Οι αλλαγές της Βραζιλίας, η γερμανική μηχανή και η διαιτησία
Η "πύρρειος νίκη" της Βραζιλίας επί της Κολομβίας αναγκάζει τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι να αγωνιστεί στα ημιτελικά χωρίς τους δύο κορυφαίους παίκτες του. Απέναντί του η "γερμανική μηχανή" που κράτησε εκεί που ήθελε τη Γαλλία. Στο προσκήνιο πάντα οι διαιτητές, ακόμα κι αν δεν προέρχονται από χώρες δίχως ποδοσφαιρική παιδεία.
Και τώρα τι;
Η Βραζιλία έχασε τους δύο MVP της στη διοργάνωση, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να βρίσκει πρωταγωνιστές στα πρόσωπα άλλων διεθνών. Από πλευράς απόδοσης, Νεϊμάρ, Τιάγκο Σίλβα και Ζούλιο Σέζαρ ξεχωρίζουν για τη "σελεσάο", με τον Ντάβιντ Λουίζ να έχει σημειώσει κρίσιμα γκολ αλλά αμυντικά να μην προκαλεί τρόμο, ενώ τον Φερναντίνιο απλά να ανεβάζει ένα κλικ την απόδοση της μεσαίας γραμμής, όταν αγωνίζεται αντί των Παουλίνιο ή Λουίζ Γκουστάβο.
Η πιο λογική αντίδραση του Λουίς Φελίπε Σκολάρι απέναντι στη Γερμανία είναι η αντικατάσταση προσώπων κι όχι η κάλυψη των κενών τους με αλλαγή συστήματος. Η ανοησία του (αρχηγού) Τιάγκο Σίλβα που οδήγησε σε δεύτερη κίτρινη κάρτα, τιμωρία μιας αγωνιστικής και πιθανότατα αποκλεισμό από το γκρουπ των φαβορί για τη "Χρυσή Μπάλα" θα φέρει στην ενδεκάδα έναν εκ των Ντάντε ή Ενρίκε. Ο στόπερ της Νάπολι ήταν αυτός που αγωνίστηκε για λίγα λεπτά κόντρα στην Κολομβία στο τέλος και ίσως να έχει το προβάδισμα, ως μία λιγότερο επικίνδυνη φιγούρα σε σχέση με τον άσο της Μπάγερν Μονάχου, δίπλα στον ούτως ή άλλως παρορμητικό και επίφοβο Λουίζ.
Για τη θέση του Νεϊμάρ, τα πράγματα μοιάζουν πιο ξεκάθαρα. Ο 21χρονος Μπερνάρ θεωρείτο το κορυφαίο ταλέντο της Βραζιλίας προ δύο ετών, αλλά η μετακίνησή του στην Ουκρανία για τη Σαχτάρ Ντόνετσκ έβαλε εμπόδια στην ανάπτυξή του. Παίζοντας κυρίως από την αριστερή πτέρυγα, είχε την ατυχία να πέφτει πάνω στην παλιά θέση του Νεϊμάρ, με συνέπεια να κάνει ελάχιστες εμφανίσεις με τη "σελεσάο" όλο αυτόν τον καιρό που τον συνόδευε το hype. Τώρα που ο Νεϊμάρ μετατοπίστηκε στον άξονα, δεν μπορεί να βρει θέση αφού έχει χάσει αρκετούς πόντους. Ο τραυματισμός του σούπερ σταρ της Βραζιλίας μοιάζει η ιδανική ευκαιρία.
Η κακή διαιτησία δεν είναι... προνόμιο
Η FIFA συχνά κατακρίνεται από τους φιλάθλους για τη χρησιμοποίηση διαιτητών από χώρες δίχως σπουδαία ποδοσφαιρική παράδοση στο κορυφαίο ραντεβού του αθλήματος. Στη Βραζιλία έχουν ταξιδέψει διαιτητές από το Μπαχρέιν, την Γκάμπια, το Ελ Σαλβαδόρ, το Ουζμπεκιστάν και βοηθοί από τη Ρουάντα, το Μπουρούντι και τη Νέα Ζηλανδία.
Τη χειρότερη, συνολικά, διαιτησία σε έναν αγώνα, όμως, την χρεώνεται ένας διαιτητής από την απερχόμενη πρωταθλήτρια κόσμου, που συνήθως σφυρίζει τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, στο καλύτερο -για πολλούς- πρωτάθλημα του κόσμου. Ο Κάρλος Βελάσκο Καρμπάγιο απέδειξε ότι δεν χρειάζεται ένας καμικάζι από την Ιαπωνία για να βάλει "φωτιά" στη διοργάνωση, αφού το πέναλτι του Γιουίτσι Νισιμούρα στην πρεμιέρα ήταν απλά μία μεμονωμένη απόφαση.
Στον αγώνα Βραζιλία - Κολομβία, ο Ισπανός κατάφερε να πάρει (ή κυρίως να μην πάρει) δεκάδες αποφάσεις που θα μπορούσαν να κρίνουν τον αγώνα. Άφησε ατιμώρητο το σκληρό παιχνίδι των Βραζιλιάνων και προκάλεσε ίδιο και ακόμα πιο σκληρό παιχνίδι από τους Κολομβιανούς. Οι 4 κάρτες για τα 54 φάουλ μοιάζουν αστείο ποσοστό, εάν σκεφτούμε ότι η μία είναι στον Σίλβα επειδή πήγε να κλέψει την μπάλα από τον τερματοφύλακα και η άλλη στον Μάριο Γέπες για διαμαρτυρία. Ο Φερναντίνιο δεν "κιτρινίστηκε" για κανένα σκληρό φάουλ στον Χάμες Ροντρίγκες, ο Χουάν Καμίλο Σούνιγκα έπρεπε να αποβληθεί σε δύο περιπτώσεις (Χουλκ, Νεϊμάρ), αλλά τελικά τιμωρήθηκαν μόνο τα μαρκαρίσματα του Ροντρίγκες στον Χουλκ (διαμαρτυρίες ότι δεν έπρεπε να βγει καν κίτρινη κάρτα) και του Ζούλιο Σέζαρ στο πέναλτι (διαμαρτυρίες ότι έπρεπε να βγει κόκκινη κάρτα).
Η ανικανότητα δεν έχει σύνορα. Όπως δεν θα έπρεπε να έχει κι η προσπάθεια πρόληψης τέτοιων καταστάσεων. Καλά τα σπρέι και τα πανό κατά του ρατσισμού (που με τα χρήματα της FIFA θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μία πειστική παγκόσμια καμπάνια, παρά σε αυτό το αναποτελεσματικό σόου), ωστόσο κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν κι οι κατάλληλες κινήσεις για την αρωγή ενός ανθρώπου σε έναν ρόλο που έχει σταματήσει να εξελίσσεται ουσιαστικά εδώ και δεκαετίες, παρότι πρωταγωνιστεί σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι.
Η επικράτηση της γερμανικής μηχανής
Η Γερμανία έπαιξε με μπακ απέναντι στον Αντουάν Γκριεζμάν, το δυναμό της Γαλλίας δεν λειτούργησε κι έτσι η πρόκριση των "πάντσερ" στην ημιτελική φάση για 4η σερί φορά μόνο άδικη δεν είναι. Το γρήγορο γκολ των Γερμανών άλλαξε τα πλάνα του Ντιντιέ Ντεσάμπ και φανέρωσε πολλά πράγματα για τον χαρακτήρα των "τρικιλόρ", ουχί θετικά.
Οι Γερμανοί έπαιξαν με ανεβασμένη τετράδα άμυνας, ρισκάροντας μπαλιές πάνω από τους τελευταίους παίκτες τους, σε ένα σημείο που είτε θα "καθάριζε" ο λίμπερο Μάνουελ Νόιερ είτε θα γινόταν η ζημιά. Οι Γάλλοι... αρνήθηκαν να αξιοποιήσουν αυτούς τους χώρους με ορθολογικό τρόπο και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν βγήκαν στην πλάτη της "νάτσιοναλμανσαφτ" ώστε να δημιουργήσουν ρήγματα. Η πίεση στο κέντρο τους αποσυντόνισε, ο Μπλεζ Ματουιντί, ο καλύτερος "κόφτης" (αλλά και πάλι όχι κανονικός "κόφτης") μεταξύ Πολ Πογκμπά και Γιοάν Καμπάιγ βρέθηκε σε κακή μέρα και με χαμένη τη μάχη του κέντρου, δεν θα μπορούσε να νικηθεί ο πόλεμος.
Η ομάδα του Γιόαχιμ Λεβ άντεξε παρά την αποκοπή του Μίροσλαβ Κλόζε που δεν τροφοδοτήθηκε και το κακό παιχνίδι για ακόμα μία φορά του Μεσούτ Εζίλ που δεν... τροφοδότησε, παρότι έπαιζε περισσότερο ως οργανωτής παρά ως αριστερός επιθετικός. Η μεταβολή πλάνου και οι αλλαγές του Ντεσάμπ καθυστέρησαν (και όταν έγιναν, φανέρωσαν πανικό) και οι ενέργειες των Γάλλων να μείνουν στο παιχνίδι περιορίστηκαν στην ατομική ποιότητα ορισμένων παικτών. Βούτυρο στο ψωμί της Γερμανίας και πρόκριση.
