Ο Λεβ βαριόταν οικτρά το ευρωπαϊκό
Αυτές είναι οι ενδείξεις του ότι ο Γερμανός τεχνικός δεν ήθελε να βρίσκεται στα γήπεδα της Γαλλίας.
Ο Λεβ δεν ήθελε να κάθεται στον πάγκο την Γερμανίας σε αυτό το τουρνουά. Βασικά, ούτε καν να το δει από την τηλεόραση ήθελε. Τον πίεσε η Μέρκελ; Του έκανε αύξηση η γερμανική ομοσπονδία; Δεν ξέρω. Πάντως, σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης έχει εκφράσει με διάφορους τρόπους την παγερή αδιαφορία του για τους αγώνες.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το καθάρισμα της μύτης με το δάχτυλο; Το μύρισμα της μασχάλης; Το ξύσιμο των όρχεων; Κατά τη διάρκεια των αγώνων, έκανε ό,τι κάνει ένας άνθρωπος όποτε παρακολουθεί κάτι αδιάφορο. Τα μόνο που δεν έκανε ήταν να τρώει πασατέμπους ή να ρίχνει πασιέντζα, αλλά μάλλον δεν τον άφησαν να περάσει τα σπόρια και την τράπουλα στον πάγκο.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, την ημέρα του ημιτελικού με τη Γαλλία (7/7) έσκασε στον πάγκο με αυτό το μπλουζάκι:
Μαύρο. Κολλητό. Με "V". Πού πας έτσι ρε Λεβ; Σε κανένα κλαμπάκι της παραλιακής για να πιεις την Belvedere σου; Ο τύπος πρέπει να είχε κλείσει ραντεβού με καμιά γερμανιδούλα από την κερκίδα στα προημιτελικά και είχε ντυθεί έτσι για να βγει μαζί της μετά το ματς. Δεν ήθελε επουδενί να πάει το ματς με τους Γάλλους στην παράταση, γιατί θα έστηνε το κορίτσι.
Ίσως τον είχαμε παρεξηγήσει τον τεχνικό της εθνικής Γερμανίας. Ίσως το μπλουζάκι τα εξηγεί όλα. Ακόμα και τις αηδιαστικές του συνήθειες, χωρίς να τις καθιστά λιγότερα αηδιαστικές. Ο τύπος ήταν " Larrys" εγκλωβισμένος σε ένα γήπεδο όχι μόνο για να παρακολουθεί τους αγώνες, αλλά και για να κοουτσάρει την ομάδα του.
Με την όλη του στάση και με τις χειρονομίες του, ήθελε πολύ απλά να μας δείξει ότι δεν περνούσε καλά και επιθυμούσε να βρίσκεται αλλού. Κάθε του κίνηση ήταν αντίστοιχη με το κλείσιμο του ματιού του Μιχάλη Ρακιντζή στον σκηνοθέτη της Eurovision, όσο τραγουδούσε το "S.A.G.A.P.O". Φώναζε" ότι ήθελε να φύγει. Ότι ήθελε να περπατάει στην Μονμάρτη με το κορίτσι του και να πίνουν από το ίδιο μπουκάλι κρασί.
Αλλά, πού να το καταλάβουμε και να τον δικαιολογήσουμε! Όλοι τον κατακρίναμε αντί να αναγνωρίζουμε στο πρόσωπό του τον καταπιεσμένο " Larry" που κρύβουμε μέσα μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: