Όταν τον πιέζουν τι γίνεται;

Ήταν ωραία η βραδιά της Πέμπτης στη Τούμπα. Κι ας έχασε ο ΠΑΟΚ. Ήταν ωραία κατ΄αρχήν διότι ο "Δικέφαλος" το πάλεψε όσο μπορούσε μέχρι τέλος. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να χτίζει μια νέα ομάδα: Χαρακτήρα. Ακόμα κι όταν το ματς στραβώνει, ακόμα και όταν ο αντίπαλος υπερέχει ποιοτικά, οφείλεις να τα δίνεις όλα. Αν τα δώσεις όλα και ηττηθείς, τότε το βράδυ θα κοιμηθείς λίγο πιο ήσυχος. Με το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου στο προσκεφάλι.

Ήταν ωραία επίσης διότι έδωσε τη δυνατότητα σε νεαρούς όπως ο Κάτσε και ο Τσανδάρης να δοκιμαστούν σε συνθήκες σαφώς πιο δύσκολες της ελληνικής Σούπερ (τρομάρα της) Λίγκας και –έστω με πολλά προβλήματα – στο τέλος να αντεπεξέλθουν. Ειδικά ο Κάτσε, παρά τα λάθη του στην αρχική πίεση των Ιταλών, έδειξε στην πορεία του αγώνα ότι πια διαθέτει εκτός από τρεξίματα και οξυδέρκεια και προσωπικότητα: Ο Αλβανός μέσος όχι μόνο δεν έπεσε ψυχολογικά μετά το κακό του ξεκίνημα αλλά σταδιακά διάβαζε όλο και καλύτερα το παιχνίδι, με αποτέλεσμα στα τελευταία είκοσι λεπτά να αποτελεί την αφετηρία των περισσοτέρων επικίνδυνων επιθέσεων του ΠΑΟΚ.

Ήταν ωραία διότι με την αναγκαστική αλλαγή του Σκόνδρα, οι Ασπρόμαυροι βρέθηκαν να παίζουν με τρία φρέσκα προϊόντα των ακαδημιών τους στην ενδεκάδα (Κίτσιου, Κάτσε, Τσανδάρης), ένα λίγο παλιότερο να φοράει το περιβραχιόνιο του αρχηγού (Κλάους) και ένα ακόμη ...πολύ παλιότερο που δεν ξέρω αν το θυμάται και ο ίδιος, ο Σάλπι, ότι είναι τέτοιο (προϊόν των ακαδημιών του ΠΑΟΚ δηλαδή). Το σύνολο πέντε στους έντεκα, σε ευρωπαϊκό αγώνα κόντρα στην Φιορεντίνα. Όχι ακριβώς συνηθισμένο για ελληνικό σύλλογο.

Ήταν ωραία τέλος, διότι το γήπεδο γέμισε, είχε άκρως ποδοσφαιρική συμπεριφορά, επιβράβευσε τους παίκτες για την προσπάθεια τους και επιβεβαίωσε ότι η – χαμένη τα τελευταία χρόνια - καλή χημεία ανάμεσα σε οπαδούς και ομάδα βρίσκεται καθ΄οδόν για να επιστρέψει.

Τι δεν μας άρεσε

Δεν ήταν ωραία πρώτον διότι ο σούπερ φορμαρισμένος Γιάννης Σκόνδρας τραυματίστηκε. Κρίμα, πρώτα από όλα για τον ίδιο, μακάρι να γυρίσει γρήγορα γερός και εξίσου ορεξάτος. Και φυσικά δεν ήταν ωραία διότι ο ΠΑΟΚ έδειξε ξανά ότι δεν διαθέτει το βάθος να καλύπτει απουσίες όπως του Μακ και ότι δεν μπορεί τη δεδομένη στιγμή να διαχειριστεί με επιτυχία – ακολουθεί κλισέ τεραστίων διαστάσεων – δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Με πιο απλά λόγια δεν έχει την ενέργεια για δυο ματς υψηλής έντασης μέσα σε λίγες μέρες και δεν έχει τον πάγκο για ασφαλές rotation.

Σαφέστατα υπήρξε και ποιοτική διαφορά από τους Ιταλούς αλλά και επιβεβαίωση ότι αν πιεστεί ψηλά, ο ΠΑΟΚ ακόμα δεν έχει βρει τον τρόπο να βγαίνει από τη δύσκολη θέση. Δεν θα πιεστεί ψηλά πολλές φορές στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο 80% των αγώνων του εκείνος θα πιέζει και θα έχει την κατοχή. Στα ματς που κρίνουν πολλά εντούτοις, με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό (αν ο Παναθηναϊκός θυμηθεί τον περυσινό καλό του εαυτό), ακόμα και τον Αστέρα, σίγουρα θα κληθεί να απαντήσει στο συγκεκριμένο ερώτημα: Να πιέζει ο ίδιος έχει δείξει ότι μπορεί, όταν τον πιέζουν όμως τι γίνεται;

Υ.Γ: Το δίλεπτο "χαμένη ευκαιρία του Πάρα – γκολάρα Λαμέλα" στο Λονδίνο, αν είσαι οπαδός του Αστέρα σε στέλνει στον ψυχίατρο. Αν είσαι –περίπου - ουδέτερος ποδοσφαιρόφιλος εντούτοις, σε στέλνει αδιάβαστο! Και σου δημιουργεί εκείνη την τόσο έντονη, σχεδόν χειροπιαστή ευφορία που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να σου δημιουργήσει. Την ευφορία της συνειδητοποίησης ότι είτε έχεις δει χίλια, είτε δυο χιλιάδες, είτε δέκα χιλιάδες ματς, η πουτάνα η μπάλα πάντα θα βρίσκει τον τρόπο να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό...

Διαβάστε ακόμη:

ΠΑΟΚ-Φιορεντίνα 0-1 (VIDEOS)

Αναστασιάδης: "Δεν κάναμε τίποτα απ'αυτά που μπορούμε"

Μοντέλα: "Ο ΠΑΟΚ θα μας ακολουθήσει"

Δυσάρεστα νέα για Σκόνδρα

Παπαδόπουλος: "Τώρα βαθμούς γιατί δεν έχουμε περιθώρια"

Το απόλυτο η Ντιναμό Μόσχας, η Μπεσίκτας διέλυσε την Παρτιζάν (VIDEOS)

Η Τουρκία προσπέρασε ξανά την Ελλάδα