Ολυμπιακός και Europa League: Ασυμφωνία χαρακτήρων

Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για την παρουσία του Ολυμπιακού στο Europa Leage και διαπιστώνει ασυμφωνία... χαρακτήρων.

11 ΔΕΚ 2015

Ξανά λοιπόν μπροστά στην ίδια κουβέντα. Κάποιες φορές με θετική διάθεση, όταν η 3η θέση είναι το καλύτερο δυνατό, κάποιες φορές με πίκρα, όπως φέτος που ο Ολυμπιακός έπαιξε το όνειρο της πρόκρισης στους 16 του Champions League στο τελευταίο ματς. Η συζήτηση παραμένει η ίδια, με τις ίδιες λέξεις. Ολυμπιακός, Europa League, σοβαρότητα, πορεία, διάκριση, κτλ.

Συζήτηση πρώιμη, αφού οι αγώνες αργούν ακόμα. Παρόλα αυτά, μπορούμε να θέσουμε τις βάσεις, έστω κι αν ακόμα δεν ξέρουμε τον αντίπαλο του Ολυμπιακού στους 32, έστω και αν μέχρι να έρθει η ώρα για τα ματς θα έχουν περάσει δύο μήνες και μία εβδομάδα.

Το κίνητρο, όχι η δυναμικότητα

Πρώτο θέμα συζήτησης, ο αντίπαλος. Μια πρόχειρη ματιά στους πιθανούς αντιπάλους των ερυθρόλευκων λέει πως δεν είναι καθόλου απίθανη μια κλήρωση με δύσκολο αντίπαλο. Απ’την Ντόρτμουντ και τη Σαχτάρ, στη Βιγιαρεάλ και τη Φιορεντίνα, το έργο μπορεί να φαντάζει δύσκολο.

Χρησιμοποιώ το ρήμα "φαντάζει" γιατί στο Europa δεν παίζει ρόλο μόνο η δυναμικότητα, αλλά κυρίως το κίνητρο. Το Πέμπτη-Κυριακή είναι βάσανο για κάθε ομάδα. Όταν έρχεται η ώρα των νοκ-άουτ είναι πάμπολλες φορές που βλέπουμε ομάδες να αφήνουν τη διοργάνωση, να επικεντρώνονται στον όποιον εγχώριο στόχο.

Αν θα πρέπει κάτι να θέλει ο Ολυμπιακός στην κλήρωση, αυτό δεν είναι η δυναμικότητα, αλλά το πιθανό κίνητρο που θα έχει ο αντίπαλος όταν θα έρθει η ώρα των αγώνων. Καθόλου τυχαία στο θεσμό προχωρούν ομάδες που είτε δεν έχουν πρωτάθλημα, όπως αυτές απ’τις ανατολικές χώρες, είτε αυτές που δεν έχουν σημαντικό στόχο να κυνηγήσουν στις εγχώριες διοργανώσεις ή βλέπουν το Europa ως ευκαιρία να διορθώσουν μια κακή πορεία στο πρωτάθλημα.

Έχει όλες τις προϋποθέσεις

Το τελευταίο μας δίνει την πάσα για να πάμε και στον Ολυμπιακό. Οι ερυθρόλευκοι είναι ομάδα που σχεδόν πάντα έχει τις προϋποθέσεις για να προχωρήσει στο Europa League. Όχι να πετύχει σίγουρα, αφού καμία επιτυχία δεν είναι εξασφαλισμένη, αλλά να δώσει το απαιτούμενο βάρος και να προσδοκά κάτι καλό.

Ο Ολυμπιακός έχει τις προϋποθέσεις πολύ απλά γιατί δεν έχει εγχώριο ανταγωνισμό. Τα τελευταία χρόνια η μόνιμη κουβέντα των ερυθρόλευκων είναι το πότε θα τελειώσουν την υπόθεση τίτλος. Τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο, τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο ή ακόμα και το καλοκαίρι πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.

Με την μπουγάδα καθαρισμένη, οι συνθήκες είναι τέλειες για τον Ολυμπιακό ώστε να δώσει το απαιτούμενο βάρος και να έχει μια καλή παρουσία. Και αντί να συμβαίνει αυτό, ο κανόνας λέει πως συνήθως το Europa League είναι θεσμός που φέρνει απογοήτευση. Ολυμπιακός και Europa έχουν ασυμφωνία χαρακτήρων. Γιατί;

Η Ευρώπη δεν λειτουργεί με διακόπτη

Το πρώτο γιατί αφορά το ίδιο το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι μπορεί κάθε Φεβρουάριο να μετράνε εβδομάδες για τη στέψη, αλλά τελικά κάνουν μόνον αυτό. Το μαγαζί κατεβάζει ρολά. Δεν είναι συνηθισμένος ο Ολυμπιακός να έχει ένταση και καλή αγωνιστική κατάσταση απ’το Φεβρουάριο και μετά.

Ναι, θα ανεβάσει στροφές για τα ντέρμπι του πρωταθλήματος και αυτά που θα φέρει το Κύπελλο. Όμως, "ανεβάζω στροφές" σημαίνει πως πρώτα τις έχω ρίξει. Και μπορεί για τις εγχώριες μάχες αυτό να αρκεί, αλλά για την Ευρώπη δεν υπάρχει διακόπτης που τον ανεβοκατεβάζεις όποτε θες.

Έτσι, παρότι ο Ολυμπιακός δεν έχει κάτι να τον απειλεί εντός συνόρων, παρότι έχει το ρόστερ που επιτρέπει ροτέισον χωρίς μεγάλα προβλήματα, σπανίως παρουσιάζεται όπως πρέπει όταν έρχεται η ώρα των αγώνων του Europa.

Η στάση της διοίκησης

Στο παρελθόν η ίδια του η διοίκηση έχει βάλει το χεράκι της σ’αυτόν. Πριν τον Μαρινάκη είχαμε ακούσει επίσημα στόματα (Θεοδωρίδης, Μώραλης) να υποβαθμίζουν τη σημασία του Europa, να λένε πόσο σημαντικό είναι το πρωτάθλημα ή ακόμα και να χρησιμοποιούν το επιχείρημα πως ο Ολυμπιακός δεν τα έδωσε όλα για να περάσει τη Σεντ Ετιέν γιατί ούτως ή άλλως μετά θα έπαιζε με τη Μίλαν.

Επί Μαρινάκη η Ευρώπη είναι πάντα ο στόχος, το όνειρο, αλλά τελικά στην πράξη πάντα κάτι άλλο τρέχει όταν έρχεται εκείνη η ώρα. Το 2013 είχε φύγει ο Ζαρντίμ γιατί δεν άρεσε το ποδόσφαιρό του (παρότι ήταν αποτελεσματικό στα ευρωπαϊκά ματς) και ήρθε ο Μίτσελ για να παίξει επίθεση και να αποκλειστεί με 4-0 συνολικό σκορ απ’τη Λεβάντε. Πέρσι ο Ισπανός ήταν αυτός που έφυγε για να αποκλειστεί ο Περέιρα με μία ήττα και μια ισοπαλία απ’την Ντνίπρο, που όταν έγινε η κλήρωση ήταν μια χαρά αντίπαλος.

Η εξαίρεση του Ερνέστο

Μόνο ο Βαλβέρδε το είδε σοβαρά το έργο το 2012. "Φρέναρε" λίγο τον Ολυμπιακό τον Ιανουάριο για να έχει την απαιτούμενη ένταση όταν θα έρθουν τα νοκ-άουτ και έγινε ο κακός χαμός μετά από εκείνο το 0-0 με τη Δόξα στο Καυτανζόγλειο. Ακόμα μεγαλύτερος χαμός μετά την ήττα απ’την Ξάνθη, παρότι σ’εκείνο το ματς ο Ολυμπιακός είχε ήδη αρχίσει να ανεβαίνει και είχε βάλει τον αντίπαλο μέσα στα δίχτυα.

Τελικά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που έπρεπε στα νοκ-άουτ, έκανε τρεις σερί νίκες ακόμα και με απουσίες και δύσκολες συνθήκες, μέχρι που τον λύγισαν η ατυχία και οι τραυματισμοί με τη Μέταλιστ.

Ο χρόνος θα δείξει τι θα κάνει ο Ολυμπιακός φέτος. Πως θα είναι τον Φεβρουάριο, τι κίνητρο θα έχει, σε τι κατάσταση θα βρίσκεται, αλλά και τι διαθέσεις θα έχει δείξει η διοίκηση με τις μεταγραφικές κινήσεις τον Ιανουάριο, στο "έλα" και στο "φύγε". Στο τελευταίο κομμάτι νομίζω πως η παρουσία στον όμιλο τις έδειξε τις ανάγκες, τις είδαμε και στο τελευταίο ματς.

Τα νοκ-άουτ έχουν άλλα ζητούμενα

Μέχρι τότε, μια ακόμα παράμετρος που καθορίζει την παρουσία του Ολυμπιακού στο Europa League. Οι ερυθρόλεκοι δεν είναι γενικώς καλοί στα νοκ-άουτ. Η στάνταρ παρουσία στους ομίλους τους έχει απομακρύνει απ’τη διαδικασία του "όλα παίζονται σε δύο ματς και μπορεί ακόμα και ένα κακό εικοσάλεπτο να τελειώσει την πρόκριση". Στον όμιλο και γκολ να φας, παλεύεις. Είσαι στο τοπ επίπεδο, απέναντι στους καλύτερους αντιπάλους. Ψάχνεις βαθμούς, όχι σκορ πρόκρισης.

Στο νοκ-άουτ η διαχείριση είναι άλλη, τα ζητούμενα είναι διαφορετικά. Ο έλεγχος του αγώνα είναι πολύ πιο σημαντικός απ’το "πάμε, τα δίνουμε όλα κι ό,τι βγει". Κι ο Ολυμπιακός στον έλεγχο δεν είναι καλός. Το καταδεικνύει ακόμα και το γεγονός πως τόσα χρόνια στο Champions League δεν φέρνει ισοπαλίες στο Φάληρο. Ή όλα πάνε καλά, ή όλα πάνε στράφι, μέση λύση δεν υπάρχει.

Δουλεύει στις μεγάλες βραδιές στο Champions League, φέρνει μεγάλες νίκες, αλλά είπαμε, στα νοκ-άουτ του Europa τα ζητούμενα είναι άλλα.

Όλα τα παραπάνω δεν προδικάζουν τη φετινή παρουσία του Ολυμπιακού στο Europa League. Εξηγούν την ασυμφωνία χαρακτήρων και φωτίζουν αυτά που θα πρέπει να αλλάξουν.