Το γκολ του Καμπετσή είναι ο φετινός Παναθηναϊκός

Ο Αργύρης Καμπετσής ήταν έτοιμος να νιώσει ανακούφιση μετά το σουτ που κατέληξε στα δίχτυα του Άρη στο 58'. Έμοιαζε να ρίχνει στο πυρ το εξώτερον αυτήν τη μιζέρια που φαίνεται ότι είναι συνώνυμο του Παναθηναϊκού στα playoffs της Super League 1. Πρώτα έφυγε στα δεξιά του, μουρμουρίζοντας κάτι, το οποίο έμοιαζε με αγκομαχητό σε λέξεις. Μετά, αγκάλιασε τον Ηλία Χατζηθεοδωρίδη, που φρόνιμα, μετά το τακουνάκι του Φεντερίκο Μακέντα, του έστειλε την μπάλα σε ένα σημείο που μπορούσε να εκτελέσει με αμεσότητα. Στο τέλος, έσκασε ένα χαμόγελο προς την άμυνα. Αυτή είναι η γνώριμη συναισθηματική διαδρομή του ανθρώπου που ψάχνει κάτι το οποίο γνωρίζει ότι είναι στις δυνατότητές του και τελικά το βλέπει να γίνεται. Νιώθει περισσότερο λυτρωμένος, παρά χαρούμενος. Και αυτή η λύτρωση φέρνει συνήθως την ενστικτώδη αντίδραση, τη συνειδητοποίηση και τη γαλήνη.

Ο επιθετικός του Παναθηναϊκού δεν έμελλε να χαρεί πολύ. Η φάση που θύμισε την επικίνδυνη έκδοση της ομάδας του Γιώργου Δώνη έχει τον 'κακό λύκο' στο VAR. Το φάουλ που κάνει ο Μακέντα, αναγκάζει το διαιτητή της αναμέτρησης, Άγγελο Ευαγγέλου, να ακυρώσει το γκολ. Δεν είναι βέβαιο ότι ο ρεφερί αναγκάστηκε, πάντως πρέπει να αναγκάστηκε, αφού η ομορφιά της φάσης εξοστρακίστηκε από την πραγματικότητα. Ο Καμπετσής τα έβαλε με την τύχη του και κλώτσησε το χορτάρι. Το σκορ παρέμεινε στο 1-0.

Δεν ήταν θέμα αποτελέσματος, το οποίο τελικά ήρθε για τον Παναθηναϊκό, στο ματς με μία ομάδα η οποία είχε 3 αναπληρωματικούς και που στα δύο τελευταία παιχνίδια ο προπονητής της έχει κάνει μία αλλαγή. Ή, μάλλον, για την ακριβολογία, θα ήταν, αν δεν ερχόταν. Η φάση του γκολ του Καμπετσή, όμως, ήταν μία παραβολή. Ο φετινός Παναθηναϊκός. Η ομάδα του 'αν'.

Αν δεν κλυδωνιζόταν από τον... εμφύλιο σπαραγμό, τις αποφάσεις κάποιου που δεν εμφανίζεται κατά εκείνου που στις τοποθετήσεις του προσπαθεί να είναι ειλικρινής και φτάνει στο σημείο να αποφασίζει (ή να αποφασίζεται) ότι δεν θα κάνει άλλες δηλώσεις. Είναι αδύνατον για τον Δώνη να συγκρατήσει μέσα του τα κακώς κείμενα, όταν του ζητείται να μιλήσει. Γι' αυτό επιλέγει τη σιωπή, για να μην αναδείξει άλλη μία φορά αυτό το ελάττωμά του. Το οποίο, ωστόσο, εκπορεύεται τόσο από τον δικό του ψυχισμό, εκείνον του ανθρώπου που τα γήπεδα είναι το πλέον γνώριμο πεδίο για να περιδιαβάζει, όσο και από τον καημό του για το γεγονός ότι η διαδρομή έμεινε ανολοκλήρωτη. Το ίδιο, δηλαδή, που ένιωσε ο Καμπετσής, με όλες τις τρίχες της κεφαλής του στη σωστή θέση τους, όταν η εικόνα έδειξε ότι κάτι για το οποίο δεν ήταν ακριβώς υπαίτιος, του στέρησε ένα γκολ στο λογαριασμό και κυρίως πολλαπλασίασε αυτήν την... γκαντεμιά που η γλώσσα του σώματός του έδειχνε πως ένιωθε.

Ο Δώνης είχε περάσει στους παίκτες του ότι θα μπορούσαν να γίνουν το... μαύρο άλογο στα playoffs. Γραφείο τελετών, που λέει ο λόγος. Να τρομάζουν τον αντίπαλο σε παιχνίδια που θα είχαν πραγματική σημασία. Να τον κάνουν να υποφέρει, όπως έκαναν στην Τούμπα στην κανονική περίοδο, με την ΑΕΚ στην ανατροπή και με τον Ολυμπιακό στην ισοπαλία του ΟΑΚΑ, σε αυτό το στάδιο. Να θέσουν τη βάση ώστε την επόμενη σεζόν, πάνω στην περίφημη τριετία που η συνεργασία αποκτά χαρακτηριστικά σιαμαίων, να είναι τόσο ανταγωνιστικοί όσο να τους επιτρέπεται να είναι διεκδικητικοί. Όμως, ο Παναθηναϊκός έγινε εκείνος ο ταλαντούχος παίκτης που παθαίνει ρήξη μηνίσκου στα δύο πόδια, εγκαταλείπεται και, ως αποτέλεσμα αυτού, σταματά το ποδόσφαιρο. Είναι το όμορφο γκολ που δεν μέτρησε, για έναν λόγο που σε μία διάσταση του ανθρώπινου πνεύματος μοιάζει αμελητέος, όμως συνεχώς επιστρέφει για να κατατρύχει εκείνον που δέχεται την ποινή. Κι αυτή ήταν μία κεφάτη στιγμή, μία στιγμή που δείχνει την ομοιογένεια, αλλά, εκ του αποτελέσματος, παραμένει μία εικόνα η οποία, αν και όντως συνέβη, δείχνει μόνο τι θα μπορούσε να έχει γίνει και όχι τι συνέβη τελικά.

Η 4η καλύτερη ελληνική ομάδα δεν ήταν 4η πέρυσι ούτε πρόπερσι. Έφτασε, όμως, να είναι, θέτοντας πλώρη για το υπέρτερο και, ουσιαστικά, ορίζοντας τις καιρικές συνθήκες στο ταξίδι. Στην Αθήνα επέλεξαν τα μελτέμια, τα οποία, αν και δεν είναι βέβαιο ότι θα παραμείνουν σε κάθε συνθήκη ή ότι θα εμποδίζουν όσο κάνουν τώρα τον Παναθηναϊκό να συνεχίσει την πορεία του προς τα πάνω, είναι αυτό το κούνημα στο καράβι που καθίσταται εκνευριστικό, τόσο για τους ταξιδιώτες όσο και για το πλήρωμα. Εκείνο που ούτε ανεπαίσθητα ούτε με κρότο επηρεάζει την ηρεμία. Το γκολ του Καμπετσή είναι τα ανολοκλήρωτα κατορθώματα εκείνων που για έναν λόγο αφήνουν μια ανθυπολεπτομέρεια να εκμηδενίσει τις πιθανότητες της τελειότητας.

Δικαίως, λοιπόν, ο ποδοσφαιριστής είναι χολωμένος. Η απόφαση είναι μία μεταφορά, είναι όλη η χρονιά της ομάδας. Τι μπορούσε να κάνει, τι έκανε, τι θα έκανε, τι δεν γινόταν να κάνει και, το πιο οδυνηρό, για ποιον λόγο δεν το έκανε.