Ο άνθρωπος πίσω από τον Ελευθερόπουλο
Θα ήταν άδικο από την τρίτη αγωνιστική να ανακηρυχθεί προπονητής της χρονιάς ο Ελευθερόπουλος. Όπως άδικο θα ήταν να καρπωθεί ο "Ελέ" τα όσα σημαντικά έχει καταφέρει μέχρι τώρα ο Πανιώνιος. Όχι μόνο σε βαθμολογικό, αλλά κυρίως σε αγωνιστικό και τακτικό επίπεδο. Άλλωστε κανένας δεν έγινε καλός ή κακός προπονητής μέσα σε τέσσερις μήνες.
Για τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, όμως, είναι πολύ σημαντικό το περιβάλλον. Οι άνθρωποι που τον περιστοιχίζουν, και κυρίως οι άμεσοι συνεργάτες του. Αυτοί που ο ίδιος μνημονεύει σχεδόν σε κάθε συνέντευξη Τύπου, όπως ο Κωνσταντίνος Παναγόπουλος.
Το όνομα του πιθανότατα δεν λέει πολλά ή δεν λέει και τίποτα σε όσους δεν παρακολουθούν από κοντά τον Πανιώνιο. Αυτή όμως είναι και η μοίρα του βοηθού. Τα φώτα πάντοτε στρέφονται στην πρώτη καρέκλα του πάγκου. Άδικο ή δίκαιο δεν έχει σημασία, αφού στο ποδόσφαιρο ο δρόμος της προπονητικής είναι στρωμένος με ροδοπέταλα μόνο για όσους έκαναν καριέρα ως ποδοσφαιριστές. Οι υπόλοιποι πρέπει να καταβάλουν διπλάσια και τριπλάσια προσπάθεια.
Ο Παναγόπουλος, με διαδρομή από τα τοπικά της Αρκαδίας και το μεγάλο σχολείο της Προοδευτικής, έφτασε στην μεγάλη πρόκληση του Πανιωνίου μετά την αναχώρηση Λεμονή. Και λέμε πρόκληση γιατί το να υπηρετείς το σύλλογο που είσαι συναισθηματικά δεμένος μαζί του, κρύβει και παγίδες. Άλλο όμως το επαγγελματικό, άλλο το συναισθηματικό.
Ειδικός αναλυτής
Ο νεαρός προπονητής είναι ο αρμόδιος για την ανάλυση των αντιπάλων αλλά και αυτός που μαζί με το Δημήτρη Ελευθερόπουλο καταστρώνουν την τακτική των «κυανέρυθρων». Τον τρόπο που θα αμυνθεί και τον τρόπο που θα επιτεθεί η ομάδα. Τα 270 λεπτά του Πανιωνίου στο πρωτάθλημα είναι ένα πρώτο δείγμα ότι βαδίζουν σωστά. Για τον Πανιώνιο δεν θα έπρεπε να έχει σημασία το τρία στα τρία, αλλά η εικόνα της ομάδας. Βλέπεις κάτι και σου αρέσει, πράγμα σπάνιο για την ελληνική Super League του 2012.
Ρόλοι ξεκάθαροι, παίκτες με ταλέντο και κυρίως με προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Ξέρουν τι θέλουν να κάνουν και κυρίως ξέρουν πώς να το κάνουν. Το ότι πολλοί από αυτούς είναι και ταλαντούχοι, προσθέτει ακόμη μεγαλύτερη ποιότητα στην εικόνα που αποτυπώνει ο Πανιώνιος στο γήπεδο.
Καμία ομάδα δεν χτίστηκε σε τρεις αγωνιστικές. Πόσω μάλλον μια ομάδα καινούργια με πολλά παιδιά που μέχρι πρότινος είχαν παραστάσεις μόνο από πρωταθλήματα ακαδημιών. Κούρος (αριστερό μπακ), Σπυρόπουλος (δεξί μπακ), Ντούνης (δεξί χαφ), είναι τρεις τέτοιοι ποδοσφαιριστές που πίστεψαν -και μέχρι στιγμής δικαιώνονται- ο Ελευθερόπουλος με τον Παναγόπουλο.
Η φιλοσοφία του...
Ποδόσφαιρο όμως δεν είναι μόνο η τακτική, η φιλοσοφία, η καλή κυκλοφορία μπάλας, η ανάπτυξη από τα άκρα και από τον άξονα. Ποδόσφαιρο είναι και ψυχολογία. Ο Ελευθερόπουλος το ξέρει, το σπούδασε. Ο Παναγόπουλος το αντιλαμβάνεται, ως άνθρωπος της πιάτσας. Για αυτό και οι δυο τους ζωγράφισαν στους τοίχους των αποδυτηρίων συνθήματα αυτοπεποίθησης και τόνωσης, όπως το «Εδώ μόνο εμείς» και το «Σμύρνη, πλατεία, ανεξαρτησία». Τίποτα, τελικά, δεν είναι τυχαίο…
Διαβάστε ακόμη: