Η λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε ΝΒΑ και Εθνικές

Είναι το θέμα με τις περισσότερες ερμηνείες και τα πιο ακραία συμπεράσματα. Ανάλογα με την απόφαση τους οι παίκτες, "σταυρώνονται" η δοξάζονται. Σε διάστημα ενός έτους από "Κολοκοτρώνηδες" μετατρέπονται σε "Εφιάλτες", την ίδια στιγμή που οι ομάδες τους εξυπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα ξένων δυνάμεων… Φυσικά οποιοσδήποτε επαγγελματίας του χώρου, με στοιχειώδη λογική και εμπειρία γνωρίζει πως όλα αυτά είναι απλά για κατανάλωση.

Στην παρούσα εποχή που είναι ασύγκριτα πιο επαγγελματική από αυτές του 80 και του 90 στις οποίες το μπάσκετ πέρασε στο DNA μας και συνάμα απείρως λιγότερο ρομαντική, οι επαγγελματίες παίκτες, οφείλουν να κάνουν αυτό που είναι προς το συμφέρον τους, πάντα φυσικά με σεβασμό προς την Εθνική Ελλάδας και την χώρα στην οποία μεγάλωσαν.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διεθνών είναι 100% βέβαιο ότι το πράττουν κάθε χρόνο. Γι αυτό αξίζουν την (ακόμα μεγαλύτερη) εκτίμηση μας…

Με αφορμή, λοιπόν, την υπόθεση του 22χρονου αστέρα, θα αναλύσουμε τα δεδομένα γύρω από την σχέση των ομάδων του ΝΒΑ με τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα.

Πρώτα απ’ όλα, για τον άσο των Μπακς είχαμε εξηγήσει από πολύ νωρίς πως έχουν τα πράγματα με την επέκταση του συμβολαίου του και πως το θέμα αυτό επηρεάζει την παρουσία του στο Προολυμπιακό και κατ’ επέκταση στους Αγώνες του Ρίο.

Νομικό πάτημα μόνο λόγω τραυματισμού

Η ομάδα του Μιλγουόκι δεν έχει κανένα νομικό πάτημα για να εμποδίσει την συμμετοχή του, καθώς η συμφωνία ανάμεσα στο ΝΒΑ και τη ΦΙΜΠΑ αναφέρει πως μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα τραυματισμού, μπορεί ένα franchise να θέσει βέτο. Αυτό συνέβη το 2014, όταν ο Μάνου Τζινόμπιλι ήταν έτοιμος να ενταχθεί στην Εθνική Αργεντινής για το Παγκόσμιο της Ισπανίας και οι Σπερς του έκοψαν την όρεξη. Τι κι αν πήγαν κόντρα στην θέληση ενός παίκτη που έχει κερδίσει μαζί τους τέσσερα πρωταθλήματα, όντας ένας εκ των θεμέλιων λίθων της διαχρονικής επιτυχίας τους; Το 2008 όταν έπαιξε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνο και τραυμάτισε τον αστράγαλο του, έχασε σχεδόν ολόκληρη την επόμενη σεζόν.

Το 2014 είχε υποστεί κάταγμα κόπωσης και τα "σπιρούνια" που είναι η ομάδα με τον μεγαλύτερο σεβασμό σε όλα τα στελέχη τους (είτε ανήκουν στο αγωνιστικό, είτε στο διοικητικό επιτελείο) ήταν κάθετοι, έστω κι αν ο "Μανωλάκης" δυσαρεστήθηκε έντονα. Business is business στην Αμερική…

Προφανώς, ο Γιάννης δεν εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία, καθώς χαίρει άκρας υγείας. Όποιος βιαστεί, λοιπόν, να κρίνει πως είναι καθαρά θέμα δικής του βούλησης να φορέσει την φανέλα με το Εθνόσημο, πλανάται πλάνην οικτράν.

Η ΛΟΓΙΚΗ "ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ" ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ

Οι Μπακς ετοιμάζονται να του προσφέρουν μια επέκταση συμβολαίου που θα τον κάνει πλουσιότερο από 100 εκατομμύρια έως 120 εκατομμύρια δολάρια και είναι λογικό να θέλουν να "προστατεύσουν" την επένδυση τους. Άλλωστε έχουν υπάρξει αρκετοί τραυματισμοί παικτών με την Εθνική τους, που οδήγησαν σε αλλοίωση τόσο της δικής τους πορείας, όσο και των ομάδων τους. Το τελευταίο ήταν το περσινό με την ρήξη χιαστού του ανερχόμενου Ντάντε Έξουμ, σε ένα φιλικό της Αυστραλίας. Ο πολυτάλαντος πλέι-μέικερ έχασε ολόκληρη την περίοδο και η Γιούτα έχασε τα πλέι-οφ για μερικές νίκες, που σίγουρα θα είχε πετύχει αν τον είχε στο ενεργό ρόστερ της.

Επισήμως, λοιπόν, τα "ελάφια" δεν μπορούν να του φράξουν το δρόμο, αλλά αν απλά με ένα νεύμα του κεφαλιού, του υποδείξουν να μείνει στο Μιλγουόκι, είναι αναγκασμένος να πειθαρχήσει.

ΣΩΣΤΟΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως ο Γιάννης ούτε κατ’ ελάχιστο δεν παριστάνει τον λαοπλάνο, όταν λέει πως κάνει ότι είναι δυνατόν για να πείσει τους Μπακς να τον αφήσουν. Πρώτον και σημαντικότερο η ψυχή του είναι τόσο αγνή που δεν μπορεί να σκεφτεί έτσι. Δεύτερον και επιβεβαιωμένο από αρκετές "πηγές", ο 22χρονος άσος έχει "ζαλίσει" τόσο τον Τζέισον Κιντ όσο και τα διοικητικά στελέχη της ομάδας του, ότι πρέπει να παίξει στο Προολυμπιακό. Ακόμα δεν έχει την δύναμη να τους επιβάλλει την άποψη του, αν και στο ΝΒΑ είναι δύσκολο να το πετύχουν ακόμα και καταξιωμένα αστέρια πρώτου μεγέθους.

Η ωμή εξήγηση του Πάρκερ και του Γκασόλ

Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. "Πρέπει να είμαι έξυπνος κι αν θέλω να επεκτείνω την καριέρα μου στους Σπερς, δεν πρέπει να παίξω με την Εθνική", ήταν η… ωμή εξήγηση του Τόνι Πάρκερ το 2014, όταν αποφάσισε να μην ταξιδέψει στην Ισπανία.

"Τόσα χρόνια οι Γκρίζλις μου λένε να μην παίζω κι εγώ πάω κανονικά στην Εθνική. Τώρα που μου έδωσαν 120 εκατομμύρια δεν μου είπαν τίποτα, αλλά μόνο από σεβασμό στην επένδυση που έκαναν πάνω μου, δεν μπορώ να παίξω", ανέφερε με ακόμα μεγαλύτερη ειλικρίνεια πέρσι ο Μαρκ Γκασόλ για την οικειοθελή απουσία του από το Ευρωμπάσκετ. Αν θέλετε, μπορείτε να γκουγκλάρετε για να βρείτε τις δηλώσεις τους, όπως την αντίστοιχη φετινή του ("κληρούχα" του Γιάννη) Ρούντι Γκομπέρ, του Τιάγκο Σπλίτερ και πολλών ακόμα…

ΤΟ "ΠΑΡΑΜΥΘΙ" ΤΟΥ ΝΟΒΙΤΣΚΙ

Κι εδώ θα ακουστεί το γνωστό επιχείρημα του… Έλληνα άπιστου Θωμά. "Ναι αλλά ο Νοβίτσκι γιατί παίζει συνεχώς";

Για να "break in pieces" ή (πιο ελληνικά) να κάνουμε πενηνταράκια το συγκεκριμένο "παραμύθι". Ο Γερμανός έπαιξε αδιαλείπτως στην Εθνική Γερμανίας σε επίπεδο ανδρών από το 1997 ως το 2008, με εξαίρεση το 1998, όταν αγωνίστηκε στο Ευρωπαϊκό κ-22 και τις ολυμπιακές χρονιές (2000, 2004), όταν δεν βρισκόταν στις αποστολές των Προολυμπιακών Τουρνουά. Το 2009 και το 2010 πήρε… ρεπό μόνος του. Δύο συνεχόμενα καλοκαίρια ΔΕΝ πήγε, γιατί έπρεπε να ξεκουράσει το κορμί του.

Το 2011 επέστρεψε στην Λιθουανία και από το 2012 ως το 2014 απολάμβανε ανενόχλητος τις διακοπές του, για να κάνει πέρσι το γκραν φινάλε μπροστά στο κοινό του στο Βερολίνο. Άρα από το 1999 (το πρώτο καλοκαίρι μετά από σεζόν στους Μάβερικς) ως το 2015, σε σύνολο 17 διοργανώσεων, συμμετείχε στις δέκα, έχοντας ένα πρόγραμμα προετοιμασίας, απολύτως προσαρμοσμένο στα μέτρα του. Δεν ήταν ακριβώς κομάντο αυτοκτονίας…

Προσέξτε τώρα. Χρησιμοποιήσαμε την λέξη "παραμύθι" εσκεμμένα για να ερεθίσουμε όλους όσοι σωστά αποθεώνουν τον Γερμανό σούπερ-σταρ, αλλά τελείως λανθασμένα τον προβάλλουν ως παράδειγμα για τους δικούς μας.

Πράγματι ο Νοβίτσκι είναι ένα πρότυπο αθλητή, απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Εθνική με μεγάλη πίστη, αλλά και με τα απαραίτητα "διαλείμματα". Όπως συμβαίνει με τους Ισπανούς, με τους Γάλλους και με οποιονδήποτε άλλον αγωνίζεται στο ΝΒΑ. Έτσι (και πολλές φορές σε μεγαλύτερο βαθμό) λειτουργούν και οι Έλληνες, κάτι που πρέπει να σεβόμαστε και (επιτέλους) να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα.

Κι αν κάποιος πει ότι οι δικοί μας δεν έχουν την επιβάρυνση των NBAers, σύντομα θα σας εξηγήσουμε πως λειτουργούν τα πράγματα στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, για να καταλάβετε πως εν τέλει μάλλον στην Ευρώπη, η κόπωση από το πρόγραμμα είναι μεγαλύτερη…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Είναι πολλά τα λεφτά, Giannis!

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ: Δύσκολα μένει Εθνική ο Αντετοκούνμπο