Ένα πράγμα έχει να φοβάται ο Παναθηναϊκός και δεν είναι η ΑΕΚ

Πέρυσι τέτοια εποχή, Νοέμβριος ήταν, ο Παναθηναϊκός έβγαλε τη δική του αντίδραση απέναντι στην ΑΕΚ και το 0-2 το έκανε 3-2. Ήταν το ματς που έφερε κυρίως την ψυχολογική ανάταση και την επιβεβαίωση των δυνατοτήτων της ομάδας του Δώνη, έστω κι αν υπήρχε συγκεκριμένο ταβάνι.

Ένα χρόνο μετά, στο ίδιο γήπεδο, φιλοξενούμενος αυτή τη φορά, κάτι φυσικά που δεν έχει καμία σημασία σε άδειο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός παίζει με τον ίδιο αντίπαλο και ψάχνει ακόμα μία ψυχολογική ανάταση σε αυτή τη σειρά των ντέρμπι που ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό και θα καταλήξει με τον ΠΑΟΚ στην αυλαία του α' γύρου. Απέναντι μία ομάδα πληγωμένη στην Ευρώπη, πρωταθληματική στην Ελλάδα. Μία ομάδα που σε κάθε ευρωπαϊκό στραπάτσο βγάζει αντίδραση στο πρωτάθλημα. Άρα έχει το know how και τα ψυχικά αποθέματα να το κάνει. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που στις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού νίκες δεν έβγαλε τίποτα παραπάνω από έναν τύποις επαγγελματισμό στην αναζήτηση για το μεγάλωμα του μεγέθους του.

Αν πραγματικά θέλει μεγάλωμα του μεγέθους και μία τονωτική ένεση για τη συνέχεια, αυτό είναι το ματς. Περισσότερα τα κέρδη σε περίπτωση νίκης από τις ζημιές σε περίπτωση ήττας. Στη δεύτερη περίπτωση θα προστεθεί ακόμα μία αποτυχία, στο έτσι κι αλλιώς πληγωμένο κορμί του συλλόγου. Στην πρώτη, θα κοιτάξει ψηλότερα, δεν θα αλλάξει κάτι από τον στόχο της πρώτης τετράδας, αλλά τουλάχιστον θα έχει ένα πάτημα για να κάνει το άλμα.

Ακόμα και ο Λάζλο Μπόλονι έχει καταλάβει την κρισιμότητα του αγώνα και αναμένεται να διαφοροποιήσει το σχήμα του. Από το 4-4-2 που ακολουθεί από την πρώτη μέρα στους 'πράσινους' και που δεν έχει λειτουργήσει έτσι όπως το έχει στο μυαλό του, πάει σε ένα πιο ορθολογικό 4-3-3, το οποίο όμως φαίνεται ότι θα αφήσει τον Καρλίτος στον πάγκο. Τον ομολογουμένως καλύτερο παίκτη της εφετινής ομάδας, ίσως μία δημιουργία διαδρόμου προς τον Μακέντα για να έρθει η δική του η σειρά για ένα καλό παιχνίδι χωρίς να καταλήξει πάλι να πετάει μπουκάλια από τα νεύρα του.

Το αξιοσημείωτο του αθηναϊκού ντέρμπι είναι ότι στο χορτάρι του ΟΑΚΑ θα μπουν δύο ομάδες που ουσιαστικά βρίσκονται στην ίδια αφετηρία. Πληγές κουβαλούν και οι δύο, πιο φρέσκες αυτές της ΑΕΚ, πιο κρίσιμο για τον Καρέρα το συγκεκριμένο παιχνίδι. Και ίσως ακριβώς αυτή η πίεση που αισθάνεται σαν βαριά σκιά από πάνω της η ΑΕΚ να είναι το όφελος του Παναθηναϊκού. Να ξυπνήσει ένστικτα και να εκμεταλλευτεί το όποιο ψυχολογικό καταρράκωση του αντιπάλου.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική αν αναφέρουμε ότι αυτά τα παιχνίδια δίνουν πόντους και αποκτάς αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Το δεύτερο ημίχρονο με τον Ολυμπιακό, ένα καλό αποτέλεσμα απόψε, ένα επίσης καλό αποτέλεσμα με τον ΠΑΟΚ. Τα παιχνίδια με ομάδες σαν τη Λαμία και τον Παναιτωλικό είναι για τους βαθμούς και μόνο (άλλο βέβαια αν και σε αυτά τα παιχνίδια δινοπαθείς για να φτάσεις στο τρίποντο). Τα ντέρμπι, όμως, είναι που μετράς τις δυνάμεις σου και μπορείς να κάνεις την όποια κουβέντα από συγκεκριμένη βάση.

Έτσι που έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες και παρά το γεγονός ότι η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων είναι ξεκάθαρη και αποτυπώνεται -μεταξύ άλλων- στη βαθμολογία, είναι σαν να βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο σημείο. Και αυτό είναι το πλεονέκτημα που έχει ο Παναθηναϊκός για το αποψινό ματς σε σύγκριση με το ντέρμπι στο 'Γ.Καραϊσκάκης'. Εκεί μπήκε με τρόμο για να αντιμετώπιση την ορμή του αντιπάλου, είχε κάτι το φοβιστικό αυτό το ματς. Απόψε στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανένα να φοβάται παρά μόνο τον ίδιο του τον εαυτό. Κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος και ανυπέρβλητος έως τώρα αντίπαλό τους.

Στο τέλος της ημέρας δεν θα μετρήσει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και η 'κατάθεση' δυνάμεων. Η δίψα που χρειάζονται ντέρμπι σαν κι αυτά. Ναι, δημοσιογραφικό κλισέ, αλλά σε τούτο τον Παναθηναϊκό δεν χωράει τίποτε άλλο εκτός από κλισέ. Εξάλλου, ο ίδιος τα δημιούργησε όλα αυτά τα χρόνια.