To μυστικό κρύβεται σε μία... αγκαλιά

Ο Νίκος Γιαννόπουλος αποκαλύπτει που οφείλεται το μυστικό της επιτυχίας του Ολυμπιακού και του Μάρκο Σίλβα και δίνει τα εύσημα και στον ΠΑΟΚ.

05 ΟΚΤ 2015

Η μέχρι στιγμής επιτυχία του Ολυμπιακού κατά την εφετινή σεζόν (που βέβαια βρίσκεται ακόμα στην αρχή της) αποτυπώνεται σ' ένα και μόνο στιγμιότυπο. Εξωποδοσφαιρικό μάλιστα. Στην αγκαλιά του Μάρκο Σίλβα στον Τζίμι Ντουρμάζ και στο πηγαίο χαμόγελο ικανοποίησης του δεύτερου. Αν δεν θυμάστε, να υπενθυμίσουμε κάπου εδώ ότι ο προπονητής των “ερυθρόλευκων” έχει κόψει τον Σουηδό ακραίο από τη λίστα των αγώνων του Champions League και τον χρησιμοποιεί μόνο στις εντός των τειχών υποχρεώσεις.

Όταν συνέβη (η απόφαση για το κόψιμο), ο Ντουρμάζ επέτρεψε να διαρρεύσει η ενόχλησή του μέσω του περιβάλλοντός του (δηλαδή το είπε ο ίδιος προφανώς, αλλά ζήτησε να μην του αποδοθεί ευθέως, γνωστό δημοσιογραφικό τρικ). Και εδώ που τα λέμε, τότε δεν του δώσαμε και άδικο. Ένας παίκτης διεθνής, που ήρθε πέρυσι με περγαμηνές, να μένει εκτός ευρωπαϊκών αγώνων ήταν, όπως και να το κάνουμε, too much. Και όμως, ο... στραβωμένος Ντουρμάζ έγινε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο πιο πιστός στρατιώτης του Σίλβα και ένας από τους σταθερά καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα! Σε ποιον να το πεις και ποιος να σε πιστέψει.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ο Πορτογάλος προπονητής του Ολυμπιακού διαθέτει πτυχίο ψυχοθεραπευτή ή έχει αποστηθίσει όλον τον Φρόιντ για να εφαρμόζει τις θεωρίες του στους παίκτες, μπορούμε όμως να ισχυριστούμε με ασφάλεια ότι αυτό που έχει καταφέρει με τον κάθε ποδοσφαιριστή του του ξεχωριστά, να παίρνει δηλαδή από τον κάθε έναν το καλύτερο, δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με καθαρά ποδοσφαιρικούς - προπονητικούς όρους. Κάπου αλλού, βαθιά στην ψυχή αλλά και το μυαλό του Σίλβα, κρύβεται η εξήγηση.

Μεταμόρφωσε Μποτία και Κασάμι

Εδώ στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα συνέβη και το άλλο. Ο... άρχοντας του τσαφ Αλβάρο Μποτία μετατράπηκε σε αμυντικό ογκόλιθο με εκπληκτικές τοποθετήσεις και καίριες επεμβάσεις. Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από εκείνη την τραγική βραδιά στη Σουηδία κόντρα στη Μάλμε, δεν λογιζόταν καν για βασικός εφέτος και όμως από τότε που τραυματίστηκε ο Ντα Κόστα, ο Ισπανός βγάζει τον καλύτερο εαυτό του σε αγώνες υψηλού επιπέδου και με αντιπάλους που μπορούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να σε “σκοτώσουν”. Προφανώς και αυτή η πρόοδος πρέπει να πιστωθεί στον προπονητή του Ολυμπιακού και τους συνεργάτες του.

Για τον δε Κασάμι, ο Σίλβα δεν είχε να κάνει πολλά. Απλώς τον έπεισε, κατά τα φαινόμενα, να παίξει το ποδόσφαιρο που μπορεί να παίξει. Κατά την ταπεινή μας άποψη, ο Ελβετός ήταν μακράν κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού στην Τούμπα, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν οι box to box μέσοι αυτού του μάταιου κόσμου. Να προσφέρει άμεσες και αποφασιστικές λύσεις κοντά και στις δύο περιοχές και να μπορεί να συνδέει άψογα και κυρίως γρήγορα την αμυντική με την επιθετική γραμμή. Αυτά τα έκανε με μαεστρία ο Κασάμι στη Θεσσαλονίκη. Έκοβε μπροστά από την περιοχή του Ολυμπιακού και στην αμέσως επόμενη φάση βρισκόταν κοντά σ' αυτήν του ΠΑΟΚ, είτε για να βοηθήσει στην ανάπτυξη είτε για να κάνει τελικές.

Δεν αμφισβητεί κανείς βέβαια ότι ακόμα έχει να πέσει πολύ νερό στον μύλο της σεζόν και ότι τα συναισθήματα που θα κληθεί να διαχειριστεί ο Ολυμπιακός δεν θα είναι πάντα το ίδιο ευχάριστα. Ο Σίλβα θα δοκιμαστεί και σε πιο δύσκολες καταστάσεις, πιθανώς ακόμα και σε ήττες εκτός προγράμματος, συμβαίνουν σε κάθε ομάδα στον κόσμο όσο ισχυρή και αν είναι. Το πρώτα τεστ, όμως, ο Πορτογάλος τα πέρασε με τόσο μεγάλη επιτυχία, που εξασφάλισε σημαντικό απόθεμα ανοχής ακόμα και αν τα πράγματα εκτροχιαστούν κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Η αξιοπρέπεια του ΠΑΟΚ

Παρά την ήττα, ο ΠΑΟΚ έχει λόγους να αισθάνεται εν μέρει ικανοποιημένος από το ντέρμπι της Κυριακής. Έπεσε μαχόμενος και αφού ο προπονητής του είχε εξαντλήσει όλες τις πιθανές λύσεις για να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων μέσα στο ματς. Ο Τούντορ άλλαξε σύστημα στην επανάληψη, εγκαταλείποντας το 3-5-2, χρησιμοποίησε στη συνέχεια φουλ επιθετικό σχήμα με τρεις φορ, ρίσκαρε, είδε την ομάδα του να πιέζει αλλά στερήθηκε, ελέω και του Ρομπέρτο, το γκολ που θα τον έβαζε ξανά μέσα στο παιχνίδι και θα άλλαζε το μομέντουμ.

Ο Δικέφαλος, σημειωτέον, είχε στη διάθεσή του δύο 24ώρα λιγότερα από τον αντίπαλό του να αναπληρώσει τις δυνάμεις του, να ανασυγκροτηθεί και να δώσει τη νέα μάχη. Δεν είναι εύκολα πράγματα, ειδικά για μία ομάδα που πρώτον βρίσκεται σε διαδικασία... restart και δεύτερον δεν διαθέτει την πληθώρα λύσεων στο ρόστερ της.

To γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ βρέθηκε μετά από μόλις έξι αγωνιστικές, οκτώ πόντους μακριά από την κορυφή, δεν μπορεί φυσικά να κάνει ευτυχισμένους τους φίλους του, ουδείς όμως από την ομάδα υποσχέθηκε λαγούς με πετραχήλια όταν άρχισε η σεζόν. Για σοβαρότητα και μαχητικότητα δεσμεύτηκαν και μέχρι στιγμής στις δεσμεύσεις τους αποδεικνύονται αν μην τι άλλο συνεπείς.

Κέρδισε, τέλος, ο Δικέφαλος από το παιχνίδι της Κυριακής και τη συμπάθεια των ουδέτερων για την... εξωγηπεδική απόδοση. Παρά το γεγονός ότι η αντιπαλότητα με τον Ολυμπιακό έχει φτάσει τα τελευταία χρόνια στο πικ της, όχι μόνο αποφεύχθησαν οι ακρότητες αλλά είναι γεγονός ότι το ματς διεξήχθη μέσα σε στοιχειωδώς πολιτισμένη ατμόσφαιρα. Οι παίκτες των φιλοξενούμενων εκτελούσαν άνετα κόρνερ και πλάγια, αποχώρησαν κανονικά μετά από το τέλος, παρά το γεγονός ότι νίκησαν, οι παίκτες των γηπεδούχων χειροκροτήθηκαν παρά την ήττα. Μην βιαστείτε να τα χαρακτηρίσετε αυτονόητα όλα αυτά. Στην Ελλάδα, ειδικά στην ποδοσφαιρική, ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι αυτονόητο.

ΥΓ. Εξόχως σημαντική η κίνηση των παικτών του Ολυμπιακού να αφήσουν στεφάνια στη μνήμη των έξι νέων παιδιών που έφυγαν άδικα από τη ζωή σ' εκείνο το φοβερό τροχαίο των Τεμπών το 1999. Τελικώς κάποια ωραία πράγματα, ακόμα και σ' αυτή τη γωνιά της Γης, μπορούν να συμβούν.