Οι μπλεγμένες (πλάγιες) γραμμές για τον Ολυμπιακό

Με τις γραμμές του VAR η συζήτηση έχει ξεκινήσει όχι εδώ, στην εύκολη για τέτοιες κουβέντες πτωχή πλην τίμια Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την προηγμένη ποδοσφαιρική Ευρώπη. Η μέτρηση των χιλιοστών, το χέρι κι από που πιάνεται ή όχι οφ-σάιντ, απασχόλησαν τους (υποτίθεται) πιο σοβαρούς ανθρώπους που ασχολούνται με το σπορ. Η τεχνολογία ναι μεν διευκολύνει το έργο των διαιτητών, γιατί αποφεύγονται κραυγαλέες αδικίες ή αβλεψίες, πολλές φορές όμως κάνει και την τρίχα τριχιά. Οι νέοι κανονισμοί με ακριβή... ανατομική περιγραφή από που το χέρι θεωρείται... χέρι, προκαλούν περισσότερο τη θυμηδία.

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ωστόσο, η συζήτηση που γίνεται δεν είναι αν με βάση τις γραμμές, τα υποδεκάμετρα στα χέρια, τι προεξέχει και τι όχι,. Η συζήτηση ξεπερνάει τα όρια της θεωρητικής κουβέντας για το πού βαδίζει το ποδόσφαιρο με το VAR στο πλευρό των ρέφερι. Η τεχνολογία γραμμής δεν θα έπρεπε να αμφισβητείται. Η ερώτηση που τίθεται όμως πλέον είναι πώς μπαίνει αυτή η γραμμή (για να εφαρμοστεί η τεχνολογία);

Σε αυτό ας φροντίσει ο Μαρκ Κλάτενμπεργκ, που έκανε ανάλυση της αποβολής του Αντονί Μαρσιάλ στο ματς Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τότεναμ, να απαντήσει ξεκάθαρα, γιατί αν αρχίσουν να αιωρούνται ερωτήματα, η χρονιά δεν θα βγει τόσο εύκολα. Η απάντηση της ΚΕΔ, με σχετική ανακοίνωσή της, ήταν ότι παρέχεται η τεχνολογία από τη Media Pro. Δεν μεσολαβεί άλλου είδους παρέμβαση, δηλαδή...

Ο Ολυμπιακός πάντως, πέραν των αποριών για τις γραμμές που μπήκαν στο τέλος, ώστε να υποδειχθεί οφ-σάιντ ο Γιουσούφ Ελ Αραμπί κι έτσι να μη μετρήσει το γκολ του Αχμέντ Χασάν, θα πρέπει να προβληματιστεί για τις δικές του πλάγιες γραμμές και γενικά την ανάπτυξή του σε ακόμη ένα ματς, που τουλάχιστον για 45 λεπτά δεν ήταν αντίστοιχη της κλάσης του πρωταθλητή.

Η περσινή συνταγή σε "άλλη" ομάδα

Ο Πέδρο Μαρτίνς προτίμησε και αυτήν τη φορά σχήμα με τους 3 κεντρικούς μέσους (Γιαν Εμβιλά, Μαντί Καμαρά, Ανδρέας Μπουχαλάκης). Είναι η συνταγή που ακολούθησε, ως επί το πλείστον, στην περσινή επιτυχημένη χρονιά, με δυο σημαντικές διαφορές:

1. Ο Εμβιλά δεν έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο των δυο άλλων χαφ, δείχνει ότι θέλει κάμποσο χρόνο να μπει και να συγχρονιστεί με όλη την ομάδα. Έχει τις προδιαγραφές και ο προπονητής του προσφέρει προς το παρόν τον χρόνο, ώστε να δεθεί στην τριάδα και να λειτουργήσει σαν έμβολο, όπως ήταν ο προκάτοχός του, Γκιλιέρμε. Θα σημειώσουμε ότι μέχρι να γίνει αναπόσπαστη η τριάδα της περσινής επιτυχίας (δηλαδή στο ξεκίνημα της σεζόν), ο Μαρτίνς είχε άλλο σχήμα στο μυαλό του, άφηνε τον Καμαρά εκτός, μέχρι που από κάποια στιγμή οι 3 δέθηκαν απόλυτα και συνέχισαν αναπόσπαστοι ως το τέλος.
2. Όπως γράψαμε και μετά το ματς με την Ομόνοια, η βοήθεια από τους δυο μπακ στο επιθετικό κομμάτι δεν είναι αντίστοιχη της περσινής, αφού ούτε ο Χοσέ Χολέμπας ούτε ο Ραφίνια πατάνε στην περιοχή, όπως έκαναν ο Κώστας Τσιμίκας και ο Ομάρ Ελαμπντελαουί. Είναι άλλου είδους ακραίοι αμυντικοί, έχουν άλλες ικανότητες, πάντως αυτό που συνέβαινε πέρσι δεν θα το ξαναδούμε (με τους συγκεκριμένους μπακ στην ενδεκάδα). Με τον Λάζαρ Ραντζέλοβιτς (έπαιξε αντί του Γιώργου Μασούρα που είχε πρόβλημα, πριν από το ματς) να μην είναι σταθερός σε απόδοση, το πρόβλημα απειλής από τα πλάγια γίνεται ακόμη πιο έντονο.

Κάπως έτσι, ο Ολυμπιακός μπλοκάρεται, μοιάζει αργός, δεν κυκλοφορεί καλά την μπάλα, δεν έχει επιθέσεις από τα άκρα και περιμένει μια έμπνευση του Ματιέ Βαλμπουενά ή ένα κλέψιμο στην πίεση ψηλά, ώστε να βρει ανοιχτό γήπεδο και να σκοράρει χωρίς να 'χει απέναντί του μια οργανωμένη και πολύ κλειστή άμυνα, όπως αυτές που παρατάσσονται απέναντί του στη Super League Interwetten.

Έτσι μένει έξω ο Φορτούνης

Ο Μαρτίνς έχει το σκεπτικό του, ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά και αποφασίζει. Περιμένει την ενίσχυση από τα πλάγια, με τον Ρούμπεν Βινάγκρε και τον Μπρούμα, ώστε να αποκτήσει ταχύτητα, δημιουργία και παιχνίδι ένας εναντίον ενός, που δημιουργεί προϋποθέσεις για γκολ, παίκτες που θα βάλει (αν είναι έτοιμοι, φυσικά) μετά τη διακοπή. Θυμηθείτε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει κάνει προετοιμασία για να δοκιμάσει όλους τους παίκτες και ο προπονητής προσπαθεί να το κάνει αυτό μέσω των επίσημων αγώνων στο πρωτάθλημα.

Η πρόθεση του προπονητή των "ερυθρολεύκων" να βάλει και τη φετινή ομάδα του στο επιτυχημένο 4-3-3 δεν είναι μια υπερβολική εμμονή. Ξέρει ότι σιγά-σιγά, με την πάροδο του χρόνου, θα φτάσει στο σημείο που θέλει και εφόσον οι καινούργιοι παίκτες τον βοηθήσουν σημαντικά.

✍ Όμως κάπως έτσι την... πληρώνει ο Κώστας Φορτούνης, που συνήθως μένει εκτός ενδεκάδας γιατί προφανώς δεν είναι ούτε πλάγιος ούτε κεντρικός μέσος, ώστε να μπορέσει να μαρκάρει με την ίδια επιτυχία. Όμως, ο διεθνής άσος είναι κι ένας προικισμένος μπαλαδόρος, που μπορεί να γλυκάνει το παιχνίδι του Ολυμπιακού, απόδειξη ότι κόντρα στα Γιάννινα, σχεδόν όλες οι φάσεις που έφτιαξε ο Ολυμπιακός για γκολ (και αυτό που μπήκε και αυτό που δεν μέτρησε και κάποιες άλλες στιγμές) ήρθαν από τα δικά του πόδια.

Με τον Βαλμπουενά, μάλιστα, να μη βγαίνει από την ενδεκάδα, ο Μαρτίνς χρησιμοποιεί τον Φορτούνη ως εναλλακτική λύση, για να ανεβάσει στροφές στο 2ο ημίχρονο και να πάρει το ματς έστω και με γκολ στις καθυστερήσεις, όπως έγινε με τον Χασάν, άσχετα αν δεν μέτρησε το γκολ για εκατοστά λόγω της τεχνολογίας.