Το "μπράβο" στον Μανιάτη και οι πρώτες "μεταγραφές"

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος αναλύει την παρουσία του Γιάννη Μανιάτη, εξυμνεί την διόλου διαφημισμένη αλλά εξόχως σημαντική δουλειά στον αγωνιστικό χώρο και... ενημερώνει τους Λούκα Μιλιβόγεβιτς και Ιμπραΐμ Αφελάι ότι πήραν μεταγραφή χωρίς να το ξέρουν!

17 ΣΕΠ 2014

Τώρα που άρχισε να κοπάζει ο κουρνιαχτός από την "αρένα" του "Γ. Καραϊσκάκης", εκεί όπου ο Ολυμπιακός έπιασε τον... ταύρο από τα κέρατα και τον ζάλισε με απανωτά "χτυπήματα", οφείλουμε όλοι με μια πιο ψύχραιμη ματιά να κάνουμε τον ρεαλιστικό απολογισμό μιας εμφάνισης και μιας νίκης που προκάλεσε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη.

Αμέσως μετά από το τέλος της αναμέτρησης αποτυπώθηκε η πρώτη εικόνα, όμως, τώρα, λίγες ώρες μετά, νομίζω ότι πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά στον πιο αφανή, ίσως, από τους ήρωες μιας βραδιάς που το "ερυθρόλευκο" άστρο έλαμψε στον γαλαξία του Champions League.

Αναφέρομαι στον Γιάννη Μανιάτη, τον υπαρχηγό της ομάδας που φέτος έγινε πρώτος αρχηγός μετά από την αποχώρηση του Αβραάμ κι ως τέτοιος αγωνίστηκε κόντρα στους πρωταθλητές Ισπανίας. Ο 27χρονος άσος ήταν εξαιρετικά αμφίβολος μέχρι την τελευταία στιγμή, λόγω του τραυματισμού του στον αγώνα του Αγρινίου, κι όχι μόνο διέψευσε τα προγνωστικά (σ.σ. προσωπικά δεν περίμενα να προλάβει ούτε τον... πάγκο, λόγω έλλειψης προπονήσεων), αλλά μπήκε στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια.

Άλλος στη θέση του, κάποιος που θα λειτουργούσε με νοοτροπία "δημοσίου υπαλλήλου", θα έβλεπε το παιχνίδι από την εξέδρα, γνωρίζοντας ότι δεν θα του πει κανείς το παραμικρό και δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να "μπλέξει" στην πιθανή "στραβή", κόντρα στην περσινή φιναλίστ της διοργάνωσης.

Ο Μανιάτης, όχι απλά σκύλιασε για να προλάβει, αλλά ως πραγματικός αρχηγός τα έδωσε όλα από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό και διένυσε 14 χιλιόμετρα, ξεχειλίζοντας από διάθεση και ενέργεια. Ξέρει και ξέρουμε πως δεν είναι ούτε ο πιο γρήγορος ούτε ο πιο τεχνίτης παίκτης της ομάδας. Ξέρει καλά, όμως, και κάτι που πολλοί δεν ξέρουμε:.να καλύπτει τις όποιες αδυναμίες του με το ανυπέρβλητο πάθος του και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

Έχει μάθει να λέει "ευχαριστώ"

Δεν στέκομαι μόνο στη φάση του 3-1 όταν από το δικό του παλικαρίσιο μαρκάρισμα η μπάλα έφτασε στα πόδια του Κασάμι και από εκεί στον Μήτρογλου, ο οποίος σφράγισε τη νίκη, αλλά από τη γενικότερη παρουσία του, ακόμη και στη φάση που οι Ισπανοί δεν τήρησαν το fair play και ο Γκοντίν τρέχοντας από την περιοχή του, είχε το θράσος να πουλήσει και τσαμπουκά.

Ο πρώην άσος του Πανιωνίου είναι ένα πολύ σεμνό και απίστευτα προσγειωμένο παιδί έξω από το γήπεδο. Όποιος μπει στη διαδικασία να τον παρακολουθήσει όταν κάνει δηλώσεις ή στις δημόσιες τοποθετήσεις του γενικότερα, θα διαπιστώσει πως πρόκειται για ένα παιδί, το οποίο έχει μάθει να λέει και "ευχαριστώ", σε αντίθεση με άλλους "χθεσινούς" συναδέλφους του, οι οποίοι μετά από ένα καλό παιχνίδι, έχουν ύφος Κριστιάνο Ρονάλντο και βάλε.

Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί κάθε μέρα να γίνεται καλύτερος και να ανταποκριθεί σε όσα του ζητάνε. Δεν είναι τέλειος, αλλά προσπαθεί να πλησιάσει όσο πιο πολύ μπορεί, πάντα με το κεφάλι κάτω και με όρεξη για δουλειά. Ενώ είχε τη δυνατότητα, δεν θέλησε να αποχωρήσει το καλοκαίρι όπως άλλοι συμπαίκτες του, όχι επειδή δεν μπορούσε να βρει μια πρόταση ανάλογη με εκείνες που έφεραν οι Χολέμπας, Αβραάμ, αλλά επειδή κατάλαβε ότι η ομάδα τον χρειάζεται, ίσως περισσότερο από ποτέ, μετά από τις πολλές αλλαγές που υπήρξαν στο ρόστερ.

Πιστός στρατιώτης

Δεν είναι φίλος μου, το ξεκαθαρίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Είναι ζήτημα αν έχουμε πει τα "τυπικά" περισσότερες από πέντε-δέκα φορές μετά από αγώνες της ομάδας και πάντα στο αυστηρό πλαίσιο της σχέσης ρεπόρτερ-ποδοσφαιριστή. Δεν έχω, λοιπόν, την παραμικρή διάθεση να τον αβαντάρω, αντίθετα πολλές φορές στο παρελθόν του έχω ασκήσει αυστηρή κριτική, όπως επιτάσσει η δική μου δουλειά, όταν η απόδοσή του ήταν κατώτερη των προσδοκιών.

Δεν μπορώ, όμως, και να τον... ξεχάσω όταν το αξίζει κι ας υπάρχουν άλλοι που με την απόδοσή τους επισκιάζουν τη δική του λάμψη. Ο Μανιάτης με τα καλά και τα άσχημά του, με τα προσόντα και τις αδυναμίες του, με ό,τι έχει και δεν έχει τέλος πάντων, είναι πάντα στην πρώτη γραμμή για να μας θυμίσει ότι είναι αληθινός πολεμιστής και πιστός στρατιώτης του Ολυμπιακού, έστω κι αν δεν πούλησε ποτέ οπαδιλίκι. Από μένα, λοιπόν, ένα μεγάλο "μπράβο", το οποίο πιστεύω ότι δικαιούται απόλυτα.

"Έκλεισαν" από τώρα

Και κάτι ακόμη που θεωρώ ότι έχει σημασία. Από χθες και σας το… υπογράφω δύο παίκτες του Ολυμπιακού "υπέγραψαν" νέα συμβόλαια. Από τώρα για το επόμενο καλοκαίρι. Πρόκειται για τον Λούκα Μιλιβόγεβιτς, ο οποίος μέσα σε δύο παιχνίδια έπεισε ότι μπορεί να γίνει Σάμαρης και καλύτερος, άρα θα ενεργοποιηθεί η οψιόν αγοράς του από την Άντερλεχτ, αλλά και ο Ιμπραΐμ Αφελάι.

Ο αέρινος Ολλανδός, για τον οποίο πολλοί δεν πρόσεξαν ότι πέρα από την ασίστ στο πρώτο γκολ και την επίτευξη του δεύτερου, έχει ξεκινήσει ο ίδιος την προσπάθεια στο 2-0 παίρνοντας την πρώτη πάσα από τα χέρια του Ρομπέρτο, έχει "κλείσει" από τώρα για τα επόμενα δύο χρόνια στον Ολυμπιακό κι ας μην το ξέρει.

Η αρχική συμφωνία προβλέπει επέκταση της συνεργασίας έως το καλοκαίρι του 2017 σε περίπτωση που το θελήσει η ΠΑΕ. Το καλοκαίρι μένει ελεύθερος από τη Μπάρτσα και η διοίκηση έχει δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης για ακόμη δύο σεζόν. Μετά και από τη χθεσινή εμφάνιση, σε συνδυασμό με την τεράστια ποιότητά του, είναι σίγουρο πως θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμη με την ερυθρόλευκη φανέλα. Κι αυτός και ο Λούκα το αξίζουν, ενώ έπεται και η ανάλογη συνέχεια!