Η αντιγραφή της Βραζιλίας, οι ευθύνες των Φαν Πέρσι και Σνάιντερ
Η Αργεντινή... παρακαλούσε να τελειώσει το παιχνίδι με το Βέλγιο από το 8ο λεπτό, όταν έγινε το 1-0, μιμούμενη τις τελευταίες δύο επιτυχίες της Βραζιλίας, του 1994 και του 2002. Ο Ρόμπιν φαν Πέρσι είχε ευθύνη, αλλά όχι απόλυτη για τις δυσκολίες απέναντι στον Κέιλορ Νάβας, αφού ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα.
Η Αργεντινή έγινε Βραζιλία
Όταν το Μεξικό αποσπούσε ισοπαλία από τη Βραζιλία στη φάση των ομίλων, η κριτική που δέχθηκε η "σελεσάο" ήταν μεγάλη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η αισθητική του ποδοσφαίρου που παρουσίαζε. Τότε είχε γραφτεί αυτό...
Fast forward τρεις εβδομάδες μετά. Η Αργεντινή προκρίνεται για πρώτη φορά στα τελευταία 24 χρόνια σε ημιτελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Για να γίνει πιο κατανοητό, οι Φερνάντο Ρεδόνδο, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Ντιέγκο Σιμεόνε, Αριέλ Ορτέγκα, Ρομπέρτο Αγιάλα, Κλαούντιο Λόπες, Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, Ερνάν Κρέσπο, Μαρσέλο Γκαγιάρδο, Χαβιέρ Σανέτι, Χουάν Πάμπλο Σορίν, Βάλτερ Σάμουελ, Πάμπλο Αϊμάρ, Κίλι Γκονσάλες, Ρομπέρτο Αμποντανσιέρι, Εστεμπάν Καμπιάσο, Γκάμπριελ Χάινσε, Χαβιέρ Σαβιόλα, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, Κάρλος Τέβες, Λέο Φράνκο, Γκαμπριέλ Μιλίτο, Νικολάς Μπουρδίσο, Λούτσο Γκονσάλες, Μαρτίν Παλέρμο, Ντιέγο Μιλίτο και Χαβιέρ Παστόρε, παίκτες με μακρά παρουσία στην εθνική Αργεντινής, δεν έχουν αντέξει τόσο στη διοργάνωση όσο άντεξε πχ. ο Χοσέ Μαρία Μπασάντα.
Σε ένα Μουντιάλ όπως αυτό της Βραζιλίας όπου δεν υφίσταται ξεκάθαρο φαβορί, το να κερδίζεις με μισό μηδέν αποτελεί πρωταρχικό στόχο όλων των προπονητών με βλέμμα στο τρόπαιο. Το γκολ του Γκονσάλο Ιγκουαΐν στο 8ο λεπτό της συνάντησης με το Βέλγιο έδωσε τη δυνατότητα στον Αλεχάντρο Σαμπέγια να... διατάξει οπισθοχώρηση, ακόμα κι από τόσο νωρίς.
Ηθικό υπόβαθρο δεν υπάρχει για κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που πρόκειται για την Αργεντινή όλων αυτών των σπουδαίων παικτών που προαναφέρθηκαν και φυσικά όλων των υπολοίπων (γνωστών και μη εξαιρετέων) προ 1994. Από τη στιγμή, όμως, που πρώτη πρόδοσε την ταυτότητά της η Βραζιλία ώστε να κατακτήσει τα δύο τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα της συλλογής της, μετά από 5 διοργανώσεις μακριά από την ημιτελική φάση (στην οποία δεν έχει αποκλειστεί ποτέ), το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Σαμπέγια είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έρθει η πρόκριση. Και η πρόκριση στον τελικό. Και η κατάκτηση του τροπαίου...
Ο μύθος του Φαν Πέρσι...
Ο αποκλεισμός της Ολλανδίας στα πέναλτι από την Κόστα Ρίκα κατά πάσα πιθανότητα θα έβρισκε έναν συγκεκριμένο αποδιοπομπαίο τράγο. Ο σκόρερ του πιο εικονικού τέρματος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, της... ιπτάμενης κεφαλιάς με αντίπαλο την Ισπανία, Ρόμπιν φαν Πέρσι, δύσκολα θα απέφευγε την κριτική για την απόδοσή του σε αυτό το παιχνίδι. Κριτική που εάν δεν είναι στοχευμένη, αλλά συνολική, θα είχε βάση.
Ο επιθετικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν έχει κανένα ελαφρυντικό για ορισμένες από τις ευκαιρίες που έπεσαν στα πόδια του και απέτυχε να τις μετουσιώσει σε γκολ, έχει πολλά ελαφρυντικά, όμως, για το γεγονός ότι παρουσίασε μόλις 5 τελικές προσπάθειες σε 129 λεπτά αγώνα.
Σε μία άμυνα με πολλαπλά υψωμένα τείχη, από τη ζώνη των μέσων μέχρι τον Κέιλορ Νάβας, ο 31χρονος επιθετικός δεν τροφοδοτήθηκε σχεδόν καθόλου από τους επωμισμένους με αυτήν την αποστολή συμπαίκτες του. Συγκεκριμένα, ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ, του έδωσε την μπάλα μόλις 4 φορές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, τη στιγμή που ο στόπερ Στέφαν ντε Φράι τον "τάισε" 5 φορές. Τις πιο πολλές πάσες, δε, τις δέχθηκε από τον Άριεν Ρόμπεν (9 φορές).
... και η συνευθύνη με Σνάιντερ
Και αυτό μας φέρνει στον ρόλο του οργανωτή των "οράνιε". Ο Σνάιντερ δεν ήταν τόσο εξαφανισμένος όσο σε προηγούμενα παιχνίδια της διοργάνωσης. Συμμετείχε στις φάσεις, έπαιρνε την μπάλα και έτρεχε παντού γι' αυτήν (ο Ολλανδός με τη μεγαλύτερη διανυθείσα απόσταση -13,735χλμ- και ο παίκτης του αγώνα με τα περισσότερα χιλιόμετρα όταν η ομάδα του είχε την κατοχή της μπάλας -6,371), όμως δεν προσπαθούσε και ιδιαίτερα να διασπάσει την άμυνα των Κοσταρικανών.
Από τις 94 πάσες κάθε είδους (χαμηλές, ψηλές, κάθετες) που επιχείρησε, οι 76 βρήκαν στόχο και από αυτές, καμία απολύτως δεν κατέληξε μέσα στην περιοχή του αντιπάλου. Ακόμα και από τις αποτυχημένες μεταβιβάσεις, μόλις 3 είχαν κατάληξη μέσα στην περιοχή της Κόστα Ρίκα, ενώ (όπως φαίνεται κι από το γράφημα), ελάχιστη ήταν η τροφοδοσία του και γύρω από τη μεγάλη περιοχή.
Ο Σνάιντερ προσέφερε περισσότερα ως εκτελεστής, με τις 5 τελικές προσπάθειες και τα δύο δοκάρια, παρά ως δημιουργός, όπου σε 129 λεπτά αγώνα ευθύνεται μόλις για μία ευκαιρία συμπαίκτη του. Εφόσον η συνεργασία οργανωτή και εκτελεστή ήταν μηδαμινή (παρότι κι ο Φαν Πέρσι κάλυψε πάνω από 13 χιλιόμετρα και ήταν ο πρώτος παίκτης πίσω από τον Σνάιντερ σε χιλιόμετρα όταν η χώρα του είχε την κατοχή, που σημαίνει ότι έκανε κινήσεις για να δεχθεί μπαλιές), η Ολλανδία έμεινε στο plan a για σχεδόν όλο το παιχνίδι. Η μπάλα στον Ρόμπεν...
ΥΓ: Για τον Λουίς φαν Χάαλ έγραψα και νωρίτερα ότι αποτελεί το μεγάλο ατού της Ολλανδίας στην πορεία προς το τρόπαιο. Το απέδειξε και με άλλον τρόπο...
.jpg)
