O Περέιρα αξίζει την ευκαιρία του Μίτσελ

Πιο εύκολα του αναμενομένου καθάρισε ο Ολυμπιακός με αντίπαλο τον Αστέρα Τρίπολης. Μπορεί οι «ερυθρόλευκοι» να ζορίστηκαν κατά διαστήματα, να τα βρήκαν σκούρα στο διάστημα που οι Αρκάδες πίεσαν και επιχείρησαν να πολιορκήσουν την εστία του Ρομπέρτο, ωστόσο, κατέκτησαν ένα ακόμη τρίποντο, με ένα γκολ στο ξεκίνημα κι ένα στο φινάλε του αγώνα.

Σε αντίθεση με άλλα πρόσφατα παιχνίδια, οι πρωταθλητές μπήκαν αυτή τη φορά με πατημένο το γκάζι στο τερέν. Κυκλοφόρησαν σωστά και γρήγορα τη μπάλα, έβγαλαν ενέργεια, κράτησαν ψηλά το ρυθμό του αγώνα. Γι’ αυτή τους την προσπάθεια δικαιώθηκαν σχετικά γρήγορα με το ωραίο γκολ του Τσόρι, ο οποίος από το παιχνίδι της Λεωφόρου και μετά που επέστρεψε στην ενδεκάδα (σ.σ. τίποτα δεν είναι τυχαίο), οδηγεί εκ του ασφαλούς την ομάδα του στην κατάκτηση του 42 τίτλου.

Απόντος του Κώστα Μήτρογλου, το "αλάνι" από την Αργεντινή έχει τον τρόπο να χριστεί σκόρερ, κάτι που έκανε και στο προηγούμενο παιχνίδι με την Ξάνθη, όπου πάλι άνοιξε το δρόμο για το πολύτιμο τρίποντο. Όσο για εκείνους που αναρωτιούνται τι βρίσκει ο Περέιρα στον Χάρα και τον διατηρεί στην ενδεκάδα, η εξήγηση είναι μάλλον απλή.

Ξέρει ότι ο συμπατριώτης του Τσόρι ούτε χαρισματικός σκόρερ είναι, ούτε έχει τον όγκο του "Μητρογκόλ" για να βάλει δύσκολα στους αντίπαλους στόπερ παίζοντας με πλάτη. Είναι, όμως, πολύ κινητικός, δίνει συνεχώς μάχες, δεν αφήνει μπάλα που να μην τη διεκδικήσει και δεν κρύβεται στη διάρκεια του ματς. Μπορεί, λοιπόν, να μη σκοράρει συχνά και να κάνει λάθη, μπορεί να ζορίζεται ακόμη και στα κοντρόλ, αλλά παίζει για τους… υπόλοιπους, βγάζει τα συκώτια των αντιπάλων στην πίεση και δεν δίνει σταθερό σημείο αναφοράς.

Ασφαλώς και δεν είναι ο επιθετικός που μπορεί να στηριχθεί πάνω του ο Ολυμπιακός. Γι’ αυτό και παίζει τόσο κοντά του ο Ντομίνγκες, ώστε να βρεθεί σε θέση βολής και να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, κάτι που κάνει διαρκώς τον τελευταίο καιρό. Μέχρι και με τον ΠΑΟ σκόραρε, για να μην ξεχνιόμαστε, έστω κι αν είχε αγωνιστεί μόλις δέκα λεπτά στο "αιώνιο" ντέρμπι.

Αγαπημένη συνήθεια

Οι νίκες με σκορ 2-0 έχουν εξελιχθεί σε αγαπημένη συνήθεια για τον Ολυμπιακό φέτος, καθώς κάτι ανάλογο έχει συμβεί και με άλλους αντιπάλους ανάλογου βεληνεκούς με τον Αστέρα, όπως είναι ο Παναιτωλικός και η Ξάνθη. Όλες αυτές οι ομάδες έχουν ηττηθεί με το ίδιο σκορ στο Φάληρο, παρότι ο Ολυμπιακός δεν έλαμψε με την απόδοσή του. Έπαιξε, όμως, όσο χρειάστηκε για να φτάσει δίκαια στην κατάκτηση των βαθμών.

Το είχα γράψει και παλιότερα πως ο Ολυμπιακός του Περέιρα είναι μαχητής. Με αυτό το πνεύμα, άλλωστε, πήρε και το "χρυσό" διπλό στο ΟΑΚΑ και μαζί την πρόκριση σε βάρος της ΑΕΚ. Θέλει παίκτες… καμικάζι ο Πορτογάλος και το έχει περάσει σε ένα βαθμό στην ομάδα του. Όσα λάθη κι αν γίνουν, όσες ευκαιρίες κι αν χαθούν, οι "ερυθρόλευκοι"δεν τα παρατάνε. Συνεχίζουν την προσπάθεια μέχρι να… λιποθυμήσουν!

Αυτό λίγο έλειψε να συμβεί στη διάρκεια του αγώνα με τον Κασάμι και τον Αφελάι. Και οι δύο μπήκαν με φόρα στο γήπεδο. Ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές του εκρηκτικού ξεκινήματος από πλευράς Ολυμπιακού, ενώ ο Ολλανδός έδωσε και την ασίστ για το 1-0. Μετά από το πρώτο ημίχρονο, όμως, παρέδωσαν πνεύμα. Τόσο είχαν να δώσουν, τόσο έδωσαν. Συντήρηση δυνάμεων, ωστόσο, δεν έκαναν! Αυτή ήταν και η εντολή του προπονητή, ο οποίος τους έβγαλε στο 55’.

Αυτή είναι σε γενικές γραμμές και η φιλοσοφία του Περέιρα. Θέλει όσοι μπαίνουν στο γήπεδο να τα δίνουν όλα. Ό,τι έχουν και δεν έχουν. Κι όταν δεν… έχουν, να περάσει ο επόμενος. Αυτό έγινε με τον Τσόρι, ο οποίος βγήκε δέκα λεπτά αργότερα, στο 66’, για να περάσει στη θέση του ο Μπενίτες.

Στον Πορτογάλο τεχνικό θα πρέπει να πιστώσουμε δύο ακόμη πράγματα. Μπορεί να απέφυγε το –απαραίτητο όπως φάνηκε από τις γρήγορες αλλαγές- ροτέισιον, αλλά το δούλεψε καλά το παιχνίδι από τον πάγκο. Και ο Εντινγκά έστρωσε το κέντρο με το πού μπήκε, αφού ηρέμησε το παιχνίδι στον άξονα και ο αεράτος Φορτούνης πήρε πολλές πρωτοβουλίες, ενώ κλείδωσε και τη νίκη λίγο πριν από το φινάλε.

Έτοιμες απαντήσεις

Η επιλογή του Περέιρα σε ένα διάστημα πίεσης των φιλοξενουμένων να γυρίσει το σύστημα σε 4-4-2 βοήθησε τον Ολυμπιακό όχι απλά να επανακτήσει τα ηνία του αγώνα, αλλά να γίνει και περισσότερο επικίνδυνος στο ανοικτό γήπεδο. Στο ίδιο διάστημα ο Στάικος Βεργέτης αποφάσισε να ρισκάρει, τα έπαιξε όλα για όλα και άδειασε το κέντρο για να φορτώσει την επίθεση. Το ρίσκο δεν του βγήκε, καθώς ο απέναντι πάγκος ήταν προετοιμασμένος και είχε απαντήσεις σε όλα τα πιθανά προβλήματα.

Πολλοί ρωτούν αν αξίζει να μείνει και του χρόνου ο Περέιρα στον Ολυμπιακό. Η δική μου απάντηση είναι "ναι", αφού αξίζει μια ευκαιρία να χτίσει το καλοκαίρι τη δική του ομάδα και να παρουσιάσει αυτό που έχει στο μυαλό του με τα δικά του εργαλεία, το δικό του στήσιμο και τη δική του προετοιμασία. Δεν ξεχνώ και το έχει γράψει πολλές φορές, πως ήταν ο Ολυμπιακός στο πρώτο εξάμηνο που ανέλαβε ο Μίτσελ. Για γέλια! Τελικά ο Ισπανός απέφυγε τις συμπληγάδες, γύρισε το χαρτί στο παρά ένα και τελικά έκανε μπλακ τζακ, αντί να καεί.

Νομίζω ότι μια τέτοια ευκαιρία δικαιούται και ο Περέιρα, έστω κι αν δεν έχει το "ειδικό βάρος" και την αίγλη του προκατόχου του. Είναι καλός κόουτς ο Πορτογάλος, μάλλον καλύτερος από τον Ισπανό. Ο Μίτσελ, άλλωστε, ανήκει στην κατηγορία των πολύ καλών διαχειριστών υλικού, όχι των πολύ καλών κόουτς.

Έχει κάνει και τα λάθη του, βέβαια, ο Πορτογάλος. Σε όσα ματς πήγε κόντρα στη λογική, το πλήρωσε. Αυτό έγινε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ, αλλά και στο πρώτο παιχνίδι με την ΑΕΚ. Να θυμίσω ότι στη Λεωφόρο είχε αφήσει εκτός Τσόρι και Κασάμι, ενώ στο πρώτο ματς με τους "κιτρινόμαυρους" είχε κάνει 8 αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο.

Η ξεροκεφαλιά

Όλα αυτά, ωστόσο, μπορούν να δικαιολογηθούν στο διάστημα του… αγροτικού του. Έκανε λάθη. Θα κάνει κι άλλα. Δείχνει, όμως, να μαθαίνει από αυτά, έστω κι αν είναι ξεροκέφαλος. Θέλει και ξεροκεφαλιά για να περάσεις το δικό σου θέλω σε μια ομάδα. Να αφήσεις το σημάδι σου. Μήπως δεν ήταν ξεροκέφαλος ο Μίτσελ ή ο Βαλβέρδε; Το αντίθετο!

Αξίζει, λοιπόν, μια ευκαιρία ο Περέιρα. Για να μας πείσει ή όχι πως πέρα από καλός κόουτς έχει και την προσωπικότητα για να οδηγήσει το καράβι που λέγεται Ολυμπιακός. Εκεί είναι και η δική μου μεγάλη απορία. Στο αν θα μπορέσει να νικήσει τις δικές του ανασφάλειες, τις δικές του «εκρήξεις», προκειμένου να φτιάξει τη δική του ομάδα. Κι αυτό μόνο ο χρόνος μπορεί να το δείξει…

Διαβάστε ακόμη:

Ολυμπιακός - Αστέρας Τρίπολης 2-0

Περέιρα: "Στόχος είναι οι νίκες. Αφήνουμε το θέαμα για άλλη στιγμή"

Γιατί ο Μαρινάκης παίρνει τ’ όπλο του!