Ο ανένδοτος αγώνας της Κάστερ Σεμένια δεν έχει ημερομηνία λήξης

Την Πρωτομαγιά η Κάστερ Σεμένια βρέθηκε μετέωρη, να αιωρείται σ' ένα τεντωμένο σχοινί κινδυνεύοντας να πέσει στο κενό. Την έσπωχναν προς τα εκεί, παρόλο που η ίδια προσπαθούσε να διατηρήσει την ισορροπία της, τόσο ως αθλήτρια όσο και ως γυναίκα, να μην αρνηθεί τη φύση της.

Το CAS, το ανώτατο αθλητικό δικαστήριο, επικύρωνε την απόφαση της IAAF για τις αθλήτριες που πάσχουν από υπερανδρογονισμό και ουσιαστικά την απέκλειε από τους διεθνείς αγώνες, εφόσον δεν προχωρούσε με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής στη μείωση της παραγόμενης από τον οργανισμό της τεστοστερόνης. Πρόβλημα.

Η Νοτιοαφρικανή, τέταρτη πιο γρήγορη γυναίκα στα 800μ (πίσω από τις Κρατοσβίλοβα, Ολιζαρένκο και Τζελίμο), εμφανίζει τιμές κατά πολύ ανώτερες από τα 1.79 νανογραμμάρια ανά λίτρο που αντιστοιχεί στο ανώτατη τιμή του 99% των γυναικών παγκοσμίως, φτάνοντας κοντά στα αντίστοιχα όρια των ανδρών (7.7 με 29.4 νανογραμμάρια) και για να συνεχίσει ν' ανταγωνίζεται με ίδιου φύλου αθλητές θα έπρεπε αναγκαστικά να πέσει κάτω από τα 5. Μια απόφαση που είχε άμεση εφαρμογή από τις 8 Μαΐου.

H 28χρονη δρομέας είχε ήδη υποβληθεί σε ορμονοθεραπεία όταν ακόμη ήταν 18 στα 19 (όπως κι άλλες αθλήτριες DSD) επιστρέφοντας στη δράση μετά από πολύμηνη αποχή και δεν θα ήθελε να περάσει εκ νέου την ίδια ταλαιπωρία. Τότε το όριο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας ήταν στα 10 νανογραμμάρια, στο μεσοδιάστημα ωστόσο και μετά τις αλλαγές των κανονισμών, απόρροια των αντιδράσεων για την υπεροχή της, είχε φτάσει στο μισό.

Έχασε τη μάχη, όχι τον πόλεμο

Αν και μετά την ανακοίνωση του CAS ανταπαντούσε μέσα από τον ενεργό λογαριασμό της twitter - εκεί που θα βρεις όλες τις θέσεις της- πως "κάποιες φορές είναι καλύτερο ν' αντιδράς χωρίς αντίδραση", η Σεμένια είχε ήδη προετοιμάσει την επόμενη κίνησή της. Παρέα με τους συνήγορούς της προσέφυγαν απευθείας σε πολιτικό δικαστήριο της Ελβετίας και προσέβαλαν ό,τι είχε προηγηθεί σε αθλητικό επίπεδο. Μάχη μέχρι εσχάτων. Εξήγησαν τι ακριβώς επιζητούν και στις 4 Ιουνίου εξασφάλισαν παράταση εκτέλεσης της απόφασης κατά τρεις εβδομάδες, ως τις 25 Ιουνίου τουλάχιστον. Είναι το χρονικό διάστημα που παραχωρήθηκε στη νομική υπηρεσία της IAAF έως ότου αναπτύξει θέση και επιχειρήματα πριν από την τελική ετυμηγορία.

Ως τότε σε πρώτη φάση η δις χρυσή ολυμπιονίκης των 800μ., σε Λονδίνο (2012) και Ρίο ντε Τζανέιρο (2016), είναι ελεύθερη να τρέχει όπου θέλει, ανεξαρτήτως αντιπάλων. Δεν τη δεσμεύουν κανονισμοί και όρια, κατέχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται τον εαυτό και το σώμα της όπως ακριβώς ορίζει. Αυτοδιάθεση, λέγεται αυτό.

Η συμμετοχή της σε κούρσα 2000 μέτρων στο Παρίσι, το βράδυ της Τρίτης, ήταν η πρώτη της ύστερα από την ετυμηγορία των Ελβετών δικαστών. Είχε νικήσει για άλλη μία φορά. Όπως τόσες άλλες σε Παγκόσμια και Αφρικανικά Πρωταθλήματα. Εύχεται μονάχα ότι θα προλάβει να τρέξει και στην Ντόχα, στα τέλη του Σεπτέμβρη, με απώτερο σκοπό να διατηρήσει τον τίτλο που κατέκτησε πριν από δύο χρόνια στο Λονδίνο, κάνοντας 4 τα χρυσά στα 800μ. Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων.

Αυτή είναι η ζωή της

Όπως κι αν κυλήσει η διαδικασία, όποια κι αν είναι η έκβαση της υπόθεσης, η IAAF θα στέκεται απέναντί της. Ο φόβος δεν φωλιάζει μέσα της, δεν την αποτρέπει.

"Αυτοί έχουν πρόβλημα μαζί μου, δεν έχω εγώ με αυτούς. Αυτοί ανησυχούν, όχι εγώ", ανέφερε μετά το τέλος του αγώνα στο μίτινγκ του Μοντρεΐλ. Η Σεμένια έχει καταλήξει τι θέλει από τη ζωή της, για ποιο λόγο παλεύει να δικαιωθεί. "Τρέχω κάθε μέρα, είναι για μένα το καθημερινό ψωμί μου, δεν έχω χρόνο για άλλες βλακείες. Έχω ξεκαθαρίσει από καιρό πως θα αφοσιωθώ στον εαυτό μου και σε κανέναν άλλον".

Ουδείς εφεξής θα της επιβληθεί, ουδείς θα τη φυλακίσει σ' ένα κελί. "Δεν είμαι ηλίθια". Ασυμβίβαστη, είναι η λέξη που ταιριάζει - μάλλον. "Για ποιο λόγο να πάρω φάρμακα; Είμαι μια καθαρή αθλήτρια. Δεν κλέβω. Θα έπρεπε να επικεντρωθούν στο ντόπινγκ, όχι σε μας. Δεν πρόκειται να λάβω ουσίες", επανέλαβε με σθένος.

Απομένουν πλέον τα τελευταία μέτρα για να περάσει πρώτη τη γραμμή του τερματισμού! Ως συνήθως και χωρίς φώτο φίνις, καθαρά. Αν όχι, θα έχει ήσυχη τη συνείδησή της, ξέροντας (όλοι) πως δεν εγκατέλειψε τον αγώνα στα μισά.