Ο αγώνας μοτοσικλετών που αφήνει πίσω του νεκρούς

Τα 38 μίλια του τρόμου! Ο Φραντζ Λιντζ του Sports Illustrated δεν βρήκε άλλες πιο ταιριαστές λέξεις για να οριοθετήσει το ετήσιο δίτροχο ραντεβού στο Νησί του Μαν, στην Ιρλανδική Θάλασσα. Ένα ραντεβού θανάτου επί της ουσίας, το οποίο έχει κοστίσει τη ζωή σε τριψήφιο αριθμό αναβατών πλημμυρίζοντας με κατακόκκινο αίμα το οδόστρωμα!

"Είναι μια δοκιμασία νεύρων και ταχύτητας που πιθανόν είναι η πιο επικίνδυνη αθλητική διοργάνωση παγκοσμίως", ήταν ο υπότιτλος του Αμερικάνου δημοσιογράφου όταν παρέδιδε το άρθρο προς δημοσίευση το 2003, έχοντας συλλέξει τις μαρτυρίες κάμποσων εξ αυτών που είχαν τεστάρει τα όριά τους στις τοπικές οδούς του βρετανικού νησιού των 572 τετραγωνικών χιλιομέτρων (έκτασης Κέρκυρας) με τους αμέτρητους λόφους, ο ψηλότερος εκ των οποίων Σνάφελ - ο πιο απαιτητικός για τους αναβάτες - φτάνει τα 621 μέτρα, μια μεγάλη κοιλάδα και πυκνή βλάστηση σε πολλά σημεία.

Μια μακάβρια παράδοση 112 χρόνων

Μέσα σ' αυτόν τον 'φωτεινό πίνακα ζωγραφικής' διεξάγεται από το 1907 ένας αγώνας μοτοσικλετών μεγάλου κυβισμού που δεν έχει σχέση με άλλους, παρόλο που από το 1949 ως το 1976 ανήκε στο επίσημο καλεντάρι της Ομοσπονδίας. Στενές λωρίδες ασφάλτου μεταξύ ορεινών όγκων με κοφτερούς βράχους στην άκρη, περί τις 400 απότομες στροφές ή καμπύλες και απρόσμενα εμπόδια (ρίζες, πέτρες, ζώα) συνθέτουν την απότομη και άκρως ριψοκίνδυνη διαδρομή που ουδείς γνωρίζει εκ των προτέρων αν θα ολοκληρώσει επιτυχώς.

"Υπάρχουν πολλά πράγματα να χτυπήσεις και κάμποσα απ' αυτά είναι αμετακίνητα. Κοιτώντας πίσω, δεν μπορώ να πιστέψω ότι επέζησα", έχει ομολογήσει κάνοντας το σταυρό του ο Ντέιβ Ρόπερ, ο μοναδικός Αμερικανός που κατόρθωσε να νικήσει στη μακάβρια κούρσα. "Όσο συναρπαστικός κι αν είναι ως αγώνας, μερικές φορές έχω σκεφτεί πως δεν θα έπρεπε να είναι νόμιμος".

Θα συμφωνήσεις πως πιθανόν θα έπρεπε ν' απαγορευτεί, αν μάθεις πως περισσότερα από 200 άτομα, συμμετέχοντες ή θεατές που βρέθηκαν την ακατάλληλη στιγμή στο ακατάλληλο μέρος, έχουν ως σήμερα χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των 2 εβδομάδων, την τελευταία του Μαΐου και την πρώτη του Ιουνίου συνήθως, που διαρκεί το event. Η πρώτη εβδομάδα αφορά την προετοιμασία με τις δοκιμές και η δεύτερη το καθαρά αγωνιστικό σκέλος. Είχαν μετρήσει πως από το 1993 ως το 1999 σημειώθηκαν 73 θάνατοι και άλλοι 539 σοβαροί τραυματισμοί που χρειάστηκαν χειρουργική επέμβαση, οι 4 από τους οποίους οδήγησαν σε ακρωτηριασμούς μελών.

Θέλω 1000άρα μηχανή και θάνατο

Οι θιασώτες της συνάντησης υποστηρίζουν πως η δήλωση συμμετοχής είναι μια άκρως προσωπική επιλογή. "Θα πρέπει να γνωρίζεις τι κάνεις και ν' αποδεχθείς πως μπορεί να επιστρέψεις σπίτι μέσα σ' ένα κουτί", η μακάβρια αλλά καθ' όλα ειλικρινής φράση του Βρετανού αναβάτη Ντέιβιντ Τζέφρις, ο οποίος μοίραζε πάντα τις πιθανότητες μεταξύ επιβίωσης και θανάτου. Ο ίδιος έμελλε να σκοτωθεί λίγους μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2003, μετά από σύγκρουση που είχε με την 1000 κυβικών Suzuki του σε τηλεφωνικό στύλο. Το καλώδιο που έπεσε λίγο έλειψε να πνίξει τον Τζιμ Μούντι που ακολουθούσε. Επέζησε στο νοσοκομείο. "Μάλλον ο χρόνος μου δεν είχε έρθει ακόμα", δήλωσε χρόνια μετά.

Το τελευταίο θύμα, μέχρι το επόμενο

Μοιάζει τουλάχιστον creepy, αλλά δεν είναι, το γεγονός πως η γραμμή εκκίνησης συνορεύει με το νεκροταφείο του νησιού. Μόνο το 1993 έχασαν τη ζωή τους 11 παρόντες και το 1995 άλλοι 10! Πέρυσι 2, πρόπερσι 3. Ο αγώνας του 2019 ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες, στις 7 του Ιούνη. Στη μακρά λίστα όσων 'θυσίασαν' τη ζωή τους για την αδρεναλίνη της στιγμής προστέθηκε το όνομα του Ντέιλι Μάθισον. Μόλις 27 ετών ο Άγγλος, σύζυγος της Νατ και πατέρας της μικρής Ντέιζι που δεν τον απολαμβάνει πια.

Το μοιραίο συνέβη σε μια αριστερή στροφή, την οποία ο Μάθισον πήρε με 130 μίλια (209 χιλιόμετρα), χάνοντας εκ τέλει τον έλεγχο και βγαίνοντας εκτός. Συμμετείχε στον αγώνα από το 2013, ήταν δηλαδή ένας έμπειρος αναβάτης, που συνέχιζε παρόλα αυτά να παίζει τη ζωή του κορώνα-γράμματα. Ήταν από εκείνες τις στροφές "στις οποίες δεν επιτρέπεται κανένα περιθώριο για σφάλμα", όπως έλεγε ο Τομ Μοντάντο, θρυλικός αναβάτης. "Αν χτυπήσεις κάπου, κατά 99% θα σκοτωθείς". Στο ίδιο ακριβώς σημείο είχε σκοτωθεί το 1976 ο Λες Κένι - από τότε ελάχιστα άλλαξαν.

"Είναι κάτι που δεν ήθελε ποτέ να γράψω, αλλά να που συνέβη Ο Ντέιλι, όπως η Ντέιζι λέει, κοιμάται πλέον με τις νεράιδες. Είναι το μόνο που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή. Η τελευταία εικόνα που είδα από το σύζυγό μου ήταν ένας άνδρας τόσο χαρούμενος με τη ζωή και τόσο περήφανος για τους αγώνες τους", έγραψε η Νατ χρησιμοποιώντας το λογαριασμό του νεκρού αναβάτη.

Ο νεότερος των Ντάνλοπ έτρεξε ξανά

Το ετήσιο event διαιρείται σε διαφορετικές κατηγορίες, ανάλογα με τον κινητήρα και τον τύπο της μοτοσικλέτας που χρησιμοποιεί ο κάθε αναβάτης. Στη Lightweight πρώτος τερμάτισε ο 30χρονος Βορειοϊρλανδός Μάικλ Ντάνλοπ. Ήταν η 19η δική του νίκη στη διαδρομή και το απόλαυσε.

Το απόλυτο ρεκόρ κατέχει ο Τζόι Ντάνλοπ με 26! Ήταν θείος του, αδερφός του πατέρα του. Σκοτώθηκε στις 2 Ιουλίου του 2000, στο Ταλίν, μετά από σύγκρουση με δέντρα ενόσω οδηγούσε στη βροχή. Ήταν ο σούπερ σταρ της περιβόητης κούρσας, ένας άνθρωπος με τρομερές ευαισθησίες που φρόντιζε άστεγους σε χώρες εκτός Μεγάλης Βρετανίας όταν δεν είχε υποχρεώσεις. Η μορφή του φιγουράρει μέσω αγάλματος σε μία από τις στροφές της διαδρομής, έγινε τραγούδι, το βραβείο φέρει το όνομά του.

Ο Τζόι ήταν αδερφός του Ρόμπερτ και πατέρας του Μάικλ. Ο Ρόμπερτ ήταν μια εξίσου χαρισματική προσωπικότητα. Όχι το ίδιο ταλαντούχος αναβάτης, αλλά πολύ προσεκτικός και τρομερά επίμονος. Το 1994 είχε ένα σοβαρό ατύχημα που επηρέασε το υπόλοιπο της ζωής του. Η αριστερή παλάμη του δεν έκλεινε καλά, το δεξί πόδι του δεν είχε την πρότερη ευλυγισία. Έλεγαν πως δεν είναι δυνατόν να καβαλήσει ξανά μηχανή. Γύρισε στη δράση, προσαρμόζοντας τις μοτοσικλέτες του. Το 2008 βρέθηκε στον ίδιο αγώνα με τους γιους του. Στη διάρκειά του τα φρένα δεν έπιασαν, τρέχοντας με 240 χλμ/ώρα. Μετά τη σύγκρουση, υπέστη σοβαρές βλάβες παντού. Απεβίωσε στο νοσοκομείο.

Ο Ρόμπερτ είχε κι έναν μεγάλο γιο. Τον Γουίλιαμ. Έχασε τη ζωή του στην πίστα πριν από 11 μήνες, σε αγώνα που έλαβε χώρα στο Δουβλίνο, στις 7 Ιουλίου, σε μια από τις πιο γρήγορες διαδρομές. Λάδι από τη μηχανή χύθηκε στην πίσω ρόδα και το κακό δεν άργησε να γίνει. Σκοτώθηκε ακαριαία, 15 ημέρες πριν συμπληρώσει τα 33 χρόνια του. Νωρίτερα είχε αποσύρει στη συμμετοχή του από τον αγώνα στο Νησί του Μαν, εκεί που έτρεχε σταθερά, για "προσωπικούς λόγους", όπως είχε πει. Ήθελε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Σαν να διαισθανόταν τι πρόκειται να έρθει. "Ήταν το πιο αξιαγάπητο Σαββατοκύριακό μας εκείνο, τόσο ήρεμα", έχει αναφέρει η σύζυγός του Τζανίν. "Όλα μετά κύλησαν όπως κύλησαν", χωρίς να θέλει να θυμάται τις λεπτομέρειες. Ο Γουίλιαμ δεν είχε προλάβει να γνωρίσει τη δεύτερη κόρη του.

Οι τρεις Ντάνλοπ έχουν θαφτεί στο ίδιο κοιμητήριο. Από τον ίδιο ιερέα. Ο Τζον Κερκπάτρικ είναι θαυμαστής των αγώνων μοτοσικλετών από χρόνια και υπήρξε φίλος όλων τους. "Όταν είσαι σ' ένα τέτοιο άθλημα, η ζωή και ο θάνατος είναι τόσο κοντά. Έχουμε κάνει σχεδόν 30 κηδείες αναβατών σε 26 χρόνια. Νέοι αναβάτες, ξαφνικοί θάνατοι, οικογένειες. Πολλά ερωτήματα".

Ένα απ' αυτά: αξίζει; Για τον Μάικλ Ντάνλοπ απόλυτα. "Είναι ο δικός μου τρόπος να διαχειρίζομαι την κατάσταση. Ο Γουίλιαμ θα έκανε το ίδιο, αν είχα σκοτωθεί εγώ".