Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Ο φάντης με το ρετσινόλαδο σε ντέρμπι αιωνίων

Η παροιμιώδης φράση "τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο" εκφράζει την πλήρη αντίθεση και διαφορά δυο καταστάσεων, δυο ανθρώπων, δυο ομάδων εν προκειμένω. Η μέρα με τη νύχτα, αν προτιμάτε. Στη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτή είναι κι η απόσταση ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Το έδειξε και το 3-0 του ντέρμπι αιωνίων στο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης'. Ντέρμπι κατ' ευφημισμόν, ωστόσο. Και θα πρέπει να κάνει κάποιος πολύ ενδελεχή έρευνα, για να βρει τόσο μεγάλο χάντικαπ σε ποιότητα, δυναμικότητα και γενική εικόνα ανάμεσα στους δυο ιστορικούς συλλόγους.

Από τη μια ο Ολυμπιακός, ενός προπονητή που δουλεύει δυο χρόνια στην ομάδα, έχει βρει τις βασικές συντεταγμένες, αλλά συνεχίζει να δουλεύει, παράγοντας ιδέες, καλό ποδόσφαιρο και μια αισιοδοξία σε ολόκληρο το "ερυθρόλευκο"¨στρατόπεδο. Η φάση του δεύτερου γκολ, όπου πριν ο Γιουσέφ ελ Αραμπί εκτελέσει τον Σωκράτη Διούδη, συμμετείχε όλη η ομάδα ακουμπώντας την μπάλα 22 φορές, είναι η απόδειξη αυτής της δουλειάς.

Η επιστροφή στη δράση όλων των παικτών δίνει στον Πέδρο Μαρτίνς μια πρόσθετη άνεση, καθώς στην εποχή που η ομάδα χρειάζεται φρέσκα πόδια (γιατί όλοι προέρχονται από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, οι τραυματισμοί είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο), ο προπονητής του Ολυμπιακού τα βρίσκει με ιδιαίτερη ικανοποίηση.

Ο Ολυμπιακός τρέχει ασυγκράτητος στα playoffs της Super League 1. Μετράει 3 σερί νίκες, ακόμη δεν έχει δεχθεί γκολ και βαδίζει ολοταχώς προς την κατάκτηση του 45ου πρωταθλήματος. Μέσα στην εβδομάδα θα ασχοληθεί και με το Κύπελλο Ελλάδος, καθώς έρχεται ο επαναληπτικός ημιτελικός κόντρα στον ΠΑΟΚ. Όλα... παίζουν για τον Ολυμπιακό. Ακόμη κι η Ευρώπη, αφού υπάρχει ανοιχτή η ρεβάνς του 1-1 με τη Γουλβς για τους "16" του Europa League.

Το "πράσινο" δράμα

Δυο χρόνια δουλεύει στον Παναθηναϊκό και ο Γιώργος Δώνης. Ο Παναθηναϊκός, όμως, δείχνει να ξεκινάει πάλι από την αρχή. Όλα έχουν μεταφερθεί για του χρόνου. Ο τεχνικός διευθυντής Τσάβι Ρόκα χτίζει την ομάδα για την επόμενη σεζόν, ο προπονητής ειδοποιήθηκε μέσω... οδηγού ότι δεν θα συνεχίσει να εργάζεται στην ομάδα, μετά τα πλέι-οφ αποχωρούν παίκτες που τα συμβόλαιά τους λήγουν κι οι "πράσινοι" μένουν από λύσεις αλλά και ψυχολογία.

Μπορεί όλα αυτά, όταν ξεκινήσει η νέα χρονιά, να έχουν ξεχαστεί. Ωστόσο, για να φτάσουμε μέχρι εκεί, θα πρέπει να ολοκληρωθεί η σεζόν που διανύουμε. Και δεν ξέρουμε αν ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός μπορεί να αντέξει τέτοιες... χαλαρές τριάρες, όπως αυτή που έφαγε στο 'κεφάλι' από τον Ολυμπιακό.

Κι από την άλλη, το πρότζεκτ Δώνης, που προσπάθησε με πενιχρά μέσα να παρουσιάσει μια όσο το δυνατόν πιο ευπρόσωπη ομάδα, μοιάζει να υπονομεύεται εκ των έσω και από αποφάσεις στις οποίες δύσκολα μπορεί κανείς να βρει λογική. Αυτό είναι και το δυστύχημα του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Παίρνει έναν δρόμο, κάποια στιγμή πατάει στα πόδια του, αλλά μετά αλλάζει ρότα, τα γκρεμίζει όλα και φτου κι από την αρχή.

Μέρα με τη νύχτα και στα άκρα

Την απουσία των ακραίων μπακ (Ματίας Γιόχανσον και Εμανουέλ Ινσούα), ο Δώνης δεν ήταν δυνατό να τις αναπληρώσει. Θεωρητικά, ο Μαρτίνς, που δεν είχε τον Ματιέ Βαλμπουενά, απέναντι σε μια ομάδα που δεν είχε κλασικό ακραίο και ο προπονητής της έκανε αλχημείες (ακόμη και στη διάρκεια του αγώνα), θα έπρεπε να ρίξει εξτρέμ. Από την ενδεκάδα του Ολυμπιακού, όμως, απουσίαζαν τόσο ο Γιώργος Μασούρας, όσο και ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, οι παίκτες δηλαδή που συνήθως αγωνίζονται από τα άκρα στους "ερυθρόλευκους".

Η λογική του Πορτογάλου ήταν απλή. Μέσα κι οι δυο παίκτες που συγκλίνουν προς τον άξονα και ο Κώστας Φορτούνης και ο Μαξιμιλιάνο Λοβέρα, δηλαδή, κι ένας τεράστιος διάδρομος για Ομάρ Ελαμπντελαουί και Κώστα Τσιμίκα από δεξιά και αριστερά αντίστοιχα. Με το "καλημέρα", ο Φορτούνης άρχισε να βγάζει πάσες πίσω από την πλάτη της "πράσινης" άμυνας για να τις εκμεταλλευτεί ο Ελαμπντελαουί. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε μπακ, την ώρα που ο Ολυμπιακός έχει τους καλύτερους στο πρωτάθλημα.

Στην πρώτη επαφή του Λοβέρα, η μπάλα δεν πήγε στον Τσιμίκα, αλλά στον Γκιλιέρμε που έξω από την περιοχή δεν είχε κανένα πρόβλημα να ζυγίσει την μπάλα και να ξεκινήσει το ματς μόλις στο 5ο λεπτό με γκολ. Ο Ολυμπιακός είχε πάρει το πλεονέκτημα χωρίς ο αντίπαλός του να μπορέσει να καταλάβει τι ακριβώς γινόταν. Φαινομενικά, οι "πράσινοι" είχαν (για ένα σημαντικό μέρος του 1ου ημιχρόνου) κατοχή της μπάλας. Την ίδια ώρα, ωστόσο, έμοιαζαν πολύ ευάλωτοι όταν έχαναν την μπάλα.

Ο Ολυμπιακός, όταν αποφάσιζε να κυκλοφορήσει την μπάλα, είχε 22 επαφές σε μια επίθεση για σεμινάριο. Στο τέλος Ανδρέας Μπουχαλάκης, Φορτούνης και Ελαμπντελαουί έκρυψαν την μπάλα, πριν ο Ελ Αραμπί εκτελέσει άψογα για να κάνει το 2-0. Ο Μαροκινός αρχισκόρερ των Πειραιωτών δεν πρόσεξε σε 2-3 περιπτώσεις, που είχε βγει ο αιφνιδιασμός, με τις απρόσεχτες πάσες του να χαλάνε στο τέλος τη δημιουργία.

Με εξαίρεση την απόκρουση του Ουσεϊνού Μπα πάνω από τη γραμμή στο έξυπνο σουτ του Τάσου Χατζηγιοβάνη, ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να απειλήσει και σιγά-σιγά ο Ολυμπιακός όχι μόνο ανακτούσε την κατοχή, αλλά έχανε ακόμη μια καλή ευκαιρία, με το πολύ ωραίο σουτ του Λοβέρα το οποίο έδιωξε ο Διούδης.

Μια ομάδα κανονική, μια άλλη που... διαλύεται

Οι εσωτερικές αλλαγές του Δώνη, για να βρει την ισορροπία της μια ενδεκάδα που δεν πίστευε ούτε ο ίδιος δεν άλλαξαν την εικόνα του ματς, πέραν της προσπάθειας του Παναθηναϊκού να πιέσει περισσότερο και όταν πέρασε ο Γιάννης Μπουζούκης να πάρουν πάσες κι οι επιθετικοί (όχι τίποτε πολύ ιδιαίτερο, πάντως). Η διαφορά άλλωστε των επιλογών που είχαν οι δυο προπονητές φαινόταν όταν γύριζαν προς τον πάγκο τους.

Ο Μαρτίνς έβλεπε ποδοσφαιριστές, όπως ο Αχμέντ Χασάν, ο Μασούρας, ο Καφού και ο Μπρούνο. Ο Δώνης κάτι νεαρά παιδιά, όπως ο Βασίλης Ζαγαρίτης. Ο ένας μπορούσε να σκεφτεί τον ημιτελικό του κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, ο άλλος ήξερε ότι τα κουκιά ήταν μετρημένα και απλά περίμενε να λήξει ο αγώνας.

Το 3-0, που ήρθε με το πολύ ωραίο σουτ του Καφού έξω από τη μεγάλη περιοχή, απλά πιστοποίησε την εμφανή ανωτερότητα του Ολυμπιακού. Μιας κανονικής ομάδας, δηλαδή. Με σύστημα, με προοπτική, με προπονητή που αισθάνεται σίγουρος για τη δουλειά και την ομάδα του και για την επόμενη σεζόν, απέναντι σε ένα αντίπαλο που είναι βέβαιο ότι ετοιμάζεται για του χρόνου, αλλά ξεχνάει το προφανές: ότι η φετινή χρονιά ακόμη δεν έχει τελειώσει. Η ομάδα φαίνεται να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη χωρίς κανείς να πολυενοχλείται...