Μερικά ψέματα για την Εθνική Ελλάδας

Δεν θέλω να ασχοληθώ τα αγωνιστικά της Εθνικής μπάσκετ, το Contra.gr διαθέτει ένα πολύ δυνατό team ειδικών που το κάνουν σαφώς καλύτερα από εμένα. Ας μιλήσουμε λίγο για τα εξωαγωνιστικά. Εκεί όπου συμβαίνει ό,τι συνήθως μετά από συνεχόμενες νίκες: Όλοι όσοι δεν ασχολούνταν με την ομάδα, τώρα και το κάνουν και εκφράζουν άποψη. Τίποτα κακό μέχρι εδώ. Η θετική ενέργεια του κόσμου είναι ευπρόσδεκτη, εφόσον πιστεύετε σε τέτοια πράγματα (οι αθλητές και οι προπονητές συνήθως πιστεύουν).

Το πρόβλημα αρχίζει όταν δημοσιογράφοι που δεν έχουν ιδέα από το άθλημα (του πολιτικού ρεπορτάζ ας πούμε), αλλά και οι απλοί οπαδοί αρχίζουν να αναμασούν ατάκες και γνώμες που προφανώς δεν τους ανήκουν και κυρίως δεν τις πιστεύουν κιόλας. Όπως για παράδειγμα: "Βασικά εμένα μου αρέσει που παίζουμε και ωραίο μπάσκετ!"

Ψέμα τεράστιο. Το 90% όσων επαινούν το σύνολο του Φώτη Κατσικάρη ετούτες τις μέρες για το θέαμα που προσφέρει, για το αγωνιστικό στιλ που επιδιώκει, για την αλλαγή φιλοσοφίας σε σχέση με τις προηγούμενες Εθνικές, ούτε που ξέρουν να ξεχωρίζουν το καλό μπάσκετ ούτε που τους ενδιαφέρει κιόλας. Για αυτούς το καλό μπάσκετ συνίσταται στο εξής: Πέντε νίκες καμία ήττα.

Οι Έλληνες δεν είναι φίλαθλος λαός. Ποτέ δεν ήταν. Ποτέ δεν αγάπησε με πιο απλά λόγια κανένα άθλημα περισσότερο απ' όσο αγαπάει τη νίκη. Πανηγυρτζήδες; Ναι. Οπαδοί της επιτυχίας; Σαφώς. Φίλαθλοι; Όχι βέβαια.

Το καλύτερο παράδειγμα είναι ασφαλώς η Εθνική ποδοσφαίρου. Την γράφαμε στα παλιά μας τα παπούτσια όσο ήταν ανυπόληπτη, τη βάλαμε στην καρδιά μας όταν άρχισε να κερδίζει. Τι κι αν το έκανε, ως επί το πλείστον, καταστρέφοντας και όχι δημιουργώντας; Τι κι αν έπαιξε πάρα πολλές φορές αντιποδόσφαιρο, τι κι αν προκάλεσε πόνο στα μάτια, σφίξιμο στο στομάχι, τάσεις αυτοκτονίας; Σημασία έχει ότι κέρδιζε. Το θέαμα έτσι κι αλλιώς είναι υπερτιμημένο.

Αφήστε λοιπόν τις παπαριές. Ποσώς σας νοιάζει αν η Εθνική μπάσκετ έπαιξε όντως καλό μπάσκετ στην πρώτη φάση. Αυτό νοιάζει τους, λίγους, πραγματικούς φίλους του αθλήματος, οι οποίοι χαίρονται διπλά με τις επιτυχίες της ομάδας κι ακόμα κι αν αποκλειστούμε την Κυριακή θα νιώθουν απολύτως γεμάτοι με όσα έχουν ζήσει μέχρι στιγμής.

Όλοι οι υπόλοιποι; Είτε κερδίζαμε όπως κερδίσαμε και τα πέντε παιχνίδια μας, είτε τα κερδίζαμε με 45-40, το ίδιο θα μας έκανε. Αρκεί να τα κερδίζαμε. Καλά τα παραμύθια περί ομορφιάς και ομαδικότητας και "υπερηφάνειας επειδή τα παιδιά τα δίνουν όλα σε κάθε ματς". Αλλά για τους άλλους. Μην λέμε ψέματα και μεταξύ μας...

Διαβάστε ακόμη:

Καϊμακόγλου-Γλυνιαδάκης: "Αν χάσουμε δεν θα μείνει τίποτα..."

Σε βοηθητικό η προπόνηση της Εθνικής (VIDEO)

Δ. Καρύδας: Τάνγκο για ένα... Καλάθη

Γ. Συρίγος: Η λογική της αυτορρύθμισης

Π. Βλαχόπουλος: Ο νόμος του Μπουρούση: Τον Σκόλα-σε και κέρδισε

Ν. Γιαννόπουλος: Στο τρένο της Μαδρίτης με το χαμόγελο στα χείλη

Γ. Ζωιτός: Κάθε δικαίωμα να μιλάμε...

Σχόλιο Γ. Καλαϊτζή στο Contra.gr: Άμυνα και επίθεση για σεμινάριο

Αρθρογραφία Σ. Μαρκόπουλου στο Contra.gr: Ο Καλάθης δίνει το ρυθμό που χρειάζεται η Εθνική

Σκουρτόπουλος στο Contra.gr: "Μπορούμε ακόμα καλύτερα"