Η κλήρωση άνοιξε την... όρεξη για μεγάλο ψάρι!

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για την επόμενη μέρα της κλήρωσης του ομίλου του Ολυμπιακού στο Champions League, για το τι πρέπει να προσέξουν οι "ερυθρόλευκοι" και για τις σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις που προκύπτουν εξαιτίας του Μόντε Κάρλο.

29 ΑΥΓ 2014

Πολλά γράφτηκαν και πολλά ακούστηκαν από την ώρα που έγιναν γνωστά τα ονόματα των αντιπάλων του Ολυμπιακού στον όμιλο του Champions League. Το κεντρικό συμπέρασμα, όμως, νομίζω ότι περικλείεται στη φράση του Μίτσελ, ο οποίος υπογράμμισε πως η δυναμικότητα των τριών άλλων διεκδικητών της πρόκρισης στους "16" είναι ανάλογη με εκείνων που αντιμετώπισαν πέρυσι οι "ερυθρόλευκοι".

Δεν έχει άδικο ο Ισπανός. Η Ατλέτικο μπορεί να είναι πρωταθλήτρια Ισπανίας, φιναλίστ του Champions League και -εδώ και μερικές ημέρες- κάτοχος του Supercopa, ωστόσο, δεν έχει και μεγάλες διαφορές με την Παρί Σεν Ζερμέν. Κάτι ανάλογο ισχύει και στη σύγκριση ανάμεσα στην περσινή Μπενφίκα και στη φετινή Γιουβέντους. Επίσης, η σουηδική Μάλμε φαντάζει θεωρητικά τουλάχιστον ως πιο χαμηλό εμπόδιο από την περσινή Άντερλεχτ.

Όχι ξανά ήττα στην πρεμιέρα

Άρα ο κόουτς είπε την αλήθεια και ύψωσε τον πήχη ως την πρόκριση, αφού και την προηγούμενη περίοδο αυτός ήταν ο στόχος και κατακτήθηκε πανηγυρικά. Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι τόσο οι αντίπαλοι όσο το επίπεδο που θα παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός σε αυτές τις αναμετρήσεις, αρχής γενομένης από την πρεμιέρα με την Ατλέτικο στο "Καραϊσκάκη".

Αυτή είναι η "αχίλλειος πτέρνα" των "ερυθρολεύκων" τα τελευταία χρόνια. Ότι ξεκινούν με το αριστερό τις υποχρεώσεις τους και μάλιστα μέσα στο γήπεδο τους. Πριν από τρία χρόνια ήταν η Σάλκε, πρόπερσι η Μαρσέιγ και πέρυσι η Παρί που πέρασαν με "τρίποντο" από το φαληρικό γήπεδο, εκμεταλλευόμενοι και τη διαφορά κλάσης, αλλά και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν έφτασε στο μάξιμουμ της απόδοσής του.

Μπορεί πέρυσι οι πρωταθλητές Ελλάδας να ζόρισαν πολύ τον Ιμπραχίμοβιτς και την παρέα του, ωστόσο, έμειναν νωρίς από βενζίνη και δεν άντεξαν στη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου. Βέβαια, για την περσινή πορεία στον όμιλο ισχύει το "τέλος καλό όλα καλά", ενώ έμεινε και η πικρή γεύση του άδοξου αποκλεισμού από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις λεπτομέρειες, στο δρόμο για τα προημιτελικά.

Να πιάσει ξανά το σύνολο

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι τι έγινε πέρυσι και γενικά στο παρελθόν, αλλά τι μπορεί να γίνει φέτος. Θα επιμείνω στην άποψη ότι ο νέος Ολυμπιακός έχει περισσότερο ταλέντο και ποιότητα σε σχέση με τον περσινό. Πλέον, δεν έχει έναν ή δύο ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αλλά πολλούς περισσότερους.

Ιδιαίτερα από τη μέση και μπροστά, υπάρχουν παίκτες όπως ο Αφελάι, ο Ντουρμάζ, ο Κασάμι, ο Ντοσεβί, ο Τσόρι, οι οποίοι στην καλή μέρα τους μπορούν να προκαλέσουν "εγκεφαλικά" στην αντίπαλη άμυνα, ακόμη κι αν αυτή φοράει τη φανέλα της Ατλέτικο ή της Γιουβέντους. Το μεγάλο ερωτηματικό, ωστόσο, δεν έχει να κάνει με την ατομική ποιότητα των παικτών που απαρτίζουν το "ερυθρόλευκο" ρόστερ, αλλά το πού μπορούν να φτάσουν σε ομαδικό επίπεδο. Για να το πω διαφορετικά, το πόσο όλοι αυτοί θα βάλουν το "εγώ" τους κάτω από το σύνολο.

Πέρυσι αυτό ήταν το "κλειδί" της επιτυχίας. Ο Ολυμπιακός έκανε πολλά ακόμη και με βασικό τον Γιαταμπαρέ (σ.σ. στον εντός έδρας αγώνα με τη Μπενφίκα), αλλά και τον πιτσιρικά Ολαϊτάν (σ.σ. κόντρα στη Γιουνάιτεντ), επειδή το σύνολο λειτούργησε πολύ καλά. Στα φιλικά που έγιναν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού είδαμε ότι ο νέος Ολυμπιακός μπορεί να σταθεί καλά, ανεξαρτήτως προσώπων και αλλαγών, ωστόσο, άλλο τα φιλικά, άλλο τα επίσημα και μάλιστα εκείνα που κουνιέται το σεντόνι.

Γι’ αυτό και η αναζήτηση δύο ακόμη παικτών για την επίθεση και τη μεσαία γραμμή αποκτά τώρα ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Η διοίκηση και ο Μίτσελ πρέπει να βρουν όχι απλώς τα "κομμάτια" που λείπουν από το παζλ, αλλά να είναι τέτοιο που θα κολλήσουν άμεσα με την υπόλοιπη ομάδα. Κάτι λιγότερο από 20 μέρες απέμειναν μέχρι την πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων και ο Ολυμπιακός οφείλει –αν μη τι άλλο- να μη χάσει, όπως έγινε τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη και ο ένας βαθμός της ισοπαλίας κόντρα στους "ροχιμπλάνκος" μπορεί να αποδειχθεί "χρυσάφι" για τη συνέχεια...

Πάει για "μεγάλα ψάρια"

Κι επειδή στον Ολυμπιακό όλα αυτά τα έχουν σκεφτεί και τους έχει ανοίξει η... όρεξη για πορεία ανάλογη με την περσινή, διακρίνω τη διάθεση να κινηθούν για μεγάλα... ψάρια. Δεν εννοώ απαραίτητα ότι θα φέρουν μεγάλα ονόματα, καθώς η φήμη δεν είναι απαραίτητα συνώνυμη με την επιτυχία.

Η περίπτωση του Ντιοπ της Λεβάντε για παράδειγμα, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη απ’ όσες έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό. Μιλάμε για έναν παίκτη που δεν είναι μόνο "κόφτης" όπως ο Εντινγκά. Μπορεί και να "ράψει" και να πατήσει την αντίπαλη περιοχή και να σκοράρει αν του δοθεί η ευκαιρία. Αν δεν προκύψει κάτι καλύτερο, λοιπόν, ο Σενεγαλέζος δεν πρέπει να χαθεί!

Όπως, επίσης, είναι καθολική η απαίτηση να έρθει κι ένας μεγάλος γκολτζής. Ο Πουλίδο, ακόμη κι αν μείνει ελεύθερος, μπορεί να... περιμένει, καθώς και να έρθει αύριο στην Ελλάδα, θα χρειαστεί τουλάχιστον έναν μήνα για να ανεβάσει στροφές, να βρει τα πατήματά του και να γίνει απαραίτητος στη νέα ομάδα του.

"Ναι" σε Ζονάς

Τόσες μέρες έγραφα ότι δεν βλέπω Ζονάς. Όχι επειδή δεν το έχω ακούσει ή δεν το ήξερα ως ενδεχόμενο, αλλά επειδή θεωρούσα δύσκολο, γνωρίζοντας περίπου πώς κινείται ο Ολυμπιακός στις μεταγραφές, να δώσει ένα μεγάλο ποσό για να αποκτήσει έναν 30χρονο παίκτη με περιορισμένη μεταπωλητική αξία, λόγω ηλικίας.

Τώρα, όμως, μετά από την κλήρωση και όσο η Φούλαμ "κλωτσάει" για τον Μήτρογλου, νομίζω ότι έναν τόσο έμπειρο στράικερ και τέτοιας κλάσης πρέπει να αποκτήσει ο Ολυμπιακός κι όχι τύπου... Γκουιντέτι. Κι αν δεν είναι ο Βραζιλιάνος της Βαλένθια, ο οποίος δεν έχει και κοινοτικό διαβατήριο, πρέπει να βρεθεί και να έρθει άμεσα κάτι αντίστοιχο. Απλά πράγματα...

Τέλος, σχετικά με τον Εμιλιάνο Ινσούα της Ατλέτικο, τον οποίο ιταλικά δημοσιεύματα "στέλνουν" στον Ολυμπιακό, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο και πως μια τέτοια κίνηση θα μου κάνει εντύπωση. Όχι για τίποτε άλλο, αλλά επειδή ο Μίτσελ άφησε να εννοηθεί στη συνέντευξη Τύπου μετά από τον αγώνα με τη Νίκη Βόλου ότι δεν θέλει να αποχωρήσει άλλος Έλληνας ποδοσφαιριστής. Πιθανή απόκτησή του 25χρονου Αργεντινού φουλ μπακ, πάντως, θα σημάνει αυτομάτως την αποχώρηση του Χοσέ Χολέμπας...

Όσο για τα σενάρια που θέλουν τον Σαβιόλα να φέρνει πρόταση (από Ισπανία ή αλλού) για να αποχωρεί, δεν ξέρω κατά πόσο... προλαβαίνουν να πάρουν σάρκα και οστά. Όχι επειδή ο Ολυμπιακός δεν θέλει να δώσει τον Χαβιέρ, ο οποίος πρόσφερε πέρυσι, αλλά όχι αντίστοιχα με τις μεγάλες προσδοκίες, αλλά επειδή πλέον ο χρόνος πιέζει αφόρητα. Το καμπανάκι χτύπησε και πλέον απομένουν τρεις ημέρες έως το τέλος της μεταγραφικής περιόδου...