Αν θέλεις καριέρα στο εξωτερικό, παίξε στον Ατρόμητο

Selling Club. Κάτι που όλες οι ομάδες θέλουν να γίνουν, λίγες γίνονται, ακόμα λιγότερες παραμένουν στην πάροδο των ετών και ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, καταφέρνουν να υπηρετήσουν αυτόν το σκοπό στο νόημά του. Το θέμα δεν είναι μόνο να πουλάς, αλλά πού πουλάς και ποια θα είναι η μεταπωλητική αξία εκείνου που πουλάς.

Στη χώρα μας, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα selling club είναι ο Ολυμπιακός, κάτι που έχει αναλυθεί τα τελευταία χρόνια και κάτι που αποδεικνύεται κάθε χρόνο. Τουλάχιστον μία μεγάλη πώληση κάθε σεζόν, με τον Κώστα Τσιμίκα να είναι η τελευταία και -το κυριότερο- παραμονή σε πρωταθληματική τροχιά, χωρίς να χάνει την αξία η ομάδα σε αγωνιστικό επίπεδο από τις όποιες απώλειες.

Τα βήματα του Ολυμπιακού θέλουν να ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες, ο ΠΑΟΚ το προσπαθεί, η ΑΕΚ το παλεύει, ο Παναθηναϊκός θα ήθελε να γίνει κάποια στιγμή, ο Ατρόμητος είναι τα τελευταία χρόνια και δεν έχει καταφέρει να κερδίσει ούτε αυτά τα περιβόητα '15 λεπτά του Ουόρχολ'. Ναι, ο Ατρόμητος κυρίες και κύριοι, όπως θα έλεγε ο παρουσιαστής του βραβείου, αν υπήρχε βραβείο να δοθεί στην ομάδα του Περιστερίου για ό,τι έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια. Και είναι ακριβώς αυτό που αναφέραμε παραπάνω: δεν πουλάει απλώς, αλλά πουλάει γνωρίζοντας ότι θα έχει κέρδος και στο μέλλον.

Ο Δημήτρης Λημνιός είναι χρονικά η τελευταία περίπτωση. Να είναι καλά το παιδί, να ξεπεράσει το θέμα του κορονοϊού, να ταξιδέψει στη Γερμανία και να υπογράψει στην Κολωνία. Του Λημνιού προηγήθηκε ο Βασίλης Μπάρκας, πιο πριν ο Ευθύμης Κουλούρης, ο Αλεξανδρος Κατράνης, ο Δημήτρης Χατζηισαΐας. Παίκτες που όχι μόνο μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά στον Ατρόμητο κι έκαναν το παραπάνω βήμα, αλλά πλέον αποτελούν στελέχη της Εθνικής Ελλάδας, κάποιοι εξ αυτών βασικοί.

Η περίπτωση Κατράνη

Ο 22χρονος αριστερός μπακ, που εμφανίστηκε στην ποδοσφαιρική επικαιρότητα στον Ατρόμητο το 2016, πήγε Σεντ Ετιέν, στη συνέχεια Μουσκρόν και τώρα παίζει στη Χατάισπορ. Ήταν ο αντικαταστάτης του Δημήτρη Γιαννούλη στους Περιστεριώτες, στη Σεντ Ετιέν δεν ήταν στα πλάνα του Κλοντ Πιελ και η τουρκική ομάδα έσπευσε να τον κάνει δικό της

Το άλμα του Κουλούρη

Ο Κουλούρης ούτε στο Περιστέρι μεγάλωσε ούτε από τον Ατρόμητο ξεκίνησε. Ο ΠΑΟΚ ήταν η ποδοσφαιρική αφετηρία του, αλλά ο Αλεκσάνταρ Πρίγιοβιτς ήταν η βαριά 'σκιά' που του έκλεινε την πόρτα για τη βασική ενδεκάδα. Το 2018 πηγαίνει δανεικός στον Ατρόμητο για να πάρει συμμετοχές και αυτός τα... πήρε όλα. Με 19 γκολ βγαίνει 1ος σκόρερ και έρχεται η γαλλική Τουλούζ για να δώσει πάνω από 3.000.000 ευρώ για να τον αγοράσει από τον ΠΑΟΚ. Ο Ατρόμητος δεν πήρε τίποτα εκτός της αναγνώρισης, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό όλων έχει αποτυπωθεί ότι ο διεθνής επιθετικός πήγε στη Γαλλία από τον Ατρόμητο. Και αυτό φτάνει.

Η αναγέννηση του Γιαννούλη

Ο 25χρονος αριστερός μπακ και μικρός αδερφός του Κώστα Γιαννούλη ήταν μία περίπτωση αντίστοιχη του Κουλούρη. Στον ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να βρει θέση βασικού, στην Ανόρθωση πήγε για το... αγροτικό και στον 1,5 χρόνο ως δανεικός στον Ατρόμητο βρήκε την ευκαιρία να πάρει τα πάνω του, να γίνει γνωστός και να επιστρέψει ως βασικός στον 'Δικέφαλο του Βορρά'. Είναι το επόμενο 'hot' όνομα του ΠΑΟΚ που δύσκολα θα παραμείνει εντός συνόρων για καιρό (θυμίζουμε την πρόσφατη φημολογία περί Νιούκαστλ) και ακόμα ένας παίκτης που στον ευχαριστήριο λόγο του στα... μελλοντικά βραβεία Όσκαρ θα συμπεριλάβει και τον Ατρόμητο.

Η πορεία του Βασίλη Μπάρκα

Ακόμη ένα όνομα στο εξωτερικό, προερχόμενο από το Περιστέρι. Από τους μεγαλύτερους δήμους και από τα μεγαλύτερα 'εργοστάσια' παραγωγής ταλέντων. Γέννημα-θρέμμα του Ατρομήτου, η καλή χρονιά το 2015-2016 τον πήγε στην ΑΕΚ, έγινε βασικός και εφέτος το καλοκαίρι έγινε το 'μπαμ' με τη μεταγραφή του στη Σκωτία για λογαριασμό της Σέλτικ.

Ο Δημήτρης Χατζηισαϊας έκανε την αρχή

Από τον Πανιώνιο στον ΠΑΟΚ και από εκεί στον Ατρόμητο. Τον μάθαμε στους 'κυανόλευκους', εκεί τον εντόπισαν οι... μανατζαρέοι και τα τελευταία χρόνια είναι κάτοικος του εξωτερικού. Ο πρώην παίκτης του Ατρόμητου έπαιξε μισή σεζόν στην Τουρκία για τη Ρίζεσπορ και άλλη μισή για τη Σερκλ Μπριζ. Επί της ουσίας, η περίπτωσή του είναι σαν αυτή του Κουλούρη. Ο Ατρόμητος δεν κέρδισε κάτι εκτός από την αναγνώριση ότι έγινε ξανά το σκαλοπάτι για παίκτες να συνεχίσουν στο εξωτερικό.

Ποια τα κέρδη του Ατρόμητου

Στην ουσία η ομάδα του Περιστερίου για δύο ποδοσφαιριστές έχει να διαφημίζει τη δουλειά της, αλλά και το έργο της, για τον Λημνιό και τον Μπάρκα. Εφέτος, με δεδομένη την ευρωπαϊκή απουσία του λόγω πλέι άουτ, στο ταμείο μπήκε ένα αξιοσέβαστο ποσό προερχόμενο από τον Μπάρκα, αλλά και αυτό που θα μπει από την περίπτωση Λημνιού όταν ολοκληρωθεί η πώληση στην Κολωνία.

Βέβαια, για τον Μπάρκα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Αν η μεταγραφή των 5.000.000 ευρώ από την ΑΕΚ στη Σέλτικ γινόταν μέχρι το 2019, ο Ατρόμητος θα δικαιούταν ποσοστό 15% επί του ποσού. Το ποσοστό μεταπώλησης ίσχυε μέχρι το περσινό καλοκαίρι και τώρα θα αρκεστεί στα τροφεία.

Ο Ατρόμητος κερδίζει και από τους κανονισμούς της FIFA που έρχονται και αποζημιώνουν τις ομάδες, όταν διαμορφώνουν ποδοσφαιρικά έναν παίκτη. Σύμφωνα με τον κανονισμό, ο Ατρόμητος δικαιούται το λεγόμενο 'training fee compensation', ένα πάγιο ποσοστό της τάξεως του 5%, όσες πωλήσεις κι αν γίνουν στο μέλλον. Για τον απλούστατο λόγο ότι τόσο στην περίπτωση Μπάρκα όσο και σε αυτήν του Λημνιού, ο Ατρόμητος τους είχε στο ηλικιακό όριο του '18-23' που περιλαμβάνει τον ως άνω κανονισμό.

Και μπορεί αυτό το 5% να φαντάζει ένα μικρό ποσοστό, αλλά σε πωλήσεις που υπερβαίνουν τα συνηθισμένα, όπως η επικείμενη του Λημνιού που θα ξεπεράσει, ως φαίνεται, τα 3.000.000 ευρώ, τότε το τελικό έσοδο είναι αξιοσέβαστο για έναν σύλλογο όπως ο Ατρόμητος και το οικονομικά στάτους του. Όταν, δε, προστεθεί στο έσοδο από τη μεταπώληση του διεθνή ακραίου, που ανέρχεται σε 10%.

Συμπερασματικά, ο Ατρόμητος έχει κάθε δικαίωμα να δηλώνει και να 'βροντοφωνάζει' (αν και το δεύτερο δεν το κάνει) ότι είναι ένας σύλλογος που είτε 'βγάζει', όπως λέμε στην καθομιλουμένη, είτε αναγεννά ποδοσφαιριστές. Αποδεδειγμένα, τα τελευταία χρόνια είναι η ιδανική ποδοσφαιρική αφετηρία για πολλούς παίκτες που βρίσκουν στο Περιστέρι την Ιθάκη τους, τόσο για την ποδοσφαιρική ηρεμία τους όσο και για το βήμα παραπάνω.

Εκτός αυτού, για τον ίδιο τον σύλλογο διατηρείται μία οικονομική σταθερότητα που όχι μόνο τον κάνει βιώσιμο ως οργανισμό, αλλά έχει την ευχέρεια να συνεχίσει να δουλεύει πάνω σε αυτό. Τα χρήματα που θα βάλει στα ταμεία του με το τέλος του καλοκαιριού από Μπάρκα και Λημνιό (ποσοστά μεταπώλησης, training fee compensation) είναι χρήματα που σε καθιστούν selling club έστω με τη στενή, ελληνική' έννοια του όρου. Και αυτό είναι μεγαλύτερη επιτυχία και από μία έξοδο στην Ευρώπη.