Ο τραυματισμός του Ουαγκέ είναι το αληθινό ποδόσφαιρο

Ο Άρης είχε ήδη το προβάδισμα στο ντέρμπι του 'Κλεάνθης Βικελίδης' με τον ΠΑΟΚ, όταν ο Μπερτόγλιο βρέθηκε απέναντι από τον Πασχαλάκη στο 60ο λεπτό. Ο Αργεντίνος πέρασε αριστοτεχνικά την μπάλα από τον γκολκίπερ του 'Δικεφάλου' και αυτή πήρε φάλτσο που την έστελνε βασανιστικά προς τα δίχτυα. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ο Μπερτόγλιο ήταν η αυτοθυσία του Μουσά Ουαγκέ. Και η επιλογή της λέξης καμία υπερβολή δεν κρύβει, ούτε χρησιμοποιήθηκε για να δώσει δραματικό τόνο στην υπερπροσπάθεια του δανεικού από την Μπαρτσελόνα μπακ.

Ο Ουαγκέ κυριολεκτικά θυσίασε την υγεία του για να αποφύγει η ομάδα του ένα δεύτερο γκολ, που θα την έθετε ουσιαστικά νοκ-άουτ από την διεκδίκηση του αποτελέσματος. Και το τίμημα ήταν πολύ βαρύ. Στο άκουσμα των αποτελεσμάτων της μαγνητικής τομογραφίας στην οποία υποβλήθηκε ο Σενεγαλέζος μπακ, η σκέψη που ήρθε ως προσταγή το μυαλό όλων δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια: και δεν την άφηνες την ρημάδα να πάει μέσα;

Ρήξη επιγονατιδικού τένοντα, ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου, ρήξη οπίσθιου και πρόσθιου χιαστού! Τρομακτικό. Τη στιγμή που ο Ουαγκέ με υπερέκταση κρατούσε τον ΠΑΟΚ στο παιχνίδι, ότι υπήρχε γύρω από το γόνατο του διαλυόταν στη σφοδρή σύγκρουση με το αριστερό δοκάρι του Πασχαλάκη. Ανατριχιαστικό, αλλά και τόσο ανθρώπινο. Όπως η αγωνία του ιατρικού επιτελείου των 'κιτρίνων' για την υγεία του παίκτη.

Δευτερόλεπτα πριν οι κ.κ. Γιάννης Χρίστου και Τάσος Κατσικάς, ο γιατρός και ο φυσικοθεραπευτής της ΠΑΕ Άρης, είχαν δώσει ιατρική βοήθεια σε ποδοσφαιριστή των γηπεδούχων, έτσι τη στιγμή που ο άτυχος ήρωας του ΠΑΟΚ, Μουσά Ουαγκέ, διέλυε το πόδι του πάνω στο δοκάρι αμφότεροι βρίσκονταν μισό μέτρο πίσω από την εστία του Πασχαλάκη. Αμέσως αντιλήφθηκαν την σοβαρότητα της κατάστασης και έσπευσαν πάνω από τον Σενεγαλέζο μέχρι να μπει στον αγωνιστικό χώρο το ιατρικό επιτελείο του 'Δικεφάλου'.

Λείπουν αυτοί οι παίκτες σήμερα από το ποδόσφαιρο. Όχι, δεν είναι διαπίστωση που αφορά την αξία, την ποιότητα, το ταλέντο. Αλλά τη νοοτροπία και τον σεβασμό για την ομάδα στην οποία αγωνίζεσαι. Ο Μουσά Ουαγκέ είναι 22 ετών. Δανεικός από την Μπαρτσελόνα. Δεν υπάρχει τίποτα που να τον δένει με την Ελλάδα, τον ΠΑΟΚ ή τον κόσμο του, πέραν της επαγγελματικής του ευσυνειδησίας. Αυτό, ωστόσο, είναι τόσο σπάνιο στις μέρες μας. Παίκτες που έρχονται από ανώτερα πρωταθλήματα και ομάδες, σπάνια μας αντιμετωπίζουν ως κάτι περισσότερο από ένα αναγκαίο ποδοσφαιρικό κακό. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δείχνουν σεβασμό στους ανθρώπους που τους επέλεξαν, τους έδωσαν μια διέξοδο στην καριέρα τους, που τους πληρώνουν.

Το ακόμη πιο στενάχωρο είναι πως παίκτες όπως ο Μουσά Ουαγκέ ανήκουν στην κατηγορία εκείνων που σπάνια το όνομα τους γίνεται σύνθημα, που η προσφορά τους αναγνωρίζεται καθολικά, που θα μείνουν στην ιστορία. Ο κόσμος ανέκαθεν είχε ροπή στους μπαλάτους, τους ντριμπλέρ, τους τεχνίτες, τις πριμαντόνες. Σπάνια εκτιμούσε τους παίκτες που άφηναν το αίμα τους στο γήπεδο, παίκτες που κατάφερναν να πρωταγωνιστήσουν χωρίς να έχουν εκθαμβωτικό ταλέντο αλλά δουλεύοντας ατελείωτα.

Φαινόμενο που ακόμη και σήμερα θα συναντήσει κανείς σε όλες τις ελληνικές ομάδες. Ανεξαιρέτως. Αυτός που κάνει την ντρίμπλα, αυτούς που πετυχαίνει το γκολ, αυτοί θα πάρουν το χειροκρότημα. Αδιαφορώντας για το τι έχει προηγηθεί στο χορτάρι πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα, πριν έρθουν οι 3 βαθμοί της νίκης. Πόσοι 'Ουαγκέ' έχουν δουλέψει για την επιτυχία, χωρίς να καρπώνονται το μερίδιο που τους αναλογεί.

Ας είναι. Το σημαντικότερο για τον Μουσά και όλους τους 'Ουαγκέ' του κόσμου, αυτούς που θυσιάζουν την προσωπική τους υγεία και βάζουν σε αναμονή (ή και κίνδυνο) την καριέρα τους για να υπηρετήσουν την φανέλα, είναι στέκονται ξανά όρθιοι και δυνατοί στα πόδια τους. Να ξαναδίνουν τις μάχες στο χορτάρι και να μας θυμίζουν ποιοι είναι αυτοί που αξίζουν πραγματικά το χειροκρότημα. Για όσους τουλάχιστον μπορούν να αντιληφθούν το νόημα και την αληθινή αξία διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές.