμαντίδης να τριπλάρει, και να τριπλάρει και να τριπλάρει. Στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό όπου κρινόταν η πρωτιά και με την ΤΣΣΚΑ όπου κρινόταν η πρόκριση στον τελικό του φάιναλ φορ.
Ο μόνος που δεν φταίει
Το σκηνικό επαναλήφθηκε την επόμενη σεζόν, το βλέπουμε τώρα και κόστισε το 0-1 με την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα. Ο Παναθηναϊκός εξέθεσε όλες τις αδυναμίες της ΤΣΣΚΑ, κάλυψε τις δικές του και έπρεπε να πάρει το πλεονέκτημα έδρας. Δεν το έκανε και η ευθύνη δεν ανήκει στον Δημήτρη Διαμαντίδη για την τελευταία επίθεση. Όπως δεν ευθυνόταν ο 3D για την κατάληξη της αναμέτρησης στο ΣΕΦ ή για τα περισσότερα κακά φετινά του παιχνίδια.
Πρώτα η ομάδα δεν τον άφηνε ούτε να πάει…τουαλέτα , τώρα με έναν διαφορετικό γεμάτο ενέργεια πλέι μέικερ δίπλα τον Ζακ Ράιτ, ο ρόλος του Διαμαντίδη δεν είναι ξεκάθαρος με εξαίρεση τις τελευταίες επιθέσεις. Από την μία μοιάζει να λειτουργεί καλύτερα η ομάδα με τον Ράιτ, από την άλλη όταν έχεις έναν τέτοιο ηγέτη, δεν παίρνεις το ρίσκο να πας ως το τέλος χωρίς αυτόν. Εκεί ότι κι αν έχει συμβεί νωρίτερα, θα πάρει την μπάλα ο Διαμαντίδης.
Έχουν αλλάξει πολλά στους πρωταθλητές τα τελευταία τρία χρόνια, εκτός από τον εφησυχασμό της τελευταίας επίθεσης. Από τον Ζοτς, στον Πεδουλάκη και τον Αλβέρη, η μπάλα στον Διαμαντίδη και κάτι θα κάνει. Μόνο που ο Διαμαντίδης έκανε πάντα πολλά, αξιοποιώντας τους συμπαίκτες και πηγαίνοντας στην τραβηγμένη επιλογή όταν τίποτε άλλο δεν λειτουργούσε.
Το λάθος που κάνει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν αφορά σε τίποτε που έχει σχέση με το παιχνίδι διότι είναι ο ορισμός του παίκτη προπονητή. Πολύ σπάνια θα ξεφύγει από το πλάνο ή θα κάνει το κάτι παραπάνω. Πολλοί υποστηρίζουν ότι στα 34 δεν μπορεί να είναι το ίδιο αποτελεσματικός. Θα έπρεπε να είναι διότι είναι…μόνο 34 ετών. Δεν γίνεται σε όλο τον μπασκετικό πλανήτη ένας αθλητής τόσο υψηλού επιπέδου να θεωρείται ακόμα πολύ ενεργός και στην Ελλάδα να ετοιμάζουμε τα μπασκετικά του …σαράντα.
Στο τέλος δεν αλλάζει
Ο Αλβέρτης ήδη κάνει καλύτερη αγωνιστική διαχείριστη του αρχηγού του γι αυτό και ο Παναθηναϊκός είναι τόσο ανταγωνιστικός αλλά επί του παρόντος δεν είναι αρκετή. Ίσως είναι η ώρα ένας προπονητής του Παναθηναϊκού να …ξεβολευτεί και να μην αισθάνεται πως στο τέλος θα σώσει το παιχνίδι ο Διαμαντίδης. Ίσως αυτό να ζητά και ο ίδιος ο παίκτης ώστε να βρει τον πραγματικό του εαυτό.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας έχασαν μία ευκαιρία η οποία όμως θα ξαναέρθει όσο η ΤΣΣΚΑ παίζει μόνο με έναν πλέι μέικερ. Οι Ρώσοι έχουν περιορισμένες λύσεις στα γκαρντ κι εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι της Μεγάλης Παρασκευής που είναι όλη η πρόκριση. Πιθανώς για τρίτη σερί φορά το προπονητικό τιμ των πρασίνων θα πρέπει να επιλέξει πώς θα ζήσει και πώς θα πεθάνει το παρκέ. Ήδη έχουν πάρει την απόφαση και παρά τους τελευταίους αγώνες, ποιος τους αδικεί;
Διαβάστε ακόμη:
ΤΣΣΚΑ-Παναθηναϊκός 77-74 (παρ)