Το μπάσκετ νίκησε
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη δικαιοσύνη του μπάσκετ, η οποία έστειλε στον τελικό Ρεάλ - Μακάμπι και τιμώρησε Μπαρτσελόνα - ΤΣΣΚΑ.
Ένα σπουδαίο βράδυ για το μπάσκετ ήταν η Παρασκευή. Αποδείχτηκε για μία ακόμα φορά ότι όποιος θέλει να παίξει κανονικά το πιο όμορφο σπορ στον κόσμο, στο τέλος θα βγει νικητής. Η Ρεάλ παρά την περυσινή ήττα στον τελικό από τον Ολυμπιακό, διάβασε σωστά το μάθημα που της έδωσε ο, από Κυριακή, τέως πρωταθλητής Ευρώπης: μην σταματάς να παίζεις γρήγορα στην επίθεση, σοβαρά στην άμυνα. Δύο από τις πιο απλές αρχές.
Από την άλλη ήταν μεγάλη η χαρά της τιμωρίας δύο ομάδων οι οποίες προσπαθούν να κερδίσουν είτε αλλάζοντας την φυσιογνωμία τους είτε γιατί ο προπονητής τους τα έχει παρατήσει εδώ και καιρό, νομίζοντας ότι με ξύλο της δεκαετίας του '90 θα έρθουν οι επιτυχίες.
Η Ρεάλ και η Μακάμπι, η Ρεάλ του Μπουρούση και η Μακάμπι του Σόφο, κέρδισαν γιατί δεν αλλοίωσαν τις ταυτότητές τους. Ο Λάσο επέμεινε ότι ο σωστός τρόπος, είναι ο... μπασκετικός τρόπος. Να βάλει η ομάδα του έναν πόντο παραπάνω από τον αντίπαλο και βεβαίως η άμυνα να λειτουργεί με συνέπεια. Ο Μπλατ, στην καλύτερή δουλειά της καριέρας του, παίζει με τους παίκτες που έχει και προσπαθεί να πάρει το καλύτερο που μπορεί από αυτούς. Άλλες φορές θα τρέξει, άλλες θα πάει πιο αργά, αυτό το ρόστερ έχει, αυτές είναι οι δυνατότητες.
H Μπαρτσελόνα της… ντροπής
Η Μπαρτσελόνα όμως που επιμένει να παίζει χωρίς πλέι μέικερ, έχοντας καταχωνιάσει στην ντουλάπα τη νοοτροπία που της έφερε τον τίτλο 2010 και αποτελούσε σήμα κατατεθέν, τιμωρήθηκε, διασύρθηκε δικαίως. Ο Πασκουάλ είναι σπουδαίος κόουτς, αλλά τον κατατρέχει το ισχυρό χτύπημα του 2011. Ο αποκλεισμός από τον Παναθηναϊκό τού άλλαξε εκτός από τα φώτα και το σκεπτικό γύρω από το μπάσκετ, πιστεύοντας ότι αν η Μπαρτσελόνα παίξει περισσότερο… ελληνικό μπάσκετ (δηλαδή πιο αργά και με μεγαλύτερη έμφαση στην άμυνα σε γενικές γραμμές για να μην πλατιάζουμε) θα είναι επιτυχημένη. Ε, γι αυτό έχει χάσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο στα Final-4, θυμίζοντας αυτοκίνητο που το χτυπάει η υπερταχεία.
Το μπασκετικό έκτρωμα
Για την ΤΣΣΚΑ, τα λέμε από το 2006. Ένα μπασκετικό έκτρωμα (εξαίρεση το 2008) από τον Μεσσίνα, το οποίο ο καλός μπασκετικός θεός δεν αφήνει να ανθίσει. Ακόμα και ο Καζλάουσκας το 2012, που ενστερνίστηκε την αρχή του νικάμε με 61-60 επειδή έχουμε τον Κιριλένκο, κατάλαβε ότι αυτό το μπάσκετ μάς έχει χαιρετήσει εδώ και πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια αυτό το κακέκτυπο του μπάσκετ δεν θριάμβευσε τα τελευταία 12 χρόνια. Το ίδιο και την Παρασκευή. Όταν όλη η ενέργεια δίνεται στην άμυνα και δεν τελειώνεις τους αγώνες ανοίγοντας το σκορ, κάποια στιγμή θα κάνεις τόσα λάθη ώστε ο αντίπαλος να έρθει και να σε κερδίσει από το πουθενά.
Ρίξτε μια ματιά στις ομάδες οι οποίες από την ένωση της Ευρωλίγκας κατακτούν τον τίτλο και θα δείτε ότι 8 από τους 12 τελικούς κατακτήθηκαν με περισσότερους από 78 πόντους.
Το μπάσκετ είναι τόσο όμορφο διότι σε υποχρεώνει να βάλεις έναν πόντο παραπάνω για να κερδίσεις. Το τζάμπολ στην αρχή δεν δίνεται για να πάρεις την άμυνα, αλλά να εκδηλώσεις την πρώτη επίθεση. Το καλό μπάσκετ είναι μόνο, το μπάσκετ στο οποίο πρώτα έχεις τρόπο να βάλεις την μπάλα στο καλάθι και μετά να παίξεις την δυνατή άμυνα. Το υπηρετεί με ζέση η Ρεάλ αλλά και η Μακάμπι, έχοντας σίγουρα πολύ λιγότερες λύσεις, γι αυτό και την Κυριακή θα παίξουν στον τελικό.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ιδιαίτερη αξία παίρνει ο τελικός για δύο Έλληνες όπως ο Μπουρούσης και ο Σχορτσιανίτης των οποίων τα λάθη πολλές φορές διογκώθηκαν και σίγουρα ποτέ δεν συγχωρήθηκαν. Ας νικήσει ο καλύτερος...
Διαβάστε ακόμα:
Οι Galacticos είναι στο μπάσκετ: Σχόλιο Σπύρος Καβαλιεράτος