Ποια επαγγέλματα χάνουν χρήματα από το κλείσιμο των γηπέδων
Τι σημαίνει να κλείνει ένα γήπεδο; Πόσοι έκτακτοι υπάλληλοι εργάζονται σε κάθε ματς, πόσα χρήματα παίρνουν; Ποιος είναι ο κόσμος γύρω από κάθε εγκατάσταση; Και τι συνέβη στο ΝΒΑ; Ο Γιάννης Φιλέρης προσπαθεί να απαντήσει.
Ωραία, έκλεισαν τα γήπεδα, να προστατευτούμε από τον κορονοϊό. Μια κουβέντα, όμως, είναι το κλείνει ένας μαζικός χώρος που φιλοξενεί ένα αθλητικό γεγονός. Και δεν το λέμε μόνο γιατί αίφνης διακόπηκε η ροή των σπορ, τώρα που παραδοσιακά φτάναμε προς την τελική ευθεία. Ούτε γιατί μένουν στον αέρα τηλεοπτικά συμβόλαια δισεκατομμυρίων, τα αντίστοιχα των παικτών, παγώνουν χορηγίες κλπ. Η ζημιά στη βιομηχανία των σπορ είναι δεδομένη. Η μετάθεση του Euro 2020 το επόμενο καλοκαίρι δημιουργεί, όπως διαβάσαμε στο Contra.gr, ένα... κενό 300 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ για να μη χαντακωθεί πλήρως η αγορά, οι ευρωπαϊκές ομοσπονδίες συμφωνούν στο να συνεχίσουν τα πρωταθλήματά τους μέσα στο καλοκαίρι. Μαζί και τα ευρωπαϊκά κύπελλα. Μούρλια...
Προς το παρόν, όμως, έχει πέσει 'μαύρο' και τα γήπεδα είναι άδεια, αφού οι δραστηριότητες έχουν τερματιστεί προσωρινά λόγω του φόβου εξάπλωσης του κορονοϊού. Για πολλούς ανθρώπους που αναζητούν μεροκάματο, αυτή η διακοπή είναι πολύ άσχημη εξέλιξη. Οικονομικά τους 'καταστρέφει', καθώς δεν υπάρχει τρόπος να αναπληρωθούν τα ποσά τα οποία χάνονται.
Κι εδώ πρέπει να εξηγήσει κανείς τι σημαίνει ότι ανοίγει ένα γήπεδο για να φιλοξενήσει έναν αγώνα εγχώριας ή διεθνούς διοργάνωσης. Κάθε εγκατάσταση, είτε είναι κρατική και χρησιμοποιείται από τις ομάδες είτε ιδιωτική, ανήκει δηλαδή σε κάποιον σύλλογο, έχει τους μόνιμους υπαλλήλους της. Αυτοί τη φροντίζουν καθημερινά, αλλά και στη διάρκεια των αγώνων. Μόνο που για να βγει σε πέρας ένα ματς, δεν φτάνουν οι μόνιμοι.
Γι' αυτόν τον λόγο, τόσο οι ΠΑΕ, όσο κι οι ΚΑΕ προχωρούν στην κάλυψη των κενών με έκτακτους υπαλλήλους, part-time απασχόλησης. Από τους σεκιούριτι, μέχρι τα διάφορα σέρβις τα οποία υπάρχουν σε κάθε γήπεδο (τόσο στις εξέδρες, όσο και στον αγωνιστικό χώρο και τα αποδυτήρια), ένας αξιοσημείωτος αριθμός ανθρώπων, δουλεύει μεσοβδόμαδα ή τα Σαββατοκύριακα και πληρώνεται με τον αγώνα. Το μεροκάματο είναι 30-40 ευρώ το παιχνίδι, ενώ ανάλογα με τη σημασία του εκάστοτε ματς, αυξάνεται και ο αριθμός των έκτακτων υπαλλήλων.
Ας πάρουμε για παράδειγμα δυο γήπεδα, που βρίσκονται κοντά, εξυπηρετούν και τον ίδιο σύλλογο (Ολυμπιακό) και ενδεχομένως κάποιοι από τους έκτακτους υπαλλήλους να εργάζονται σε διπλό 'ταμπλό', ώστε να αυξήσουν όσο μπορούν το μικρό εισόδημά τους. Για ένα αγώνα της Ευρωλίγκας που παίζει το μπάσκετ των 'ερυθρολεύκων' υπολογίζεται ότι χρειάζονται περίπου 80-100 άτομα. Για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι στο 'Γεώργιος Καραϊσκάκης', οι ανάγκες σχεδόν τριπλασιάζονται. Μπορεί και παραπάνω. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Γύρω από κάθε γήπεδο συγκεντρώνεται μια σειρά από μικροπωλητές. Από τις καντίνες με το περίφημο 'βρώμικο' (τιμή φιξ 5 ευρώ, έκαστο), μέχρι πάγκους με κασκόλ, σημαίες, σκουφιά, φανέλες και άλλα αναμνηστικά της γηπεδούχου ομάδας. Και επίσης αναψυκτικά, μπύρες, ξηροί καρποί.
Παλιότερα, στα ποδοσφαιρικά γήπεδα έκαναν θραύση και τα... μαξιλαράκια από αφρολέξ, που τα έβαζες για να κάτσεις πιο άνετα στην τσιμεντένια κερκίδα. Όσοι πήγαιναν γήπεδο, πριν μπουν υποχρεωτικά καθίσματα στις εξέδρες, θα θυμούνται ότι εκεί γύρω στο '89-'90, σηκωνόμασταν όλοι και τα πετούσαμε στον αέρα! Εκτός από τα χαρτάκια (καθιερώθηκαν τη δεκαετία του '80, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, όταν τα είδαμε πρώτη φορά, να πέφτουν βροχή στην εμφάνιση της εθνικής Αργεντινής), οι ηρωικές καθαρίστριες μάζευαν υπομονετικά και τα μαξιλάρια από φελιζόλ. Συν τα πλαστικά ολόσωμα προστατευτικά 'μπουφάν' μιας χρήσης, για τη βροχή (χειρότερα γινόσουν, αλλά δεν έχει σημασία).
Ένας ολόκληρος κόσμος υπάρχει μέσα κι έξω από τα γήπεδα, που ζει και δουλεύει για το μεροκάματο ή τον τζίρο μιας βραδιάς. Και το χειρότερο γι' αυτούς τους ανθρώπους, δεν υπάρχει και κάτι άλλο παραπλήσιο, που να μπορεί κανείς να απασχοληθεί.
Πληρώνουν οι παίκτες (και τα κλαμπ) στο ΝΒΑ
Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι μονάχα ελληνικό. Ισχύει και στο εξωτερικό, με προφανή γεωμετρική αύξηση των σχετικών αριθμών των part-time υπαλλήλων, καθώς μιλάμε για περισσότερο κόσμο και παγκόσμιας ακτινοβολίας ομάδες σε μπάσκετ, ποδόσφαιρο (και άλλα σπορ).
Στις 12 Μαρτίου, όταν δηλαδή το ΝΒΑ αποφάσισε τη διακοπή των αγώνων του, ο Κόντι Ζέλερ των Σάρλοτ Χόρνετς απάντησε σε ένα τουίτ, που τον καλούσε (όπως και τον Νικολά Μπατούμ) να δείξει αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στο 'Spectrum Center'.
"Οπωσδήποτε! Όλοι μας διασκεδάζουμε παίζοντας και βλέποντας τους αγώνες ΝΒΑ, αλλά οι σκληρά εργαζόμενοι ωρομίσθιοι υπάλληλοί μας και το υποστηρικτικό προσωπικό, εξαρτώνται από τους μισθούς των εντός έδρας αγώνων μας. Τους διαβεβαιώνουμε ότι θα τους φροντίσουμε. Έστω κι αν χρειαστεί να βάλουμε χρήματα από την τσέπη μας".
Αυτή ήταν η απάντηση του Ζέλερ. Λίγη ώρα αργότερα, οι Χόρνετς ανακοίνωσαν ότι η ιδιοκτησία κι οι παίκτες της ομάδας άνοιξαν λογαριασμό για την ενίσχυση των υπαλλήλων. Ακολούθησε μια σειρά από δωρεές παικτών, που αποφάσισαν να συνδράμουν στην ίδια λογική, για τους δικούς τους υπαλλήλους στα γήπεδα των δικών τους ομάδων.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έδωσε 100.000 δολάρια, γράφοντας ότι πρόκειται για κάτι περισσότερο από το μπάσκετ
Και πόσοι μπορεί να είναι αυτοί οι ωρομίσθιοι υπάλληλοι σε ένα γήπεδο ΝΒΑ; Η κοινή ανακοίνωση των Λέικερς και των Κλίπερς για το 'Staples Center' στο Λος Άντζελες, είναι ενδεικτική. Πάνω από 2.800 άνθρωποι εργάζονται κάθε φορά που οι δυο ομάδες μπαίνουν για ένα αγώνα ΝΒΑ. Κι εκεί οι αγώνες είναι συνεχόμενοι, άρα και τα χρήματα που χάνονται πολύ περισσότερα...
