Αν όχι οι Διαμαντίδης-Σπανούλης, ποιος;

Η επιστροφή μου απ' το Βερολίνο και τον τελικό του Champions League στην εγχώρια αθλητική επικαιρότητα μ' έφερε πάνω στην είδηση για το "απίστευτο" αίτημα στον Διαμαντίδη για αυτόγραφο. Λίγο πριν από τον πρώτο τελικό της Basket League στο ΣΕΦ, ένας μικρός φίλαθλος του Ολυμπιακού πλησίασε τον αρχηγό του Παναθηναϊκού και του ζήτησε να υπογράψει σε μια ποδοσφαιρική φανέλα των "ερυθρόλευκων", όπερ και συνέβη.

Είδηση που προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον και πάμπολλα σχόλια στις σελίδες των site που το δημοσίευσαν. Κάποιοι έλεγαν πως τα site δίνουν μεγαλύτερη διάσταση απ' την πρέπουσα, γιατί είναι ένα φυσιολογικό γεγονός που δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως "απίστευτο", ενώ κάποιοι άλλοι αρκούνταν σε συγχαρητήρια τόσο στον μικρό και τον πατέρα του, όσο και στον Διαμαντίδη. Εννοείται πως δεν έλειψαν αυτοί που θεώρησαν "περίεργο" το να θέλει οπαδός του Ολυμπιακού την υπογραφή του αρχηγού του Παναθηναϊκού πάνω σε ερυθρόλευκη φανέλα.

Πρόβλημα για έναν Μέσι

Δεν ισχύει πως το γεγονός θα περνούσε απαρατήρητο από τα ΜΜΕ σε άλλες, πιο "πολιτισμένες" αθλητικά χώρες. Σίγουρα θα αποτελούσε είδηση αν ο Μέσι ή Ρονάλντο υπέγραφαν σε φανέλα των "απέναντι" ή αν ο Ρούνεϊ υπέγραφε μια φανέλα της Λίβερπουλ. Και ξέρετε κάτι; "Εκεί" ίσως μια τέτοια κίνηση να αποτελούσε και σοβαρό πρόβλημα.

Όχι γιατί αυτός που θα ήταν στη θέση του Διαμαντίδη, θα δεχόταν επίθεση απ' τους οπαδούς της ομάδας του, αυτό είναι το λιγότερο. Θα ήταν πρόβλημα γιατί "εκεί" τα πράγματα με τους χορηγούς ομάδων και παικτών είναι πολύ σοβαρά. Όταν Μέσι και Ρονάλντο πχ. βγάζουν εκατομμύρια απ' τις προσωπικές χορηγικές συμφωνίες τους, είναι προφανώς εκτός συμφωνίας το να υπογράφουν όπου θέλουν. Δεν θα είχαν πρόβλημα αν υπέγραφαν σε φανέλα αντίπαλου, θα είχαν πρόβλημα ακόμα κι αν υπέγραφαν σε ένα απλό μπλουζάκι εταιρίας διαφορετικής απ' αυτήν που τους ντύνει και τους πληρώνει.

Πάνω απ' όλα

Το περιστατικό καλώς πήρε έκταση απ' τα ΜΜΕ, γιατί ήταν μια (ακόμη) αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε κάτι για τον αθλητισμό στη χώρα μας: τα πρόσωπα, οι πραγματικά μεγάλοι και σπάνιοι αθλητές, είναι πάνω απ' όλα. Ναι, οι σταρ είναι πρωταγωνιστές σε όλες τις χώρες, δεν αποτελούμε εξαίρεση. Μόνο που εκεί το πακέτο, το περιβάλλον γύρω τους είναι κι αυτό στο ίδιο, πολύ υψηλό επίπεδο. Ο Μέσι και ο Ρονάλντο είναι world class, αλλά όλα γύρω τους είναι world class.

Εδώ το θέμα δεν είναι πως δεν έχουμε πολλούς σαν τον Διαμαντίδη ή τον Σπανούλη. Το θέμα είναι πως γύρω απ' τους αθλητές τα πράγματα είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Κι είναι σχεδόν αναπόφευκτο το περιτύλιγμα να αλλοιώνει το περιεχόμενο. Το "γύρω-γύρω" τραβάει προς τα κάτω του μεγάλους ταυτόχρονα με τη δική τους προσπάθεια να κάνουν το αντίθετο, να βελτιώσουν με την παρουσία τους το περιβάλλον τους.

Δεν είναι τι κάνεις, είναι ποιος είσαι

Η αντίδραση του Διαμαντίδη στη δράση του μικρού φίλου του Ολυμπιακού δεν είναι απλώς μια συμβολική κίνηση ανωτερότητας. Είναι μια υπενθύμιση πως οι πραγματικά μεγάλοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά με αμέτρητους τρόπους. Κακά τα ψέμματα, το ποιος είσαι είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντικό με το τι κάνεις. Ο "αυτοκράτορας" Τότι έβγαλε selfie μετά από γκολ σε ντέρμπι και όλοι υποκλίθηκαν. Στον Μπαλοτέλι θα χλεύαζαν. Όμως, Τότι είναι ένας.

Ένας είναι και ο Διαμαντίδης για τον Παναθηναϊκό. Και μπορεί να κάνει τα πάντα γιατί το μέγεθός του είναι τέτοιο, του το επιτρέπει. Δεν θα του επιτεθεί ο "πράσινος" οπαδικός Τύπος για την κίνησή του, κάτι που είναι σχεδόν βέβαιο πως θα συνέβαινε αν την υπογραφή σε φανέλα των "απέναντι" την έβαζε κάποιος άλλος, "αναλώσιμος" παίκτης του Παναθηναϊκού.

Ποιος να του πει τι;

Ο Διαμαντίδης έχει τη συναίσθηση του μεγέθους του. Συναίσθηση που του επιτρέπει ταυτόχρονα να είναι και ταπεινός (αφού αυτό του βγάζει ο χαρακτήρας του), αλλά και υπεράνω. Πάνω από χρώματα, αντιπαλότητες, μικρότητες. "Υπογραφή σε ερυθρόλευκη φανέλα; Ναι, αγόρι μου, ο,τι θες, σ' ευχαριστώ". Γιατί να το σκεφτεί δεύτερη φορά ή ακόμα και να αρνηθεί; Ποιος να του πει τι;

Η αγκαλιά του "Ζαγόρ"

Θυμήθηκα πως πριν από χρόνια, ο Ζαγοράκης είχε πάει στο σημαιάκι του κόρνερ στην Τούμπα για να πάρει μια στοργική αγκαλιά τον μικρό τότε Σωτήρη Νίνη, που είχε γίνει στόχος αντικειμένων και υβριστικών συνθημάτων. Εννοείται πως τότε ο Θοδωρής είχε αποθεωθεί. Το περιστατικό ήταν για μένα μια αφορμή για να γράψω και να πω στο ράδιο πως τέτοια μεγέθη, σαν του Ζαγοράκη, ίσως θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουν πως μπορούν να κάνουν ακόμα περισσότερα.

Την αγκαλιά ίσως να μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε. Όμως, ο Ζαγοράκης ήταν τότε τέτοιο μέγεθος για τον ΠΑΟΚ, που θα μπορούσε ακόμα και να τα "βάλει" με τα καλόπαιδα στην κερκίδα. Δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα αν, όχι μόνο έπαιρνε αγκαλιά τον Νίνη, αλλά του έλεγε "πάμε, φεύγουμε απ' το γήπεδο μέχρι να ηρεμήσουν". Εσείς τι λέτε, δεν θα ηρεμούσαν; Δεν θα το σκέφτονταν διπλά την επόμενη φορά;

"Τούβλο-τούβλο"

Όχι, δεν θέλω να πω πως αθλητές σαν τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη, κτλ έχουν τέτοια υποχρέωση να παίξουν κι αυτό το ρόλο. Δεν θα τους βάλω απ' την ασφάλεια του γραφείου μου να σηκώσουν ένα έξτρα φορτίο, ένα ακόμα "πρέπει" στη μεγάλη λίστα που πάντα φέρουν μαζί τους οι μεγάλοι.

Δεν θα ήταν όμως κάτι σημαντικό; Μια υπογραφή σε μια φανέλα, που μάλιστα έγινε μακριά απ' τις κάμερες, είναι από μόνη της αντίβαρο σε δεκάδες οπαδικά πρωτοσέλιδα, σε υβριστικά συνθήματα, σε εμετικά σχόλια στα social media, σε χυδαία πανό. Είναι μήνυμα όχι προς τον κάτοχο της φανέλας, αλλά σε χιλιάδες εκεί έξω.

Φανταστείτε τι θα ήταν για τον έρμο τον αθλητισμό μας αν βλέπαμε "έναν Διαμαντίδη" να αποχωρεί προσωρινά για υβριστικά συνθήματα προς τη μάνα "ενός Σπανούλη". Τι θα ήταν την πρώτη φορά, τη δεύτερη, την πέμπτη, τη δέκατη που θα συνέβαινε.

"Τούβλο-τούβλο, πολίτες μου", ήταν η απάντηση του Αδριανού στο πως θα χτίσουν το τότε αναγκαίο τείχος για να προστατευθεί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Αν όχι αυτοί, ποιος;

Ξαναλέω, δεν τους κακίζω που δεν κάνουν και αυτό. Ήδη κάνουν πάρα πολλά. Αλλά, αλήθεια, η αντίδραση του κόσμου στο αυτόγραφο του Διαμαντίδη, η επιδοκιμασία του αρχηγού και του ίδιου του πιτσιρικά και του πατέρα του, μας δείχνουν ξεκάθαρα πως τέτοια πράγματα αξίζουν προβολής όχι γιατί είναι "σπάνια κι απίστευτα", αλλά γιατί είναι αναγκαία.

Μόνο ένας Διαμαντίδης θα μπορούσε να έχει κάνει στο παρκέ όσα έχει κάνει μυριάδες φορές ο αρχηγός του Παναθηναϊκού. Και μόνο ένας τέτοιος θα μπορούσε να βάλει αυτήν την υπογραφή. Ας βρουν οι λίγοι μεγάλοι του αθλητισμού τη δύναμη για να κάνουν κι άλλα απ' αυτά τα σημαντικά, που μόνο αυτοί μπορούν. Αν δεν το κάνουν, θα το καταλάβουμε, "δεν είναι η δουλειά τους". Όμως, αν όχι αυτοί, ποιος;

Διαβάστε ακόμη

Απίστευτο αίτημα από φίλο του Ολυμπιακού στον Διαμαντίδη