Υπερεκτιμήσαμε τον Παναθηναϊκό επειδή τον υποτιμήσαμε πέρυσι

Ειλικρινά προσπαθώ να βρω μία λογική εξήγηση για την εφετινή εικόνα του Παναθηναϊκού και δεν μπορώ. Δεν γίνεται να καταλάβω πως η ομάδα που στο δεύτερο μισό της σεζόν έβγαλε αγωνιστική υγεία, ολοκληρώνοντας τη χρονιά με θρίαμβο επί του ΠΑΟΚ να έχει μετατραπεί σε φάντασμα του εαυτού της, πνιγμένη πλέον στην εσωστρέφεια.

Προφανώς ένα πράγμα ισχύει και σε αυτό φταίνε όλοι, ακόμα και εμείς οι δημοσιογράφοι. Ουδέποτε πιστέψαμε τον περσινό Παναθηναϊκό, ειδικά όταν παρουσίαζε τραγική εικόνα στα φιλικά προετοιμασίας, με αποτέλεσμα τα όσα κατάφερε από τις γιορτές και μετά, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου, να παρουσιαστεί ως η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική υπέρβαση στην ιστορία της ομάδας.

Αυτομάτως αυτό γύρισε μπούμερανγκ γιατί άπαντες πίστεψαν "αφού έγινε πέρυσι γιατί όχι και φέτος;" Μόνο που φέτος ο Αναστασίου δεν είχε την περσινή πολυτέλεια να ασχολείται μόνο με το ελληνικό πρωτάθλημα. Του προστέθηκαν "μπελάδες". Μπήκε η Ευρώπη στο παιχνίδι όπου έφερε περισσότερη γκρίνια και την ομάδα να στροβιλίζεται στα προβλήματά της. Και τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από την ανάγκη να έρθουν θετικά αποτελέσματα, αλλά και την επιθυμία του κόσμου να δει κάτι από την ομάδα της περασμένης σεζόν.

Θεωρητικά ήττα σαν αυτή με τον ΟΦΗ την Κυριακή είχε και πέρυσι στη Λεωφόρο. Μόνο που ακόμα και στις ήττες οι "πράσινοι" έδειχναν κάτι στο χορτάρι, σου άφηναν μια νότα αισιοδοξίας ότι κάτι δημιουργείται. Φέτος, όσο κι αν πολλοί θέλουν να μας παρουσιάσουν σωστή τη δουλειά του Αναστασίου, ρίχνοντας τις ευθύνες στους ποδοσφαιριστές, η ομάδα δείχνει προβληματική και... προβληματισμένη. Προβληματική γιατί δεν βγαίνει τίποτα, προβληματισμένη για το πως μπορεί να αλλάξει αυτό.

Το ότι λείπει ο τραυματίας Μπεργκ είναι από τους μεγαλύτερους μύθους της τρέχουσας σεζόν και ήδη έχω "παραγγείλει" από τον Θέμη Καίσαρη να το σπάσει. Πείτε μου ένα παιχνίδι όπου βγήκαν σωστές μπάλες προς τους επιθετικούς και χρειάστηκε να αναπολήσουμε τον Σουηδό. Πείτε μου ένα ματς που είπαμε ότι αν ήταν ο Μπεργκ εκεί θα το έβαζε. Οκ, συμφωνώ ότι ο Μπεργκ είναι ο παίκτης που έχει την ικανότητα να το βάλει μόνος του με μια κίνηση, μία ντρίμπλα, ένα σουτ (το έχει αποδείξει άλλωστε). Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν εντοπίζεται εδώ. Αντε να είχε 3-4 βαθμούς περισσότερους. Το πρόβλημα είναι η δημιουργία, που δεν υπάρχει και οι λύσεις που δεν υπάρχουν. Κοιτάς στον πάγκο και δεν βλέπεις κάτι διαφορετικό με πέρυσι.

Ο Παναθηναϊκός είναι ακριβώς ο ίδιος με τον περσινό. Χωρίς καμία ουσιαστική προσθήκη, χωρίς τον ποδοσφαιριστή που θα κάνει τη διαφορά (υποθετικά μιλώντας, αυτός θα ήταν ο Αλφάρο), αλλά με περισσότερα πράγματα στο "κεφάλι" του. Από τη μία αυτοί που ορμώμενοι από την περσινή χρονιά εφέτος περίμεναν πορεία πρωταθλητισμού και από την άλλη η Ευρώπη: η αναγκαία παρουσία ως οικονομικό βοήθημα που μεγάλωσε την εσωστρέφεια μετά από ήττες σαν αυτές στο Εστορίλ.

Και επιστρέφουμε στο αρχικό: μήπως πέρυσι υπερεκτιμήσαμε τα όσα κατάφερε ο Παναθηναϊκός επειδή ακριβώς είχαμε υποτιμήσει την ομάδα με αποτέλεσμα η φετινή χρονιά να γεννήσει ανάγκες που εκ των πραγμάτων η ομάδα δεν έδειχνε ικανή να καλύψει; Ρητορικό το ερώτημα...

Διαβάστε ακόμη:

Σχόλιο Δημήτρη Κριτή: Μείωση χρεών και έμμεση "mea culpa"

Σχόλιο Κώστα Κεφαλογιάννη: Η πολλαπλή ασέβεια του Αναστασίου και η συγγνώμη του Γκατούζο