Αναζητείται ψυχραιμία

Ο Άκης Γεωργίου γράφει για το σερί της ΑΕΚ που έμεινε στο 9Χ9 και έκανε στάση στο Περιστέρι, απέναντι στον παλιό προπονητή της ο οποίος τη συνάντησε για πρώτη φορά ως αντίπαλος.

08 ΦΕΒ 2016

Oύτε λίγο ούτε πολύ, η ΑΕΚ πήρε αυτό που δικαιούνταν στο γήπεδο του Περιστερίου στο ματς με τον Ατρόμητο. ΟΚ, ποδόσφαιρο είναι, δεν μπορεί να είσαι πάντα ανεβασμένος, ούτε να κρατάνε για… πάντα τα νικηφόρα σερί. Αλλά μέχρι αυτό που συνέβη χθες το απόγευμα στο γήπεδο των δυτικών προαστίων υπάρχει απόσταση…

Η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ ήταν αποκαρδιωτική και ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι ότι η πρώτη της τελική εντός εστίας ήρθε στο 62ο λεπτό. Η «Ένωση» δεν μπορούσε καν να βγάλει τη μπάλα μέσα από την περιοχή της, ενώ για ανάπτυξη δεν το συζητάμε καν. Η πλειοψηφία των παικτών του Γκουστάβο Πογιέτ υστέρησαν στο ματς, έβγαιναν δεύτεροι στη μπάλα, δεν κατάφεραν να γίνουν απειλητικοί παρά μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο όταν το ματς έγινε ροκ.

Ο Ουρουγουανός από την άλλη ξέμεινε από λύσεις, είπε ότι υπολογίζει όσους παίκτες είχε στον πάγκο, αλλά προφανώς θεώρησε ότι κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε να τον βοηθήσει προκειμένου να γυρίσει το ματς. Για αυτό και εξάντλησε μόνο τις δύο από τις τρεις αλλαγές.

To πιο ανησυχητικό

Η ΑΕΚ στο Περιστέρι δοκιμάστηκε σε συνθήκες αγώνα διαφορετικές από αυτές των προηγούμενων -νικηφόρων- ματς. Όχι μόνο δε βρήκε το γρήγορο γκολ που θα της επιτρέψει να κάνει διαχείριση μετά και να φέρει στα νερά της το ματς, αλλά έμεινε πίσω στο 53ο λεπτό. Η ανταπόκριση της ΑΕΚ στα νέα δεδομένα ήταν απογοητευτική, αφού σε 40 λεπτά αγώνα και με εξαίρεση μια φάση του Πέκχαρτ που τελείωσε με ένα άψυχο σουτ, δεν κατάφερε να γίνει απειλητική. Για την ακρίβεια η φάση του Τσέχου στο 64’ ήταν η πρώτη της ΑΕΚ που δεν προερχόταν από στημένη μπάλα, ενώ η επόμενη επιθετική αναθάρρυνση ήρθε μετά το 80’ όταν το ματς έγινε ροντέο.

Σε 40 λεπτά -που είναι αρκετός χρόνος- η ΑΕΚ δε βρήκε την αντίδραση που έψαχνε και έμεινε κολλημένη στο μηδέν, στο οποίο έδειχνε ότι θα έμενε ακόμα κι αν έπαιζε άλλα δύο ημίχρονα.

Ο Τζεμπούρ…

Μετά τη μικρή θετική (κυρίως λόγω διάθεσης και όχι τόσο από άποψη ουσίας) χαραμάδα στο Καυτανζόγλειο, ο Αλγερινός επανήλθε στα… φυσιολογικά του επίπεδα και έκανε ένα -ακόμα- κακό ματς στο Περιστέρι. Όχι ότι έφταναν και τίποτα μπάλες μπροστά, αλλά πραγματικά πρέπει να αφιερώσει αρκετές ώρες κάποιος για να καταλάβει ποια είναι η χρησιμότητά του στο παιχνίδι.

Και ο Άρθο

Στα ίδια και ο Άρθο ο οποίος ναι μεν ώρες-ώρες μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο όντας συνεπής να στέλνει τη μπάλα στα περιστέρια αλλά όταν δεν συμβαίνει αυτό είναι ικανός για τα πάντα. Υπάρχει πρόβλημα στο θέμα αυτό, το βρίσκει μπροστά της η ΑΕΚ άσχετα με το αν της κοστίζει ή όχι βαθμούς. Γενικότερα στα σέντερ μπακ υπάρχει θέμα αλλά δε θα ήταν δυνατόν να μη λείπει από αυτό το ρόστερ ένα στόπερ με προσωπικότητα και εμπειρία από τη στιγμή που δεν… αποκτήθηκε.

Κάκιστο ματς και από τον Ντίντακ ο οποίος έχει πέσει αρκετά σε απόδοση τον τελευταίο καιρό και αντιμετωπίζει προβλήματα αμυντικά και επιθετικά. Στο χθεσινό ματς οι μεταβιβάσεις του ήταν ξανά κακές και μακριά από τις πρώτες του -καλές- εμφανίσεις. Πεσμένος και ο Γκάλο κυρίως ανασταλτικά, αλλά ο Βραζιλιάνος έκανε το ίσως πιο σοβαρό σουτ της ΑΕΚ στο ματς σε μία από τις ελάχιστες ευκαιρίες της.

Μοναδικοί διασωθέντες από το ναυάγιο της ΑΕΚ στο Περιστέρι έδειξαν να είναι ο Ανέστης που κράτησε κάποιες φορές την ομάδα όταν χρειάστηκε και ο Σουκουλίνι ο οποίος έκανε τον… αγώνα του σε θέση ανάγκης (εξάρι ως αντί-Σιμόες).

Ο… γρίφος με την απόφαση να λείψει ο Σιμόες

Από την άλλη ενδιαφέρον έχει και το -παλαιότερο- γεγονός της απόφασης της ΑΕΚ να εκτίσει την ποινή των καρτών ο Σιμόες στο ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Ότι κι αν έχει συμβεί με τον Κορδέρο, η απόφαση να λείψει ο Πορτογάλος σε ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς από τη στιγμή που την περασμένη εβδομάδα ήρθε η Βέροια στο ΟΑΚΑ, δείχνει λανθασμένη.

Μπάχαλο στο τέλος

Λες και το έχει η μοίρα στους αγώνες με τον Ατρόμητο να γίνεται πάντα κάτι δυσάρεστο, συνήθως εξωαγωνιστικό. Το μπάχαλο που ακολούθησε στο τέλος ήταν το μόνο που έλειπε στην ΑΕΚ για να δέσει το γλυκό. Κάποιοι οπαδοί του Ατρομήτου προσέγγισαν την εξέδρα των οπαδών της «Ένωσης» για να πετάξουν αντικείμενα και οι τελευταίοι έσπασαν την πόρτα και τους πήραν στο κυνήγι. Μία άσχημη εικόνα που συνηθίζεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο λόγω της δεδομένης επιθυμίας κάποιων να πλακωθούν και της δεδομένης ανικανότητας κάποιων άλλων να προφυλάξουν την κατάσταση.

Πριν κλείσει την επόμενη θύρα 13 ο Κοντονής, ενδεχομένως πριν κλείσει και το ίδιο το πρωτάθλημα ας φροντίσει να εξασφαλίσει έστω το προφανές: Ας δώσει εντολή να μπαίνει μια διμοιρία ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων όταν αυτοί συνυπάρχουν σε ένα γήπεδο. Αν συνέβαινε χθες δεν θα υπήρχε πεδίο δράσης αρχικά για τους οπαδούς του Ατρομήτου που προσέγγισαν το πέταλο και στη συνέχεια για τους οπαδούς της ΑΕΚ που έσπασαν την πόρτα και μπήκαν μέσα.

Βεβαίως, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η ΑΕΚ είναι αυτή που θα πληρώσει το μάρμαρο για όσα συνέβησαν με τη συμμετοχή των οπαδών της, παρότι δεν παρέλαβε επίσημα εισιτήρια. Το ελαφρυντικό ενόψει της καμπάνας είναι ότι τα επεισόδια έλαβαν χώρο στην ουσία εκτός αγωνιστικού χώρου (στο Μέμπερς Κλαμπ του Ατρομήτου).

Στο μεταξύ προκλήθηκε ένας κακός χαμός με την είδηση ενός μαχαιρωμένου φιλάθλου που χαροπαλεύει, γεγονός που δεν είχε επαφή με την πραγματικότητα, σύμφωνα με την έκθεση της Αστυνομίας. Τραγικό, αν σκεφτεί κανείς τι μπορεί να προκαλέσει η διαρροή μιας τέτοιας "είδησης" τόσο αψήφιστα "έτσι, για να γίνει ντόρος".

Ψυχραιμία

Αυτό που θα χρειαστεί αυτή τη στιγμή περισσότερο στην -καινούργια και εύθραυστη λόγω της απουσίας της για δύο χρόνια από τη Σούπερ Λιγκ- ΑΕΚ είναι ψυχραιμία για να διαχειριστεί σωστά την κατάσταση. Ακολουθεί ένα ντέρμπι το οποίο είναι μεν καθοριστικό τόσο από άποψη γοήτρου όσο και λόγω ουσίας, αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση ζωτικής σημασίας. Το ταβάνι της ΑΕΚ είναι αισθητά κατώτερο αυτή την εποχή από εκείνο του Ολυμπιακού και με το να βαφτιστεί το ντέρμπι ως ματς χωρίς αύριο είναι βουτιά στο κενό.

Το ματς με τον Ολυμπιακό είναι απλά ένα ακόμα ματς από το οποίο η ΑΕΚ πρέπει να πάει να πάρει ότι μπορεί με τη γνωστή τακτική: Με το μαχαίρι στα δόντια και την ψυχή στο στόμα. Δεν γίνεται αλλιώς, μόνο έτσι μπορεί να πηγαίνει μέχρι να τραβηχτεί η κόκκινη γραμμή και να χτιστεί πάλι από την αρχή.