Τεράστια νίκη, τεράστια ρίσκα
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει γι α τη γεμάτη άγχος νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μάλαγα και για τα νέα στοιχεία που επιχειρεί να βάλει ο Τζόρτζεβιτς στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού.
Όταν η Μάλαγα συμφωνούσε ανακουφισμένη να δώσει τον Τζέιμς Γκιστ το 2012 σε αντάλλαγμα με τον βετεράνο Άντι Πάνκο, δεν ήξερε πως έδινε στον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη ένα μοναδικό όπλο.
Δεν την ένοιαζε κιόλας, διότι το πρόβλημα του Αμερικανού ήταν πως στην Ισπανία, στο μπάσκετ που θέλει η Μάλαγα δεν μπορούσε να προσφέρει. Οι Ισπανοί δεν διαβάζουν το παιχνίδι αμυντικά όπως στην Ελλάδα, δεν προχωρούν σε αλλαγές οπότε δεν χρειάζονται πάντα γρήγορους ψηλούς για την άμυνα.
Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού και την Παρασκευή ήταν πως ο Τζαμάρ Σμιθ θύμισε Ντιλέινι και το χειρότερο; Δεν είναι Ντιλέινι. Οι κυπελλούχοι έμπλεξαν σε μία ακόμα επιθετική ραψωδία, ενός γκαρντ που έχει ως μοναδικό στοιχείο τον άριστο χειρισμό της μπάλας και την ικανότητα να εκτελεί μετά από ντρίμπλα. Μία φορά κόπηκε ο γκαρντ της Μάλαγα, όταν έτυχε, κάτι που φάνηκε και στο τελευταίο σουτ του αγώνα, να μείνει πάνω του ο Γκιστ που τον ισοπέδωσε. Σε μία φάση.
Οι πράσινοι δεν έκλεψαν την μεγάλη και απίστευτης σημασίας νίκη στο ΟΑΚΑ, κέρδισαν διότι στα δύσκολα, μετράει το μέγεθος των παικτών και γιατί όχι η φανέλα. Βεβαίως και όλα έγιναν λάθος μέχρι τα τελευταία 30'' σε άμυνα κι επίθεση, αλλά ο Τζόρτζεβιτς ήταν κάπως τυχερός που κοουτσάρει τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη στο ΟΑΚΑ.
Κακό βράδυ για τους κόουτς
Ήταν ένα κακό βράδυ για το προπονητικό τιμ των πρασίνων όπως φάνηκε στην τελευταία περίοδο όταν απέναντι στην ζώνη οι οδηγίες φάνηκε πως ήταν: δημιουργήστε εκτός ρακέτας και πάρτε τα ελεύθερα σουτ. Μόνο μία καλή επίθεση βγήκε κοντά στο καλάθι που οδήγησε σε ένα σουτ από τις βολές του Γκιστ. Δεν υπήρχε κίνηση ούτε και αξιοποίηση των κενών των φιλοξενουμένων. Το πώς αντιμετωπίστηκε η συγκεκριμένη άμυνα, φαίνεται από τα δύο τελευταία σουτ όπου ο Διαμαντίδης πάσαρε στην δυνατή του πλευρά στον Φιλντέιν για τρίποντο. Δεν έγινε μεγάλη προσπάθεια να πάει η μπάλα κοντά στο καλάθι.
Όσο για την άμυνα; Πάλι υπάρχει πρόβλημα στην προσωπική αντιμετώπιση καθώς πλην του Καλάθη που θυσιάζεται για όλους, οι υπόλοιποι δεν βοηθούν. Ο Ομπράντοβιτς από το 2010, φρόντιζε ο Σάτο να παίρνει τις...δουλειές του Διαμαντίδη στην άμυνα, ενώ ο Πεδουλάκης με Λάσμε-Γκιστ, εξόντωνε γκαρντ τύπου Σμιθ. Φέτος υπάρχει ζήτημα.
Τα καλά νέα
Τονίσαμε όμως πως η νίκη ήταν απίστευτης σημασίας διότι η ήττα θα εξελισσόταν πολύ βαριά σε ένα βράδυ που ο Τζόρτζεβιτς άρχισε να ανοίγει τις επιλογές του, έπαιξε με 12 παίκτες για πρώτη φορά, παρουσιάζοντας μία ακόμα αλλαγή. Είναι αλήθεια πως ο Σέρβος και οι συνεργάτες του ακόμα προσθέτουν στοιχεία κάτι φυσιολογικό σε έναν βαθμό όμως, καθώς η ομάδα παραμένει καινούργια. Παράλληλα προσπαθούν επιθετικά να δουν πώς θα εντάξουν τον Παππά, το μοναδικό δημιουργό από τρίπλα και ικανό στο ένας εναντίον ενός. Κοινώς θέλει έναν παίκτη να παίζει όπως ο ίδιος κι έχει δίκιο.
Στο "3" πάντως η διαχείριση είναι σωστή όσο ο Γιάνκοβιτς μοιάζει μπερδεμένος στην επίθεση καθώς ο Πάβλοβιτς προσφέρει ιδιαίτερα στις τέταρτες περιόδους, λύσεις με κρίσιμα καλάθια όπως έκανε με το ...ηρωϊκό ντράιβ μπροστά στον Βάσκεθ δύο λεπτά πριν το τέλος με το σκορ στο 61-64.
Το ρίσκο που παίρνει ο Τζόρτζεβιτς με τις προσθήκες μέσα στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, αν του βγει, τότε ίσως παρουσιάσει μία εξαιρετικά ανταγωνιστική ομάδα στο τέλος του τοπ-16 και τα πλέι οφ. Αν δεν του βγουν οι συνεχείς αλλαγές, τότε μπορεί να μείνει εκτός συνέχειες. Δική του η ομάδα, δικό του το ρίσκο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Σωτήρης Γεωργίου: ΠΑΟ χωρίς πλάνο
