Το πιο θεαματικό Μουντιάλ, so far…
Ο Άρης Ασβεστάς γράφει γιατί παρακολουθούμε ένα φανταστικό απ’ όλες τις απόψεις Μουντιάλ και γιατί μπορεί να εξελιχθεί στο καλύτερο όλων των εποχών…
Το Παγκόσμιο Κύπελλο των Εθνικών ομάδων είναι η σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση της υφηλίου. Αν ανατρέξεις στο παρελθόν, θα εντοπίσεις αξέχαστα Μουντιάλ, με μεγάλα ματς, εντυπωσιακά γκολ, υπέροχες ποδοσφαιρικές στιγμές. Όλα, ωστόσο, είχαν και τα βαρετά τους διαστήματα…
Τα παιχνίδια με τις «μικρότερες» Εθνικές ομάδες, όπως της Αφρικής, της Ασίας ή της Βόρειας Αμερικής, σπανίως σου διατηρούν το ενδιαφέρον, εκτός αν κοντράρουν στα ίσια κάποια από τις μεγάλες ποδοσφαιρικά χώρες. Επίσης, πολλές φορές θα γίνουν ματς βαρετά, χωρίς γκολ, χωρίς φάσεις. Ανατρέξτε στο παρελθόν και θα βρείτε πολλά τέτοια (και όχι μόνο στις φάσεις των ομίλων)…
Βροχή τα γκολ
Το φετινό είναι διαφορετικό, απ’ όλες τις απόψεις. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένα εκπληκτικό Μουντιάλ! Μέχρι το Ιράν-Νιγηρία, οπότε και γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχαν επιτευχθεί 41 γκολ σε 13 μόλις αγώνες! Δηλαδή μέσος όρος σχεδόν 3,2 γκολ σε κάθε ματς! Πρόκειται για μια αδιανόητη επίδοση που όμοιά της δεν είμαι σίγουρος αν έχει τύχει στο παρελθόν. Πολλά από αυτά τα γκολ δε, είναι εντυπωσιακά, μαγικά, αντάξια της τεράστιας αυτής διοργάνωσης και των ονομάτων που αγωνίζονται σε αυτή…
Συνεπώς, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι παρακολουθούμε ένα από τα πιο θεαματικά Μουντιάλ, ίσως το θεαματικότερο όλων! Με εξαίρεση το Μεξικό-Καμερούν (το οποίο επίσης ήταν ένα εξαιρετικό παιχνίδι) και το Ιράν-Νιγηρία (το χειρότερο μέχρι στιγμής), όλα τα ματς είναι στο over, ενώ υπάρχει μόλις μία ισοπαλία, που σε ένα ποσοστό (και όχι απόλυτα) σημαίνει ότι οι ομάδες τα δίνουν όλα, παίζουν ανοιχτά και για τη νίκη.
Σούπερ ομάδες, απογοητεύσεις, εκπλήξεις και… τακτική
Είναι ένα Μουντιάλ που βλέπουμε μεγάλες ομάδες σε αρκετά καλή κατάσταση (Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία) που σημαίνει ότι πιθανότατα θα φτάσουν μακριά. Άλλες που δεν έδειξαν κάτι σπουδαίο, αλλά φάνηκε να έχουν τον τρόπο (Βραζιλία, Αργεντινή). Η Αγγλία έδειξε επίσης ότι έχει να δώσει πράγματα στη συνέχεια, ενώ υπάρχουν και οι μεγάλες απογοητεύσεις (Ισπανία, Πορτογαλία) που «έσκασαν» με κρότο, αλλά σε ματς πραγματική αποθέωση του ποδοσφαίρου!
Υπάρχουν όπως πάντα οι εκπλήξεις που δείχνουν ότι «το ’χουν» (Κόστα Ρίκα), ενώ άριστες εντυπώσεις άφησαν το Μεξικό, η Χιλή, η Ακτή, η Ελβετία, η Βοσνία και η Κροατία.
Υπάρχουν ματς όπου παρακολουθείς την… αποθέωση της τακτικής, όπως στο Ιταλία-Αγγλία, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να διδάσκεται στο μάθημα «πώς με σοβαρότητα και απλότητα κρατάς ένα αποτέλεσμα και παίρνεις το ματς απέναντι σε εξαιρετικό αντίπαλο». Υπάρχουν και ματς ψιλο… χύμα, του «όσα πάνε και όσα έρθουν», όπως φάνηκε στα μάτια μου το Κολομβία-Ελλάδα.
Με λίγα λόγια, είναι ένα Μουντιάλ που δεν σε απογοητεύει πουθενά, ανεξάρτητα αν χάρηκες ή στεναχωρήθηκες από ένα αποτέλεσμα.
Κερκίδα, τηλεόραση και διαιτησία…
Η κερκίδα φυσικά φανταστική! Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς στο Μουντιάλ που διεξάγεται σε μια χώρα όπου ζουν για το ποδόσφαιρο!
Όσον αφορά την τηλεοπτική κάλυψη, τι να πεις… Δεν χάνει πουθενά! Φανταστικά πλάνα, σε σημείο ώρες-ώρες που σου δίνεται η εντύπωση ότι παρακολουθείς ένα μονταρισμένο ποδοσφαιρικό ντοκιμαντέρ! Τα «κοντινά» τέλεια, η αποτύπωση των συναισθημάτων εκπληκτική, τα ριπλέι από παντού και με όλους τους τρόπους.
Μοναδικό μελανό σημείο, ορισμένες κακές διαιτησίες, κυρίως τις πρώτες μέρες. Λάθη, που βέβαια μοιάζουν ανθρώπινα, όχι όπως στο Μουντιάλ του 2002 που έμοιαζαν απολύτως στοχευμένα! Αλλά και η διαιτησία δείχνει να βελτιώνεται στα τελευταία ματς.
Τι μένει; Να αλλάξει πρόσωπο η Εθνική μας! Να πάρει ό,τι μπορεί με Ιαπωνία και Ακτή και να τη δούμε στην επόμενη φάση! Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι μπορεί…