Τι ΔΕΝ αλλάζει το ακυρωμένο γκολ του Μήτρογλου

Ο Θέμης Καίσαρης προσπερνά την κουβέντα για τη διαιτησία του αγώνα του Ολυμπιακού με την Ντνίπρο και εντοπίζει τις σαφείς αγωνιστικές αδυναμίες των "ερυθρόλευκων" που ασχέτως σκορ δεν αλλάζουν.

20 ΦΕΒ 2015

Ας είναι. Έστω λοιπόν πως ο Ολυμπιακός έχασε 2-1 γιατί ο διαιτητής έδωσε πέναλτι που εκτελέστηκε εύστοχα ή δεν σφύριξε επιθετικό φάουλ στην προσπάθεια του Μήτρογλου στην επόμενη φάση. Ας το δεχθούμε για να μπορέσουμε να συζητήσουμε χωρίς εμπόδια. Τι αλλάζει με το 2-1 στη θέση του 2-0;

Εννοείται πως αλλάζει η ψυχολογία. “Αντέδρασε, χρυσό γκολ, ο Μήτρογλου άλλαξε τα δεδομένα”. Εννοείται πως αλλάζει η δυσκολία της ρεβάνς. Το εκτός έδρας γκολ κάνει τα πράγματα σαφώς πιο εύκολα από μια καθαρή ήττα με 2-0. Όμως, αλλάζει κάτι άλλο αν πούμε πως ο Ολυμπιακός έχασε με 2-1 αντί για 2-0;

Δεν αλλάζει την ήττα

Δεν αλλάζει το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είναι ομάδα Champions League, ενώ η Ντνίπρο το βλέπει απ’την τηλεόραση. Ομάδα Champions League που στις τέσσερις τελευταίες παρουσίες της στους ομίλους της διοργάνωσης έχει κάνει 12 νίκες σε 24 παιχνίδια. Δώδεκα νίκες με “θύματα” Ντόρτμουντ, Μαρσέιγ, Άρσεναλ, Μονπελιέ, Άντερλεχτ, Μπενφίκα, Ατλέτικο, Γιουβέντους και Μάλμε. Ομάδες που κάνουν την Ντίνπρο να μοιάζει ακόμα πιο μικρή απ’ότι είναι ήδη. Και την ήττα ακόμα πιο δυσβάσταχτη.

Δεν αλλάζει την εμφάνιση

Το παιχνίδι φαίνεται να έχει ομοιότητες με αυτό κόντρα στη Λεβάντε: πρώτο ευρωπαϊκό ματς νέου προπονητή, σε νοκ-άουτ Europa League, ήττα στο πρώτο ματς εκτός έδρας. Όμως, οι ομοιότητες σταματούν εκεί. Ο Ολυμπιακός στην Ουκρανία δεν είχε την αφέλεια που είχε βγάλει τότε ο Ολυμπιακός του Μίτσελ στην Ισπανία.

Ο Πορτογάλος, που έχει την ομάδα περισσότερο καιρό απ’ότι την είχε τότε ο Ισπανός, πήγε με πολύ συντηρητική λογική. Δεν εννοώ πως έπαιξε φουλ άμυνα, δεν θα μπορούσε άλλωστε γιατί αυτό προϋποθέτει πως ο αντίπαλος παίζει πιεστική επίθεση. Απλώς, ο Ολυμπιακός είχε τη γνωστή με τον Περέιρα υπομονή στο παιχνίδι του και πάνω απ’όλα την προσοχή στην ισορροπία: κοντά οι γραμμές, δύο τετράδες άμυνας όταν δεν έχουμε την μπάλα, συγκρατημένα ανεβάσματα των μπακ, όχι ρίσκα με επιθέσεις πολλών παικτών.

Ήθελε να χτυπήσει στα δεξιά με τον Ντοσεβί και το έκανε, αλλά όπως συνήθως οι ενέργειες του Γάλλου δεν είχαν τελικό αποτέλεσμα. Τελείωσε το ημίχρονο χωρίς ο Ολυμπιακός να έχει φάση και χωρίς να έχει δεχθεί φάση.

Δεν αλλάζει το θέμα στην άμυνα

Δεν θα επαναλάβουμε ξανά όσα γράψαμε για τον Σαντάνα όταν αποκτήθηκε. Όχι γιατί θα κατηγορηθούμε για εμπάθεια, αλλά γιατί έχουν ήδη επαναληφθεί αρκετές φορές. Είναι ατυχία να χτυπήσει η μπάλα στον πισινό του και να πάρει τα φάλτσα που χρειάζεται για να καταλήξει στα δίχτυα. Δεν είναι ατυχία να βλέπεις τον Βραζιλιάνο να γυρίζει πλάτη στην μπάλα στο σουτ λες και παίζει στην πλατεία της γειτονιάς και ο κανόνας είναι "όχι καραβολίδες".

Γιατί όταν γυρίζεις έτσι την πλάτη, στην ουσία παραδίνεσαι, αφήνεις τον επιθετικό να σε εκθέσει με μια προσποίηση, έχεις βγει μόνος σου εκτός μάχης. Ο Σαντάνα ήρθε για να διορθωθεί το πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας που είχαν δημιουργήσει οι επιλογές Μποτία και Αμπιντάλ. Ο κόσμος, πάντα παρορμητικός, αναρωτιέται πότε επιστρέφει ο Μποτία και ζητάει τη συμμετοχή του Αυλωνίτη. Όλα αυτά με τον Σαντάνα να έχει παίξει μόλις σε πέντε ματς.

Δεν αλλάζει τη δυσκολία στην επίθεση

Έστω ότι έγινε το 2-1 στο 94’. Τι έφτιαξε ο Ολυμπιακός μέχρι τότε; Ποια είναι η ευκαιρία του; Δεν τη βρίσκεις. Γιατί; Γιατί, όπως έχουμε πει πολλές φορές φέτος, η ομάδα δεν βοηθήθηκε απ’τις επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι στις θέσεις πίσω απ’τον φορ, στα άκρα. Είτε θα έψαχνε να βρει λύσεις με τον τρόπο του Μίτσελ, δηλαδή αλόγιστη συμμετοχή των μπακ, είτε θα είχε ισορροπία και θα περίμενε πράγματα απ’τους παίκτες μπροστά.

Δηλαδή τον Τσόρι. Γιατί η επιθετική συνεισφορά των Αφελάι, Ντουρμάζ, Ντοσεβί είναι σαν το χιόνι στην Αττική. Ευχάριστο όταν συμβαίνει, αλλά και τόσο σπάνιο. Μέτρησε κανείς πόσες σέντρες έφυγαν απευθείας άουτ, πόσα γυρίσματα στην περιοχή σταμάτησαν στον πρώτο αμυντικό; “Δυσκοίλιο” τον χαρακτηρίσαμε τον Ολυμπιακό μετά το ματς στη Βέροια. Τέτοιος παρέμεινε απέναντι σε μια σκληρή ομάδα, που ήξερε να αμυνθεί καλύτερα.

Δεν αλλάζει την επιστροφή στην γκρίνια

Με 2-0 ή 2-1, ο Ολυμπιακός φέτος κάνει κύκλους. Ο Μποτία αρχικώς αποθεώθηκε και μετά συγκέντρωσε όλο το ανάθεμα. Ο Αυλωνίτης αρχικώς αποθεώθηκε και μετά αποδείχθηκε άγουρος και απαιτήθηκε ενίσχυση. Η ενίσχυση ήρθε και τώρα ο Σαντάνα είναι persona non gratta και οι μισοί θέλουν τον Αυλωνίτη και οι άλλοι μισοί τον Μποτία, ενώ κάποιοι τα βάζουν με τον έρμο το Σιόβα που γύρισε από αποχή σχεδόν 12 μηνών για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Μεσοεπιθετικά ο Ντοσεβί ήταν το αστέρι των φιλικών, αλλά μετά έμεινε εκτός λίστας Champions League και έφτασε χειμώνας για να βρει γκολ ή ασίστ. Ο Αφελάι αποθεώθηκε επειδή σκόραρε με τη Ατλέτικο και αργότερα ο Μίτσελ κατηγορήθηκε πως εγκληματεί που τον αφήνει έξω, επειδή ο Ολλανδός μπέρδεψε τα πόδια του και σκόραρε στη Λιβαδειά. Φτάσαμε πλέον να κατηγορείται ο Περέιρα που τον βάζει, να μου γράφουν στο live chat για το αν έχει ρήτρα να παίζει πάντα και πως δεν θα πρέπει να παίξει ξανά.

Το ίδιο έγινε με τον Μήτρογλου, που ξεκίνησε άσχημα και ο Μίτσελ τα άκουγε που τον στηρίζει, μετά έγινε ο σκόρερ που έδειξε στον Κλάους το ποιος είναι το αφεντικό και τώρα επέστρεψε στο στόχαστρο. Ο Ντουρμάζ δεν έδειξε τίποτα, έμεινε επειδή έπαιξε καλά με τον Τύρναβο(!), στην πυρά επειδή έφτιαχνε το κοτσιδάκι του με την ΑΕΚ.

Φιδάκι και πάλι πίσω

Τι λένε όλα αυτά; Αφενός πως οι κρίσεις είναι βιαστικές, επιφανειακές και καταδικασμένες να αλλάζουν για ψύλλου πήδημα. Όμως, όλα τα παραπάνω δείχνουν πως τα φετινά λάθη ή έστω παραλείψεις στον Ολυμπιακό είναι τόσα που τελικά είναι σχεδόν νομοτελειακό να παραμένουν τα προβλήματα, να επιστρέφουμε ξανά σε αυτά.

Σαν ένα φιδάκι, που όμως έχει πολύ λίγες σκάλες και πολύ περισσότερα φιδάκια. Ο,τι κι αν φέρει το ζάρι, όσο κι αν ανέβεις, αργά ή γρήγορα γυρνάς πίσω. Κι αυτά δεν αλλάζουν με 2-0 ή 2-1, νίκη ή ήττα στη Λεωφόρο, αποκλεισμό ή πρόκριση με την ΑΕΚ. Θα τα κυνηγήσει ο Ολυμπιακός, είναι πιθανό να τα πετύχει, αλλά αυτά θα καθορίσουν μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Κι αλίμονο αν αυτό καθορίσει τις κρίσεις που θα πρέπει να γίνουν για το ρόστερ (και τους υπεύθυνους γι’αυτό) στο τέλος της σεζόν.

ΥΓ. Κόρνερ από δεξιά, κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι, ο Μήτρογλου χρησιμοποιεί τα χέρια του για να απαλλαγεί απ’τον αμυντικό και σκοράρει στο δεύτερο δοκάρι. Δεν είναι η φάση στην Ουκρανία, είναι αυτή στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο στο “Καραϊσκάκης”. Και δεν την ανακαλύψαμε ξαφνικά τώρα, αλλά την είχαμε και στο Top10 εκείνης της αγωνιστικής και σ’αυτό μετά την 17η αγωνιστική.